Ας αρχίσουμε από τις περισπωμένες και τις δασείες. Γιατί το κόλλημα; Γιατί η επίσημη Εκκλησία επιμένει να γράφει τις ανακοινώσεις, ομιλίες, τα βιβλία της στο πολυτονικό, το οποίο παρεμπιπτόντως χρονολογείται από την ελληνιστική περίοδο (323-30 π.Χ.) και καταργήθηκε το 1982; Αντιλαμβάνομαι τη ρομαντικότητα του ζητήματος, κι εγώ τα νοσταλγώ, με τον ίδιο τρόπο που θαυμάζω ένα Austin Martin DB5, επειδή είναι κλασικό και πανέμορφο, εκτός από το ότι αποτελούσε το ιδανικό αυτοκίνητο απόδρασης του Τζέιμς Μποντ. Θα το θαυμάσω από μακριά, θα το δείξω στα παιδιά μου, θα τους εξηγήσω την ιστορία του και… ώς εκεί. Ανακαλύπτω πως στην Ελλάδα υπάρχει και κίνηση πολιτών για την επαναφορά του πολυτονικού συστήματος, επειδή, λέει, η μονοτονική μεταρρύθμιση του ’82 ήταν ένα τραγικό λάθος εις βάρος του ελληνικού πολιτισμού. Να επανέλθει δηλαδή στα σχολεία η δασεία, η ψιλή, η βαρεία και η περισπωμένη; Βλέπω ήδη την γκριμάτσα του γιου μου μπροστά μου. Μήπως αποτελεί ακόμα ένα σημάδι για το ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία –της οποίας αποτελώ κι εγώ μέλος για να προλάβω τις κακές γλώσσε – όχι μόνο δυσκολεύεται να συμβαδίσει με τους καιρούς, αλλά σε ορισμένα ζητήματα βρίσκεται αιώνες πίσω; Μήπως χάθηκε στο νέφος της χλιδής, της τυπολατρίας και των προσωπικών φιλοδοξιών; Για μένα η απάντηση είναι απλή. Ναι. Εσείς μπορείτε να πιστεύετε ό,τι θέλετε. Και δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να τη σχολιάσω αν δεν με ενδιέφερε ως χριστιανό. Δείτε, πατέρες, με τι γλώσσα μιλούν κάποιοι «πιστοί» προς όσους δεν ασπάζονται την ίδια πίστη και κρίνετε αν υπήρξατε καλοί ποιμένες. Ο απόλυτος οχετός, ενώ σ’ ένα παράλληλο σύμπαν ο Χριστός συνέτρωγε με πόρνες, τελώνες και φαρισαίους. Πέρα από τα πολλά και ενοχλητικά που διαδραματίζονται διαχρονικά στους κόλπους της Εκκλησίας, είχαμε και τα τραγελαφικά με το Ουκρανικό. Καμουφλαρισμένες βρισιές, αλληλοκατηγορίες και τσακωμοί σε διεθνές και τοπικό επίπεδο. Εντός της Συνόδου, μια παρτίδα σκάκι για το ποιοι θα επικρατήσουν. Εκτός Συνόδου, καλογυαλισμένες λιμουζίνες. Για ένα θέμα που ουδόλως ενδιαφέρει τον μέσο πιστό, ο οποίος περισσότερο καίγεται για τη δεινή οικονομική του κατάσταση και για το άγχος που επέφερε η πανδημία. Θέλετε μνημονεύετε τον Επιφάνιο, θέλετε μην τον μνημονεύετε. Για τη μάζα, προέχει η κηδεία για τη ζωή που κάποτε είχε. Αφήστε το ύφος καρδιναλίου και τα μακρόσυρτα φωνήεντα με τις περισπωμένες, ζητήστε συγγνώμη από τον λαό και σκύψτε να δείτε τα προβλήματά του, άγιοι. Μετά το Ουκρανικό ήρθε το… Πανδημικό και η περιβόητη Σύνοδος που μας είπε τι, ανάμεσα σε άλλες ορθές, η αλήθεια, τοποθετήσεις; Ότι ο κορωνοϊός «επετράπη από τον Θεό για παιδαγωγικούς λόγους». Πείτε το στους νεκρούς και στους συγγενείς τους. Με όλο το σέβας, δεν ξέρω για ποιον Θεό μιλάτε αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, αλλά ο δικός μου Θεός ούτε επιτρέπει κακά ούτε προκαλεί θάνατο. Μόνο ζωή. Γιατί είναι η αγάπη. Πώς το είπε ο μεγάλος Παύλος στους Κορινθίους; «Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν ένα κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμή της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως. Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, αλλά αγάπη δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι». Μήπως όλοι να μετανοήσουμε και να επιστρέψουμε στο αρχικό μήνυμα του Χριστού και να αφήσουμε τα politics στην πάντα; Πρώτος εγώ. Μήπως ήρθε ο καιρός για αναμόρφωση στην Εκκλησία; Με αγάπη ρωτάω.
george.a@phileleftheros.com
Φιλελεύθερα, 6.12.2020.
