Μόνο ένας πολύ προσεκτικός παρατηρητής θα εντόπιζε το φως που αχνόφεγγε από το παράθυρο της κουζίνας. Η οικία της Ιουλίας Παλαιολόγου Ουίλσον ήταν βυθισμένη στο σκοτάδι. Η χήρα απουσίαζε σε ολονυχτία μπιρίμπας στο σπίτι της Καλαμαρούς κι ας μη συμμετείχε στο καρέ η Κουλλίτσα, ένεκα μιας «ξαφνικής ανοιξιάτικης ίωσης».
Η Σβετλάνα Αλεξάντροβα φρόντισε να αφήσει μισάνοιχτη την πίσω πόρτα, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες της Κουλλίτσας Κυριακού. Οι καλεσμένοι γλιστρούσαν στην κουζίνα κρατώντας ένα κόκκινο γαρύφαλλο. «Ζούμε ιστορικές στιγμές» είπε η Ρωσίδα και γυάλισε το μάτι της, καθώς φούντωναν μέσα της οι μνήμες από το ένδοξο σοβιετικό της παρελθόν. Η Κουλλίτσα Κυριακού συγκατένευσε με ένα χαμόγελο. Η έμπνευση για τη «Νύχτα των Γαρυφάλλων» της ανήκε δικαιωματικά… «Με την υποψηφιότητα Μάικ Σπανού προ των πυλών πρέπει να αναλάβουμε δράση» δήλωσε αποφασιστικά.
Το σχέδιο ήταν απλό. Ως ακραιφνής εκπρόσωπος της αγγλόφωνης Αριστεράς, θα διοργάνωνε ένα focus group με εκπροσώπους των λαϊκών οργανώσεων, στοχεύοντας σε δύο πράγματα: Πρώτον, να νιώσει τον παλμό της κομματικής βάσης για τη ρηξικέλευθη υποψηφιότητα και δεύτερον, να τους εισαγάγει στο φιλελεύθερο σύμπαν με τις αριστερές ανταύγειες. Το σπίτι της Ιουλίας επελέγη «για να εξοικειωθούν με το αστικό περιβάλλον». Όσο για τη σύνθεση της ομάδας των πέντε, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως ήταν, αν μη τι άλλο, ευθύβολη: Η Ελλού, που σιδερώνει στης Ιουλίας κάθε Τετάρτη. Ο Στέλιος, επίλεκτο μέλος της Θύρας 9. Ο Ρίκκος, δραστήριο μέλος της ΠΕΟ. Η Φαίδρα, παλαίμαχος της ΠΟΓΟ. Και η Σωτηρία, απόφοιτος του Πολυτεχνείου στα 70ς, γνωστή ως «Κνίτισσα».
«Εγώ δεν βλέπω Γιουροβίζιον, αυτό το πανηγυράκι εμπορευματοποιημένης μουσικής» εξεμάνη το πάλαι ποτέ αστέρι της ΚΝΕ. «Σκασμός!» τη διέκοψε η ινστρούχτορας Κουλλίτσα. «Και θα δεις και θα ψηφίσεις Demy!». «Παίζει ακόμα μάππαν ο Ντέμης;» πετάχτηκε ο ανθός της Θύρας 9. Αυτή ήταν η ατάκα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η Κουλλίτσα Κυριακού, καταφεύγοντας στην υπέρτατη κομματική αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, ξεκαθάρισε σε όλους ότι «πρώτα ψηφίζουμε Demy και μετά Μάικ». «Σατανικό» κάγχασε η Ρωσίδα όταν κατάλαβε το υποχθόνιο στρατηγικό σχέδιο. Για να μπορέσει ένας αριστερός να ψηφίσει για πρόεδρο κάποιον που τον λένε… Μάικ, έπρεπε ν’ αρχίσει να εκπαιδεύεται καταλλήλως.
«Τζιαι γιατί μάνα μου να πάμεν να ψηφίσουμεν έναν που τον λαλούσιν Μάικ;» αναρωτήθηκε η Ελλού. «Οι επαναστάσεις είναι οι ατμομηχανές της Ιστορίας» της απήντησε αγέρωχα η Κουλλίτσα ξεπατικώνοντας το μαρξιστικό τσιτάτο. «Τάχαμου;» απόρησε η βετεράνος της ΠΟΓΟ. «Αν δεν θέλουμε τον Νικόλα στον δεύτερο γύρο, πρέπει να τολμήσουμε την ανατροπή. Και μη σας φοβίζει το Μάικ. Αν κατέλθει, θα τον λέμε Μιχάλη». Ένας αναστεναγμός ανακούφισης βγήκε από τα στόματα όλων.
Πλην του Ρίκκου βεβαίως, ο οποίος συνέχισε να έχει ενστάσεις… «Εγώ είμαι Καϊμακλιώτης» δήλωσε θαρρετά, και μια ανατριχίλα διαπέρασε τις ερωτογενείς ζώνες της Σωτηρίας, καθότι εκτός από κομμουνίστρια, είναι και γυναίκα. Η Κουλλίτσα, πάλι, κοίταξε με κατανόηση τον μπρουτάλ συνδικαλιστή και παρέθεσε ψύχραιμα την πολιτική επιχειρηματολογία για την υποψηφιότητα Μάικ Σπανού: «Ο Νικόλας παίζει κιθάρα – ο Μάικ κάνει ιππασία. Ο Νικόλας είναι σε καλή φόρμα – ο Μάικ κτυπιέται όλη μέρα στο γυμναστήριο. Από τζάκι Λεβέντη ο Νικόλας; Παντρεμένος με τζάκι Λανίτη ο Μάικ!».
Όσο η Κουλλίτσα ανέβαζε τους τόνους, τα πρόσωπα των υπολοίπων φωτίζονταν. «Mike for President» φώναξε ο νεαρός Ομονοιάτης, αλλά η Σωτηρία τον αντέκοψε μονολογώντας απελπισμένη «Είμαστε δυο διαφορετικοί κόσμοι». «Μην ανησυχείς για τίποτε, συντρόφισσα. Τίποτε δεν μας φοβίζει εμάς» την καθησύχασε η Κουλλίτσα. «Εμείς ψηφίσαμε κάποτε Ιακώβου» είπε ο Ρίκκος. «Ψηφίσαμε Τάσσο» φώναξε η Ελλού. «Εμείς ρε, ψηφίσαμε Μαλά!» υπερθεμάτισε ο Στέλιος. «Εμείς ξέρουμε πώς δενότανε το ατσάλι» μουρμούρισε με νοσταλγία η Φαίδρα…
Η Κουλλίτσα Κυριακού δύσκολα μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Σε τέτοια επιτυχία δεν μπορούσε να ελπίζει ούτε στα πιο τολμηρά όνειρά της. Γύρισε προς τη Σβετλάνα Αλεξάντροβα και είπε σιγανά, ώστε να μην ακούσουν οι άλλοι… «Να τελικά που η απόσταση μεταξύ των σοσιαλιτέ και των σοσιαλιστών μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλη όσο νομίζαμε».
