Με τα λόγια χτίζεις ανώγια και κατώγια, που έλεγαν κι οι παππούδες μας. Δεν κουράζονται να ξεφουρνίζουν, όμως. «Εμείς και όλοι όσοι αγωνίζονται για την ειρήνη στην Κύπρο επιμένουμε και θα επιμένουμε στη λύση του Κυπριακού. Λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, βασισμένη στα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και στο συμφωνημένο πλαίσιο…», έλεγε προχτές ο Άντρος Κυπριανού. Τίποτε άλλο; Υπάρχει κι άλλο. Θέλουμε λύση ΔΔΟ, «που θα επανενώνει τον τόπο και το λαό μας, τους θεσμούς και την οικονομία και που θα ανοίγει το δρόμο της συμβίωσης του λαού μας σε ενωμένο Κράτος…».
Κι άλλα πολλά παρόμοια λόγια, ηχηρά λόγια, κούφια λόγια. Γιατί αυτό είναι στην πραγματικότητα. Κούφια λόγια. Που πλέον ούτε ανώγια και κατώγια χτίζουν, ούτε ισόγεια. Μόνο αιωρούνται πάνω από τα κεφάλια μας, ανεμομαζέματα κι ανεμοσκορπίσματα. Για όσους δεν έχουν τίποτε να πουν. Και δεν είναι μόνο ο κ. Κυπριανού, για να εξηγούμαστε. Ένα σωρό ψεκασμένοι τα ίδια λένε. Αυτά τα ανθηρά για την επιμονή τους στη λύση. Λες και όλοι οι υπόλοιποι δεν θέλουμε λύση που θα επανενώνει τον τόπο και το λαό μας, τους θεσμούς και την οικονομία… Να μας πουν μόνο τι θα κάνουν πια με αυτή τη ΔΔΟ που συμφώνησαν (μόνοι τους, γιατί η άλλη πλευρά δεν ενδιαφέρεται, ούτε τώρα ούτε πριν) και η οποία ΔΕΝ επανενώνει τίποτα, ούτε το λαό, ούτε τους θεσμούς, ούτε την οικονομία, ούτε προπάντων το έδαφος, μόνο νομιμοποιεί μια για πάντα τον διαχωρισμό. Και για όσο καιρό ο συνομιλητής της άλλης πλευράς έλεγε ότι υποστηρίζει κι αυτός τη ΔΔΟ, όπως ο Ταλάτ και ο Ακιντζί, μπορούσαν να συνεχίζουν να κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους. Τώρα, που ήρθε ο Τατάρ και δεν κρύβεται εμείς θα συνεχίσουμε να κοροϊδευόμαστε διότι δεν ξέρουμε τι άλλο να κάνουμε, παγιδευτήκαμε στα παχιά μας λόγια.
Τώρα, άρχισαν τον άλλο αμανέ. Ότι η κακή εξέλιξη με την «εκλογή» Τατάρ, μας φέρνει πιο κοντά στη διχοτόμηση και όχι ότι πιο κοντά στη διχοτόμηση μας έφεραν οι ίδιοι με τις αδιέξοδες πολιτικές τους και τα παχιά τους λόγια για μια ψευδοεπανένωση. Ο Τατάρ λέει πιο άγαρμπα και πιο απροκάλυπτα αυτό που όλοι έλεγαν. «Μόλις καθίσω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ή ενώ συζητώ με ξένους διπλωμάτες, πρέπει να προστατεύσω τα δικαιώματα και τα συμφέροντα όχι μόνο των Τ/κ αλλά και της Τουρκίας», λέει. Και δήθεν παθαίνουν όλοι σοκ. Βρε, τον ποθκιάντραπο. Μα, να λέει ότι θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της Τουρκίας; Οι άλλοι απαλλάσσονται επειδή τα έλεγαν με πιο εύσχημο τρόπο. Θυμηθείτε πόσες φορές έλεγε ο Ακιντζί ότι ο πιο λογικός δρόμος για το φυσικό αέριο είναι η μεταφορά του στους αγωγούς της Τουρκίας. Ποιου τα συμφέροντα εξυπηρετούσε αυτό; Της Κύπρου; Να, όμως, κι ένα πιο σαφές παράδειγμα, πάλι για το φυσικό αέριο: «Αν θέλουμε στην Κύπρο μια εξέλιξη στην οποία θα βγουν κερδισμένες όλες οι πλευρές και θα διασφαλιστεί η ειρήνη και η σταθερότητα, μέσα σε αυτή την εξέλιξη πρέπει να βρίσκονται τόσο οι Τ/κ όσο και η Τουρκία». Ο Ακιντζί τα έλεγε αυτά (22/03/2018), όχι ο Τατάρ. Μήπως διαφοροποιήθηκε επί της ουσίας, ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ; «Βρισκόμαστε σε επαφή με την Κυβέρνηση της Τουρκίας για κάθε θέμα των διαπραγματεύσεων και είμαστε σε πλήρη συμφωνία», έλεγε, 20/7/2009, και οι τουρκικές εγγυήσεις «δεν αποτελούν θέμα προς συζήτηση. Οι εγγυήσεις της Τουρκίας είναι απαραίτητες για εμάς»…
Όχι, δεν είναι όλοι το ίδιο. Διαφοροποιούνται ως άνθρωποι και ως πολιτικοί. Υπάρχουν κάποιοι που μπορείς να κουβεντιάσεις μαζί τους και κάποιοι που είναι αδύνατο, βρίσκονται σε άλλη διάσταση. Αλλά, το ίδιο συμβαίνει και ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους. Έχουμε πολλούς σε άλλη διάσταση που δεν τους συναντάς πουθενά. Αλλού γι’ αλλού. Το θέμα, όμως, είναι ότι δεν θέλεις τους Τουρκοκύπριους πολιτικούς για κουνουσμά, τους θέλεις για να συνεννοηθείς μαζί τους για το μέλλον της Κύπρου. Κι αν όλοι ονειρεύονται το μέλλον μέσα στην αγκαλιά της Τουρκίας, έτοιμοι να θυσιάσουν τα συμφέροντα της Κύπρου για να εξυπηρετηθούν αυτά της Τουρκίας και τη θέλουν μέσα στην εξίσωση, με ποιο τρόπο να συνεννοηθείς; Απλώς συνεχίζεις τα κούφια λόγια για τη ΔΔΟ που θα επανενώνει τον τόπο κι έχει ο θεός.
aristosm@phileleftheros.com
