ΟΞΥΜΩΡΟ
Αφού εκπαραθύρωσε τον Νίκο Νικολαΐδη, ένα δημοφιλές στέλεχος του κόμματος και ικανό εσωκομματικό αντίπαλο, παρόπλισε πολλούς άλλους ΕΔΕΚίτες που είτε εγκατέλειψαν το πλοίο είτε επέλεξαν να αποστασιοποιηθούν και να αδρανοποιηθούν κι αφού διέγραψε με μια διάτρητη διαδικασία ένα άλλο δημοφιλές στέλεχος του κόμματος, τον ευρωβουλευτή του Δημήτρη Παπαδάκη, ο οποίος τον είχε στηρίξει στις εσωκομματικές του 2015 απέναντι στον Γιώργο Βαρνάβα, ο Μαρίνος Σιζόπουλος παραδίδει τώρα μαθήματα ενότητας στους «διχαστικούς» αντιπάλους του.
«ΧΑΡΑΣ ΚΑΙΡΟΣ, ΕΠΕΣΤΗ ΗΜΕΡΑ ΕΟΡΤΗΣ…»
Για να φτάσαμε στο σημείο να διακόψει… «με θλίψη τη σιωπή του» (!) ο Γιαννάκης Ομήρου, ο οποίος είχε παραιτηθεί το 2015 επειδή το κλίμα ήταν… νοσηρό, να υποθέσουμε ότι -σύμφωνα με την αγαπημένη έκφραση του πρώην προέδρου του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών- «επέστη ο χρόνος»; Ή μήπως όχι;
ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Γραμμένο στις 13 Φεβρουαρίου 2015: «Δεδομένου ότι ο Γιώργος Βαρνάβα αυτοθεωρείται το “νέο”, αντιλαμβάνεται κανείς το βαλτώδες τοπίο στο οποίο αγκομαχά το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών, που στο πέρασμα των χρόνων αρκέστηκε να ανανεώνει το έμβλημα και την ονομασία του, νομίζοντας πως αλλάζοντας ο Μανολιός και βάζοντας τα ρούχα αλλιώς, αλλάζει και το περιεχόμενο». Ισχύει και σήμερα.
ΞΑΦΝΙΚΑ ΤΟΝ… ΙΟΥΝΙΟ
Μπορεί να μην άντεχε ο άνθρωπος να βγαίνει και να ανακοινώνει τη μια και την άλλη την αναθέρμανση του ειδυλλίου του Νικόλα Παπαδόπουλου με τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Βεβαίως, η αναθέρμανση ακολούθησε της παραίτησης, άρα; Και γιατί τώρα η δημοσιοποίησή της -τρεις μήνες μετά; Με τούτα και μ’ εκείνα, είχαμε μια έγνοια και τις κάναμε δυο.
ΑΛΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΒΑΡΚΑ ΜΑΣ
Πήρε φόρα; Μετά το άδειασμα που επεφύλαξε στον Νίκο Χριστοδουλίδη για το «σχήμα λόγου», ο οποίος διατεινόταν δημοσίως ότι ήξερε καλύτερα απ’ όλους τι ήθελε να πει ο Νίκος Αναστασιάδης με την περιβόητη σχήμα λόγου πρότασή του που ενδεχομένως να κατατεθεί και στον ΟΗΕ ως προφορικό έγγραφο, ήρθε το «κρέμασμα» του Πρόδρομου Προδρόμου. Ο Πρόδρομος, βέβαια, τα έχει βρει με τον εαυτό του εδώ και καιρό. Όταν τον Απρίλιο του 2017, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Σημερινή», κλήθηκε να αυτοχαρακτηριστεί, είπε ότι είναι πεισματάρης, υπέρ του δέοντος συναισθηματικός και κολλημένος με τη γλώσσα. Και πρόσθεσε: «Σας κάνει εντύπωση που δεν είπα “απείθαρχος”; Μα τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς, δεν δικαιώνω αυτή τη φήμη». Ο ΥΠΕΞ πάλι;
ΤΑΜΠΕΛΟΓΡΑΦΕΙΟ
Ειρήσθω εν παρόδω, δεν είναι κομψό (άκου τώρα!) για έναν υπουργό της κατακαημένης Παιδείας του δύσμοιρου Πολιτισμού να συμπεριφέρεται όπως ο ανόητος όχλος των social media που, αναλόγως της θεματολογίας της αρθρογραφίας μας, τη μια μέρα μας βαφτίζει «ορφανά του Στάλιν», την άλλη «φερέφωνα του Αναστασιάδη» και την παράλλη «αγορασμένους από τον Νικόλα Παπαδόπουλο». Στο σκίσιμο της σελίδας αναφέρομαι, ενέργεια που έτυχε σθεναρής επίκρισης από πολλές πλευρές, ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας. Αν μη τι άλλο, ούτε τον Πέτρο Παπαπολυβίου ούτε τη Μαίρη Κουτσελίνη λες αριστερούς. Μια στοιχειώδης έστω σοβαρότητα επιβάλλεται.
ΔΥΣΑΝΑΠΛΗΡΩΤΟ ΤΟ ΚΕΝΟ
Ανθρώπινο είναι να ενοχλείσαι βλέποντας, ενόσω ακόμα ζεις, τους άλλους να αδημονούν και να προετοιμάζονται για τη διαδοχή σου, ωστόσο ο μακαριότατος καλό είναι να μην ξεχνά το πώς αυτός και οι άλλοι αρχιερείς μεταχειρίστηκαν τον άρρωστο τότε Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο. Τον οποίο, τρία ολόκληρα χρόνια που ήταν κατάκοιτος, δεν επισκέφτηκε κανείς τους -ούτε καν την ημέρα των ονομαστηρίων του, έστω σαν να επισκέπτονταν γηροκομείο την ημέρα των Φώτων- αφήνοντάς τον να τα γιορτάσει μόνος του, μαγκούφης, ενώ στην Πάφο λάμβανε χώρα λαμπρά γιορτή. Ωστόσο παρά τις διαφωνίες, τις κόντρες, την τελική εγκατάλειψη, όταν ο μακαριστός έφυγε από τη ζωή, το κενό ήταν «δυσαναπλήρωτο» για όλους τους. Ας είναι αυτό μια κάποια παρηγοριά για τα μελλούμενα. Το κενό είναι πάντα «δυσαναπλήρωτο»…
