«Κατανοούμε τον θυμό του κόσμου του Δημοκρατικού Συναγερμού. Έχουμε πάρει τα μηνύματα. Εκείνο που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε είναι πώς γίνεται κάποιος ψηφοφόρος μας να τιμωρήσει το κόμμα του». Αυτά έλεγε προ ημερών σε συζήτηση περί δημοσκοπήσεων ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΣΥ Νίκος Τορναρίτης. Τον άκουγα και προσπαθούσα να αντιληφθώ πώς είναι διαμορφωμένη η αντίληψη της δημοκρατίας στο μυαλό των ηγετών της Πινδάρου. Διότι, όπως και αν το αντικρύσει κάποιος, είναι εξόφθαλμο ότι πρόκειται για μια νοοτροπία παλαιών δεκαετιών. Τότε, που θεωρούσαν τους ψηφοφόρους σαν περιουσιακά τους στοιχεία και η όποια έξοδος από το μαντρί θεωρείτο έγκλημα καθοσιώσεως.
Το προσπέρασα, θεωρώντας ότι επρόκειτο για προσωπικό ολίσθημα του Τορναρίτη. Μέχρι που εμφανίστηκε χθες και ο Αβέρωφ Νεοφύτου με ανάλογη τοποθέτηση. «Ο κόσμος που νιώθει θυμό ή και απογοήτευση, επιλέγει κάποια νέα κόμματα ή μικρούς κομματικούς σχηματισμούς», παραδέχθηκε για το φαινόμενο το οποίο χαρακτηρίζει τις εκλογές της ερχόμενης Κυριακής. Και συνέχισε: «Οποιαδήποτε συναγερμική ψήφος φύγει ως ψήφος διαμαρτυρίας στα μικρά κόμματα, είναι έμμεση πριμοδότηση του ΑΚΕΛ και του ΔΗΚΟ στην προσπάθειά τους να βάλουν τους θεμελιούς για να επανέλθουν στη διακυβέρνηση».
Ό,τι και αν λέει ο κ. Τορναρίτης, στην πράξη είναι κρυστάλλινο σαν το πιο γάργαρο νερό ότι ποσώς έχουν συλλάβει το παραμικρό μήνυμα από τους οργισμένους και απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ. Είναι αρκετό να ανατρέξει κάποιος στα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του 2016. Η Πινδάρου είδε να χάνονται 30.000 ψηφοφόροι συγκριτικά με τα αποτελέσματα του 2011. Τότε, η οργή και η αγανάκτηση των συναγερμικών ψηφοφόρων είχε συγκεκριμένη ταυτότητα. Οφειλόταν στο κούρεμα και την αθέτηση εν ριπή οφθαλμού της «δέσμευσης» του Προέδρου Αναστασιάδη, που απέφερε τη φτωχοποίηση χιλιάδων πολιτών.
Οφειλόταν στην ταυτόχρονη εξοργιστική διαπίστωση πως την ώρα που χιλιάδες πολίτες βρέθηκαν στο δρόμο ή στα πλοκάμια της ανεργίας, κάποιοι συμπέθεροι έβγαζαν εκατομμύρια εκτός Κύπρου. Οφειλόταν στην εν λευκώ αποδοχή ενός σκληρότατου και επώδυνου μνημονίου το οποίο μεγιστοποίησε το χάσμα μεταξύ πλουσίων και μικρομεσαίων. Οφειλόταν σε μια κάκιστη διαχείριση του Κυπριακού, με προσφορά πολλών δώρων στη βάση μιας ανόητης προσέγγισης ότι έτσι θα έπειθαν τον Ακιντζί να συγκατανεύσει σε λειτουργική λύση. Παραγνωρίζοντας με εντυπωσιακά αφελή τρόπο ότι τα νήματα τα κινεί πάντοτε η Άγκυρα.
Εκείνοι οι 30.000 ψηφοφόροι δεν επέστρεψαν. Όμως, οι ηγέτες της Πινδάρου δεν το αντιλήφθηκαν ποτέ. Στις Ευρωεκλογές του 2019 ο ΔΗΣΥ είχε κι άλλη απώλεια. Περίπου 16.000 ψηφοφόροι έφυγαν συγκριτικά με τις προηγούμενες ευρωεκλογές του 2014. Όλες οι δημοσκοπήσεις για τις βουλευτικές εκλογές της ερχόμενης Κυριακής συμφωνούν σε ένα πράγμα. Ότι θα φύγουν μερικές ακόμη χιλιάδες παραδοσιακών ψηφοφόρων λόγω του νέου κύματος οργής και απογοήτευσής τους.
Έχει και τώρα ταυτότητα η οργή των συναγερμικών ψηφοφόρων. Οφείλεται στην υπόθεση του Συνεργατισμού. Και στη δεύτερη κορυφαία αθέτηση «δέσμευσης», αφού ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και ο Χάρης Γεωργιάδης διαβεβαίωναν πριν τις προεδρικές εκλογές ότι ο Συνεργατισμός έχαιρε άκρας υγείας. Δυο μήνες μετά, όμως, βρέθηκε στο νεκροτομείο. Οφείλεται στην εκκωφαντική παραγνώριση του πορίσματος της Επιτροπής Αρέστη, το οποίο τσαλαπάτησαν βάναυσα και πέταξαν στον κάδο απορριμμάτων.
Οφείλεται στην κορύφωση της διαφθοράς και την εξοργιστική στάση των κυβερνώντων. Χαρακτηριστική η περίπτωση του τέως Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, διορισθέντος από τον Αναστασιάδη, που κατέληξε στη φυλακή. Ο Πρόεδρος έφτασε στο σημείο να εμφανιστεί ως μάρτυρας υπεράσπισής του. Ο αντίλαλος εκείνου του βαρύγδουπου «Ντροπή» το οποίο εισέπραξε από τον τέως Γενικό Εισαγγελέα συνεχίζει να δονεί ακόμη το Προεδρικό.
Οφείλεται σε τεράστιο βαθμό στον κορυφαίο διασυρμό τον οποίο υπέστη η Κύπρος από τη διαχείριση του προγράμματος των «χρυσών» διαβατηρίων από την Κυβέρνηση. Οφείλεται στην εξοργιστική επιβεβαίωση μέσω πορίσματος της Επιτροπής Νικολάτου ότι έγιναν 3.500 παράνομες πολιτογραφήσεις. Οφείλεται στην επισφράγιση μέσω πορίσματος της θεσμικής διαπλοκής μελών της Κυβέρνησης. Οφείλεται στην οριστικοποίηση μέσω του πορίσματος της εξοργιστικής έγκρισης από την Κυβέρνηση Αναστασιάδη αιτήσεων ατόμων που σχετίζονταν με το γαμπρό του Προέδρου και υποβάλλονταν από το δικηγορικό γραφείο των θυγατέρων του Προέδρου. Οφείλεται στο εξοργιστικό νέο τσαλαπάτημα του πορίσματος, αφού ούτε ένα απλό συγγνώμη δεν βρήκαν τη δύναμη να ψελλίσουν.
Οφείλεται στην προκλητική προσπάθεια διαπόμπευσης του έντιμου Γενικού Ελεγκτή αντί της στήριξής του στον αγώνα καταπολέμησης της διαφθοράς. Οφείλεται ακόμη και στο νέο σκάνδαλο με τον Επίτροπο Εθελοντισμού, που κατηγορείται για πλαστό πτυχίο και απολυτήριο σχολείου. Η τραγωδία των «άριστων των αρίστων» συνεχίζεται…
Είναι, λοιπόν, εξόφθαλμό, κύριε Τορναρίτη, ότι ποσώς έχετε πάρει τα μηνύματα. Παραμείνατε επί οκτώ χρόνια εντυπωσιακά αδιόρθωτοι. Δεν κατανοείτε, λέτε, ότι κάποιοι ψηφοφόροι θα σας τιμωρήσουν. Μα τι άλλη επιλογή υπάρχει για να συνέλθουν οι αδιόρθωτοι; Πώς αλλιώς μπορεί να αφυπνισθούν και να προσπαθήσουν να διορθώσουν τα κτυπητά λάθη τους; Με ποιο άλλο τρόπο μπορεί να ταρακουνηθούν ώστε να επιχειρήσουν αλλαγή πορείας από αυτήν η οποία έχει οδηγήσει πλειστάκις το καράβι στα βράχια;
Η ηγεσία της Πινδάρου οφείλει να αντιληφθεί ότι η τιμωρία δεν είναι πάντοτε εκδικητική. Όταν οι γονείς τιμωρούν το παιδί τους επειδή συνεχίζει να επαναλαμβάνει τα ίδια ασυγχώρητα λάθη δεν το πράττουν εκδικητικά. Όταν προσπαθούν να το βγάλουν από τα σκοτεινά μονοπάτια επιβάλλοντας του κάποια ποινή δεν είναι από εκδίκηση αλλά επειδή είναι ο μόνος τρόπος να το επαναφέρουν στη λεωφόρο του φωτός. Πρόκειται για τιμωρία αγάπης!
