Το παρασιτικό μοντέλο της κυπριακής οικονομίας δεν είναι προγραμματική θέση της παρούσας κυβέρνησης, ιδεολογικό ή κομματικό πρόταγμα. Είναι «ντε φάκτο» απαραίτητο συστατικό κάθε διακυβέρνησης, δεξιάς, κεντροδεξιάς, κεντροαριστερής, αριστερής, κυρίως από το 1974 και εξής. Είτε αυτό στηρίζεται στον πρόσκαιρο τουρισμό είτε στο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος είτε σε κάποιο μακρόπνοο «Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα», κρατά το νησί εγκλωβισμένο σε κακέκτυπα τριτοκοσμικών οικονομιών και σκάνδαλα, που μας διασύρουν ποικιλοτρόπως και όχι μονάχα σε αποκαλυπτικά ρεπορτάζ του «Αλ Τζαζίρα».
Τώρα ανακαλύψαμε ότι η κυβέρνηση Αναστασιάδη πολιτογράφησε κάμποσους απατεώνες της οικουμένης, με συνοπτικές διαδικασίες και με εμπλοκή του γραφείου του ιδίου του Προέδρου της Δημοκρατίας. Σε λίγο καιρό θα ξεχαστεί, όπως ξεχάστηκαν τα «Panama Papers» ή τα ρεπορτάζ του OCCRP περί «ξεπλύματος» ή ο Συνεργατισμός και άλλα σκάνδαλα της Κύπρου μας: Η Δρομολαξιά, η Τράπεζα Κύπρου, το ΣΑΠΑ, το ΣΑΛ, το κούρεμα, οι πύργοι της Λεμεσού και όλα όσα συμβαίνουν στα παριζιάνικα «εμιράτα» της Ανατολικής Μεσογείου.
Σε κράτη φυσιολογικά ή, μάλλον, σε κανονικές δημοκρατίες, όλα αυτά θα προκαλούσαν αναταραχή, τριγμούς, ακόμα και παραιτήσεις ή παύσεις. Στην Κύπρο, υπάρχει μια δυσκολία στην εξέλιξη των διαδικασιών, καθώς οι κρατούντες δεν αισθάνονται υπόλογοι σε κανέναν, ούτε καν στους ψηφοφόρους τους. Κόβουν και ράβουν, όχι βάσει προγραμματικών ή ιδεολογικών θέσεων, μα αναλόγως ποιος θα τους προσεγγίσει και ποιο προσωπικό κέρδος θα έχουν οι ίδιοι. Και το χειρότερο; Δεν τους ζητάει τον λόγο κανένας.
Όπως, επί της παρούσης συζήτησης. Το σκάνδαλο που ονομάζεται «Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα», αντί να γίνει αφορμή για τον εξορθολογισμό σύμπασας της κυπριακής οικονομίας, αφορμή για να καθαρίσει η εξουσία από την απατεωνιά που μας μετατρέπει σε απομίμηση της Σιγκαπούρης, αφορμή για να εκδημοκρατιστεί ο δημόσιος διάλογος ώστε να μην αισθάνεται κάθε κυβέρνηση πως έχει τη νομιμοποίηση να κάνει ό,τι της καπνίσει, μπλέχτηκε στο επικοινωνιακό σόου ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ (με πινελιές από τα υπόλοιπα κόμματα), ένα σόου που εκ προοιμίου δεν θα έχει οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Ένα σόου που εξ αρχής ακυρώνει τις οποιεσδήποτε άλλες φωνές που θέτουν τον διάλογο σε σωστή βάση και μιλούν και για άλλες πολιτογραφήσεις, όπως Τουρκοκυπρίων «αξιωματούχων» του ψευδοκράτους.
Και δεν θα έχει οποιοδήποτε αποτέλεσμα γιατί δεν θέλει η αντιπολίτευση να έχει οποιοδήποτε αποτέλεσμα –ούτε βεβαίως η ίδια η κυβέρνηση Αναστασιάδη. Επί της ουσίας, αν το σκάνδαλο είναι τεραστίων διαστάσεων και αν η Κύπρος ήταν κανονική δημοκρατία, η αντιπολίτευση όφειλε να ζητήσει την παραίτηση σύσσωμης της κυβέρνησης Αναστασιάδη και τον τερματισμό του «Κυπριακού Επενδυτικού Προγράμματος». Παρόλα αυτά, κυρίως το ΑΚΕΛ, εξουδετερώνει τη συζήτηση με κουτσομπολίστικες κόντρες και ρεβανσιστικές αντεγκλήσεις για τον Χριστόφια, χορεύοντας στον ρυθμό του Προεδρικού. Και με αυτό τον ρυθμό, η συζήτηση θα παραμείνει στα ερτζιανά ή στα πάνελ των τηλεοράσεων και, αφού μια Επιτροπή «πουλήσει» μερικά ρωσικά, καμποτζιανά ή σαουδαράβικα ονόματα, θα ολοκληρωθεί κι όλα θα πάρουν τον δρόμο των άλλων σκανδάλων. Πιθανώς, λίγο πριν τη νέα πενταμερή, που ετοιμάζει ο Γκουτέρες για το Κυπριακό μετά τις παράνομες εκλογές στα κατεχόμενα. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.
alekos@phileleftheros.com
