Χρειάστηκαν κάποιες δεκαετίες έως ότου συνειδητοποιήσουν οι πολιτικοί σε αυτό τον τόπο ότι το θέμα των φρουρών τους αποτελεί μνημείο αρχοντοχωριατισμού και εξόφθαλμου παραλογισμού. Στην πραγματικότητα δεν το συνειδητοποίησαν απολύτως. Μερικώς μόνο. Χρειάστηκε να εκλεγεί Πρόεδρος της Βουλής ένας σεμνός άνθρωπος, όπως είναι ο Αδάμος Αδάμου, ώστε να τολμήσουν να αγγίξουν το προκλητικό οφίκιο το οποίο βαραίνει τον κρατικό προϋπολογισμό. Ζήτησε ο κ. Αδάμου να μειωθούν στο μισό οι φρουροί του (από 15 σε 8) συγκριτικά με την φρουρά (σε αναλογία βασιλιά) που κατείχε ο προκάτοχός του, ώστε να τολμήσει η Αστυνομία να μειώσει τους φρουρούς όλων των πολιτικών αρχηγών.
Δεν είναι όμως αρκετό. Και το παράδειγμα του κ. Αδάμου είναι χαρακτηριστικότατο. Ήταν απλώς βουλευτής. Ως εκ τούτου, δεν είχε φρουρά. Προφανώς, επειδή δεν κινδύνευε από οποιονδήποτε. Μια καλή πρωία, κυκλοφόρησε το βίντεο του Αλ Τζαζίρα και έστειλε τον Συλλούρη σπίτι του. Βρέθηκε ο κ. Αδάμου στο αξίωμα του προέδρου της Βουλής. Αμέσως, απέκτησε φρουρούς. Αλήθεια, τι άλλαξε; Δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος, ο ίδιος πολιτικός; Αν μέχρι χθες δεν κινδύνευε, γιατί σήμερα να κινδυνεύει; Επειδή του προστέθηκε μια ταμπέλα; Ε, δεν είναι έτσι. Ο κ. Αδάμου ποτέ δεν θα κινδυνεύσει. Επειδή ακριβώς είναι ο άνθρωπος Αδάμου. Θετικότατη η ενέργειά του να ζητήσει να μειωθεί η φρουρά, όμως, θα ήταν απολύτως σωστός και θα θρυμμάτιζε μια και καλή τον αρχοντοχωριατισμό της πολιτικής ζωής της λιλιπούτιας Κύπρου, αν απαιτούσε μηδενική φρουρά. Το παράδειγμα του τεράστιου Χοσέ Μουχίκα της Ουρουγουάης πρέπει να φωτίσει κάποια στιγμή και τους πολιτικούς της Κύπρου.
Με μηδενική φρουρά πρέπει να είναι όλοι οι πολιτικοί εκτός από πολύ ειδικές κατά καιρούς περιπτώσεις. Οι κομματικοί αρχηγοί αν θέλουν φρουρούς να τους πληρώνουν τα κόμματά τους. Μοιράζονται 10 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο, ας κάνουν τους λογαριασμούς τους με αυτά.
Πέραν, όμως, του συγκεκριμένου παραλογισμού ο οποίος φορτώνεται στη ράχη των φορολογούμενων πολιτών υπάρχουν και πολλοί άλλοι. Καιρό να κοπούν κι αυτοί. Καιρός να αντιληφθούν οι πολιτικοί ότι σε ένα νησί όπως η Κύπρος δεν υπάρχει χώρος για οφίκια προκλητικά και αχρείαστα. Ότι οι αντιγραφές από μεγαλοχώρες ή από βασίλεια δεν αντέχονται πλέον σε μια βυθιζόμενη οικονομία. Όπου ο ένας στους τέσσερις κατοίκους ζει στα όρια της φτώχειας.
Καιρός, λοιπόν, να αρθεί η πρόκληση να δικαιούνται ένα σωρό πολιτειακοί αξιωματούχοι να παίρνουν τις λιμουζίνες σπίτι τους και με πληρωμένα καύσιμα σε ώρες εκτός υπηρεσίας. Σε όποιον δεν αρέσει ας φύγει από το δημόσιο και σίγουρα υπάρχουν πολλοί οι οποίοι παρακαλάνε να παίρνουν τους βαρβάτους μισθούς τους χωρίς λιμουζίνες.
Καιρός, λοιπόν, να αρθεί η κορυφαία πρόκληση της συνταξιοδότησης των βουλευτών από το 60ο έτος αντί το 65ο όπως ισχύει για τους κοινούς θνητούς. Διότι όταν ψήφιζαν το 2012 τη νομοθεσία, που ανέβαζε τη συνταξιοδότηση στο 65ο έτος, φρόντισαν να εξαιρέσουν τον εαυτό τους! Όπως εξαίρεσαν τον εαυτό τους και από τη φορολογία των φιλοδωρημάτων.
Καιρός, λοιπόν, να τερματισθεί το άκρως προκλητικό προνόμιο του Προέδρου της Βουλής να διαθέτει μετά τη λήξη της θητείας του λιμουζίνα και καύσιμα πληρωμένα από την τσέπη του φορολογούμενου πολίτη. Να πληρώνεται επίδομα €3.000 για γραμματέα! Γραμματέα, όχι επιστήμονα! Ένα επίδομα, μάλιστα, το οποίο λαμβάνει ακόμη και αν δεν εργοδοτεί γραμματέα (αυτό και αν είναι εξοργιστικό)! Να καρπούται εφάπαξ ποσό €100.000, επιπρόσθετα από τις €185.000 που λαμβάνει ένας βουλευτής με δύο θητείες.
Καιρός, λοιπόν, να σταματήσουν οι βουλευτές να εισπράττουν κάθε μήνα επίδομα €1025 για γραμματειακές υπηρεσίες (που δεν έχουν) όταν διαθέτουν κοινοβουλευτικούς συνεργάτες, τους οποίους πληρώνει το Κράτος. Μάλιστα, το προαναφερθέν επίδομα είναι και συντάξιμο. Καιρός, λοιπόν, να σταματήσουν οι βουλευτές να εισπράττουν όλοι επίδομα παραστάσεως €1.946 τον μήνα είτε το αξιοποιήσουν ως τέτοιο είτε όχι. Καιρός, λοιπόν, να σταματήσουν οι βουλευτές να πληρώνονται επίδομα οδοιπορικών €683 τον μήνα και να το παίρνουν και οι 56 βουλευτές ολόχρονα. Δηλαδή, το ίδιο επίδομα παίρνει κάποιος που έρχεται από την Πάφο, το ίδιο και κάποιος που ζει στη Λευκωσία! Το παίρνουν και τους μήνες που εργάζονται αλλά και τους μήνες που η Βουλή είναι κλειστή. Προφανώς, επειδή όταν είναι αραχτοί στις παραλίες, μελετούν νομοθεσίες…
Είναι και πολλά άλλα οφίκια τα οποία συνθέτουν το μνημείο του πολιτικού αρχοντοχωριατισμού, που συνεχίζει να φορτώνεται στη ράχη αυτού του λαού. Ο καιρός της δουλικότητας των λαών έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Βεβαίως, όλα αυτά πιθανότατα να είναι επί του παρόντος ευσεβείς πόθοι. Διότι δεν υπάρχουν δείγματα γραφής εκ μέρους των πολιτικών ότι αντιλαμβάνονται την υποχρέωσή τους να γίνουν εμπράκτως ίσοι και όμοιοι με εκείνους που τους πληρώνουν. Δηλαδή, τους πολίτες. Όπως έγραψε ξανά προσφάτως η στήλη, συνεχίζουν να μας καλύπτουν οι στίχοι του Μανώλη Αναγνωστάκη: Κι ήθελε ακόμη… Κι ήθελε ακόμη… Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει…
