Είναι ευρύτατα παραδεκτό σε παγκόσμιο επίπεδο. Στις προεκλογικές περιόδους δίνουν και παίρνουν οι φαεινές ιδέες και οι υποσχέσεις. Η Κύπρος, επομένως, δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση. Απ’ αυτό το σημείο, όμως, μέχρι του να βομβαρδίζονται οι πολίτες με προτάσεις που έχουν δοκιμαστεί στο παρελθόν και δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν αποδεκτές, η απόσταση είναι μεγάλη. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος θα αναφερθώ σε προτάσεις των δύο εκ των βασικών υποψηφίων. Του Νίκου Χριστοδουλίδη και του Αβέρωφ Νεοφύτου.
Σε συνέντευξη του, αν δεν απατώμαι, σε αθηναϊκή εφημερίδα, ο κ. Χριστοδουλίδης ανέφερε ότι θα πρέπει να εμπλακεί ενεργά η Ευρωπαϊκή Ένωση στη λύση του κυπριακού. Θέλει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να αναθέσει σε προσωπικότητα εγνωσμένου πολιτικού κύρους και ηθικού αναστήματος τις προσπάθειες να πειστεί η Τουρκία για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Επιπλέον, με σημαία την εν δυνάμει εμπλοκή της ΕΕ, άκουσα και στέλεχος του ΔΗΚΟ, τον κ. Παντελίδη, να υποστηρίζει ότι, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, έχει έλθει το πλήρωμα του χρόνου για να επιβάλει η Ένωση ουσιαστικές κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Για την αδιαλλαξία που επιδεικνύει στο πολιτικό ζήτημα, αλλά και τις παράνομες κινήσεις της στην κυπριακή ΑΟΖ.
Είναι πραγματικά αξιοπερίεργη η ευκολία με την οποία πολιτικά πρόσωπα και υποψήφιοι στο νησί φλυαρούν χωρίς, μάλιστα, να επωμίζονται κόστος. Καθόμαστε και συζητάμε προτάσεις όπως οι πιο πάνω, όταν όλοι, από την εμπειρία χρόνων, θα έπρεπε να γνωρίζουμε δύο βασικά πράγματα. Πως η Τουρκία δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθεί εκτελεστικό ρόλο της ΕΕ στη διαδικασία λύσης του Κυπριακού, από τη στιγμή που η Κύπρος και η Ελλάδα είναι μέλη και η ίδια όχι. Καθόμαστε επίσης και συζητάμε το αν ο εκπρόσωπος της ΕΕ στο κυπριακό θα πρέπει να διορίζεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο κι όχι από την Κομισιόν, λες και υπάρχει κάποια σοβαρή και ουσιαστική διαφορά.
Για το ζήτημα των ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Τουρκίας που ονειρεύεται το ΔΗΚΟ, πραγματικά δεν έχω λόγια. Δοκίμασε σε καλύτερες εποχές ο κ. Χριστοδουλίδης, ως υπουργός Εξωτερικών, και δεν έπεισε τους εταίρους να επιβάλουν κυρώσεις. Και τώρα το ΔΗΚΟ – και ο ίδιος προφανώς – θεωρούν πως επειδή η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία τα πράγματα έχουν αλλάξει και η ΕΕ θα τιμωρήσει την Άγκυρα για την εισβολή του ’74 και την κατοχή. Την ώρα που η Ένωση και η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζουν στην Τουρκία κομβικό ρόλο στο Ουκρανικό, οι εταίροι του κ. Χριστοδουλίδη ελπίζουν ότι η Ευρώπη θα την «τιμωρήσει», επειδή της το ζητούν πολιτικοί που δεν κάνουν τίποτα οι ίδιοι για να λύσουν το πρόβλημά τους.
Λιγότερο φλύαρη, αλλά εξίσου ανεφάρμοστη, μου φάνηκε και η πρόταση του ΔΗΣΥ και του Αβέρωφ Νεοφύτου να ζητήσει η Κύπρος να ενταχθεί η Κύπρος ΝΑΤΟ, ώστε να αποτελέσει η Συμμαχία μοχλό πίεσης για δίκαιη λύση του πολιτικού προβλήματος. Το προτείνουν, λες και δεν γνωρίζουν πως η Τουρκία, ως πλήρες μέλος του ΝΑΤΟ, ουδέποτε θα δεχθεί την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Συμμαχία με άλυτο το κυπριακό.
Ιδέες όπως οι πιο πάνω, καταφέρνουν να συζητούνται σε ραδιοφωνικές εκπομπές επικαιρότητας και σε τηλεοπτικά πάνελ. Διερωτάται κανείς πώς οι πολίτες δέχονται περίπου αδιαμαρτύρητα να βομβαρδίζονται με φληναφήματα αυτού του είδους. Θα μου πείτε, εδώ περνούν στο ντούκου τα τερτίπια που μετέρχονται ετερόκλητες πολιτικές δυνάμεις προκειμένου να πείσουν ότι είναι η ιδεολογία, οι αρχές, που τους ώθησαν να επιλέξουν υποψήφιο κι όχι η δίψα για νομή της εξουσίας. Το πώς θα κυβερνήσουν, μάλιστα, το αναθέτουν σε επιτροπή επίλυσης διαφορών. Παγκόσμια πρωτοτυπία.
Να πω και την αμαρτία μου, δεν περίμενα να καταφέρουν οι τέσσερις ανεξάρτητοι, Α. Δημητριάδης, Κ. Χριστοφίδης, Μ. Ηλιάδης και Χρ. Πρωτοπαπάς, να συμπήξουν μέτωπο με έναν τους ως τον κοινό υποψήφιο. Τελικά, κόλλησαν κι αυτοί στο ποιος θα είναι αυτός ο ένας. Τι να πει κανείς. Προσωπικά, θέλω να ελπίζω ότι στην κορύφωση του προεκλογικού θα ακούσουμε και κάποιες ιδέες της προκοπής. Αθεράπευτα αισιόδοξος, ίσως.
Ελεύθερα, 16.10.2022.
