Οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι ίσως όχι τόσο αλλά τουλάχιστον ελπίζουν, οι δείκτες έχουν πάρει την ανιούσα, οι οίκοι αξιολόγησης μάς κλείνουν πού και πού το μάτι, τα περί «success story» έχουν γίνει καραμέλα και επικοινωνιακή ναυαρχίδα των κυβερνώντων κι έχουμε αρχίσει να κοιμόμαστε πιο ήσυχοι. Ε, και γιατί τότε παρακαλώ, αφού το άλλοθι της κρίσης έχασε τη δυναμική του, η στήριξη στον πολιτισμό έχει «ξεχαστεί» στα πέτρινα μνημονιακά χρόνια;
Τα χρόνια της κορύφωσης της κρίσης ο προϋπολογισμός του Διεθνούς Φεστιβάλ Κύπρια είχε «κουρευτεί» σχεδόν κατά 50% φτάνοντας σε εξευτελιστικά για ένα σοβαρό κρατικό φεστιβάλ ποσά. Μετά το 2013, όμως, που κουτσά- στραβά η οικονομία άρχισε υποτίθεται να πατάει στα πόδια της, ο προϋπολογισμός όχι μόνο δεν αυξάνεται αλλά κάθε χρόνο του κόβουν και καμιά 20αριά χιλιάδες, έχοντας φτάσει μ’ αυτά και μ’ αυτά για φέτος στις 440 χιλιάδες ευρώ (!!!).
Όταν πρόκειται για τον Πολιτισμό είμαστε οικονόμοι, τσιφούτηδες και όψιμοι περισυλλογιστές και η κρίση δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ γιατί πρώτιστα είναι ηθική και πνευματική και η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη.
Στο μεταξύ, και φέτος έχει μπει για τα καλά ο Μάιος κι ο Υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού ακόμη δεν έχει επικυρώσει και δώσει το «πράσινο φως» για το πρόγραμμα στους διοργανωτές. Δεν αρκούν βλέπετε τα οικονομικά εμπόδια του ταλαίπωρου δρομέα, κρέμασέ του και κανένα χρονικό βαρίδιο να τρέχει και να μη φτάνει. Σε κάθε περίπτωση, ενδέχεται την εβδομάδα που μπαίνει να έχουμε επιτέλους εξελίξεις και να μάθουμε κι εμείς πόσα απίδια έχει ο σάκος και φέτος.
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής Άντης Παρτζίλης, πάντως, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί όχι μόνο δεν διαμαρτύρεται αλλά εμφανίζεται αισιόδοξος ότι το πρόγραμμα θα είναι πολύ καλό. Δεδομένων πάντοτε των πενιχρών οικονομικών δυνατοτήτων του κρατικού φεστιβάλ, οι οποίες βρίσκονται στα επίπεδα ημιερασιτεχνικών επαρχιακών φεστιβάλ του εξωτερικού.
