Η δοκιμασία που αρχίζει από αύριο θα είναι ακόμη πιο δύσκολη για όλους μας. Το σύστημα, τους πολιτικούς που λαμβάνουν τις αποφάσεις, τους επαγγελματίες της υγείας που είναι στο κουπί από τα μέσα του Μάρτη και δίνουν πραγματικά μάχες υπό συνθήκες αντίξοες, για όσους θα επιστρέψουν πίσω στις δουλειές τους, για όσους παρέμειναν στα πόστα τους προσφέροντας τις υπηρεσίες τους σε διάφορους κλάδους. Η προσπάθεια επανεκκίνησης της οικονομίας είναι εξίσου σοβαρή με την αντιμετώπιση της κρίσης στην υγεία. Τα κόμματα θα κριθούν κι από το πόσο υπεύθυνα θα συμπεριφερθούν με το νομοσχέδιο για τις κυβερνητικές εγγυήσεις…
Το ζητούμενο παραμένει το ίδιο: υπευθυνότητα, υπευθυνότητα, υπευθυνότητα. Από τον κάθε ένα από εμάς. Το κράτος δεν έχει μια μηχανή που να κόβει χρήμα και να το διανέμει σε όσους αιτούνται βοήθεια. Ούτε και μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρον η χορηγία που δόθηκε σε ομάδες εργαζομένων, σε επιχειρήσεις, σε ανέργους κ.λπ. Το ταμείον είναι μείον και για να μην τρέχουμε και να μην προλαβαίνουμε οφείλουμε να κάνουμε τα κουμάντα μας για το επόμενο διάστημα. Δεν θα εμφανιστεί κάποιος από μηχανής Θεός για να δώσει λύσεις. Τις λύσεις μας μόνοι θα τις βρούμε. Κι ευτυχώς η μικρή Κύπρος διαθέτει λαμπρά μυαλά, φτάνει να τους δοθεί χώρος να δράσουν και να προσφέρουν. Αυτό συνήθως γίνεται στο εξωτερικό. Διαπρέπουν έξω κι εμείς τους αφήνουμε να προσφέρουν στις χώρες σπουδών τους…
Η δοκιμασία προσφέρει μια ευκαιρία να λειτουργήσουμε διαφορετικά από τα στερεότυπα. Με όραμα και πρόγραμμα για να διολισθήσουμε πίσω στον κακό εαυτό μας μέχρι την επόμενη κρίση. Στην Ελλάδα διαβάζουμε ότι κάποιοι έχοντες προσφέρουν εκατομμύρια ευρώ στον τομέα της έρευνας για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Χρηματοδοτούν έρευνες Ελλήνων επιστημόνων. Εδώ τίποτε. Όλοι με το χέρι απλωμένο για να «εισπράξουν» ό,τι μπορούν από το κράτος με εδραιωμένη την πεποίθηση ότι τους τα «χρωστά» και υποχρεούται να τους τα δώσει εδώ και τώρα.
Ακούγεται πραγματικά παράφωνο κάποιοι κλάδοι, των οποίων οι υπάλληλοι υποχρεούνταν με βάση τις οδηγίες του Υπουργείου Υγείας να υποβληθούν σε τεστ για τον κορωνοϊό, να βγαίνουν και παραπονούνται γιατί δεν πρόλαβαν να τα κάνουν δωρεάν. 20 χιλιάδες τα πρώτα και σε αυτά προσετέθησαν κι άλλες χιλιάδες κι αυτοί να γκρινιάζουν μετά τη λήξη του χρονοδιαγράμματος ότι δεν πρόλαβαν… Οι υπάλληλοί τους άλλα λεν. Δεν τους επέτρεπαν να υποβληθούν στο τεστ μην τυχόν και βγουν θετικοί και τους βγει το όνομα… Η Ομοσπονδία Εργοδοτών τούς ενημέρωνε στο πι και φι για κάθε διάταγμα και κάθε οδηγία που εξέδιδε η Πολιτεία. Οπότε ήταν θέμα προγραμματισμού και αυτό τον προγραμματισμό δεν θα τους τον έκανε η Πολιτεία. Και μην ξεχνάμε ότι συγκεκριμένες επιχειρήσεις κέρδισαν από την κρίση…
Μια σοφή κουβέντα έλεγε ο Αλέκος Μαρκίδης: μπορείς να έχεις το καλύτερο σύνταγμα και τους καλύτερους νόμους, το αποτέλεσμα εξαρτάται από αυτούς που καλούνται να τους εφαρμόσουν. Και αποδεικνύεται για πολλοστή φορά πόσο δίκαιο είχε. Καλά τα διατάγματα και οι συστάσεις και οι επιθεωρήσεις, όμως τα πάντα εξαρτώνται από αυτούς που θα φέρουν εις πέρας τις συγκεκριμένες αποφάσεις. Και κατά πόσο θα τηρούν τις ίδιες αποστάσεις από όλους και για όλα… Γιατί παρεκτροπές σημειώνονται…
Με την επάνοδο το κλίμα θα γίνει πιο τοξικό, καθώς θα επανεμφανιστούν οι πολιτικοί σε όλα τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά πάνελ και όλοι κάτι θα έχουν να πουν και με ποια ένταση θα το πουν για να κερδίσουν προβολή… Στα των πολιτικών, θα χαρακτήριζα άστοχη την κάλυψη που έσπευσε να δώσει στον βουλευτή Ζαχαρία Κουλία ο Πρόεδρος της Βουλής, όπως και τη σιωπή του κόμματός του, του ΔΗΚΟ.
