Θυμάστε, θέλω να πιστεύω, τη θρυλική πλέον ατάκα του Uri Geller προς τον mentalist Νεόφυτο, όταν ο τελευταίος, στο πλαίσιο ενός ριάλιτι, έστρεψε στο κεφάλι του ένα όπλο γεμάτο καρφιά και ήταν έτοιμος να τραβήξει τη σκανδάλη. Έκτοτε, η φράση αυτή του Uri Geller –«Don’t do it Fedon»– ο οποίος πετάχτηκε από τη θέση του και μάλωσε τον διαγωνιζόμενο που έπαιξε με τη ζωή του, πέρασε στην αργκό ως μια αγωνιώδης, απέλπιδα κραυγή προειδοποίησης της τελευταίας στιγμής, πριν επέλθει η καταστροφή. Το γεγονός ότι τον παράτολμο Κύπριο mentalist δεν τον λέγανε Φαίδωνα, αλλά Νεόφυτο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν μια… προφητική παρέμβαση του Uri Geller (του Παΐσιου των απανταχού μένταλιστ/μάγων/πνευματιστών) για τον δήμαρχο Πάφου, ο οποίος το τελευταίο διάστημα κινδυνεύει να αυτοαναφλεγεί και να εξουδετερωθεί μόνος του, προς ικανοποίηση των εχθρών του.
Και εξηγούμαι, αναπτύσσοντας ένα μικρό σχόλιο της περασμένης εβδομάδας, στο οποίο έλεγα ότι «ο δήμαρχος πρέπει να προσέξει. Άλλο να μιλάς κι άλλο να λες ό,τι θέλεις. Έχει διαφορά. Η γραφικότητα από τη σοβαρότητα δεν απέχει και πολύ. Άλλωστε, είναι εξαιτίας της σοβαρής δουλειάς που έκανε μέχρι τώρα που απολαμβάνει την έξωθεν καλή μαρτυρία. Το θέμα είναι να μην την απολέσει. Και επειδή στο παρελθόν έτυχε κάποια λεχθέντα του να παραμείνουν κουβέντες του καφενέ (βλέπε Τάσσος Παπαδόπουλος) και άλλα να χαρακτηριστούν «ψευδείς πληροφορίες» (περίπτωση Δημητριάδη) από τις αστυνομικές έρευνες, πρέπει να προσέξει διπλά και να τεκμηριώνει όσα λέει. Ούτε πιλόττα σε καφενέ παίζει, ούτε στο πάνελ του Μένιου Φουρθιώτη βρίσκεται».
Τα ίδια περίπου, αλλά εν εκτάσει, και χωρίς να αμφισβητεί την αλήθεια του δημάρχου, έγραφε την ίδια μέρα και ο Μιχάλης Ιγνατίου. Τι έπραξε ο δήμαρχος; Επέλεξε έναν ασύμμετρο πόλεμο, τον οποίο δεν δικαιολογούσε το κείμενο του δημοσιογράφου. «Ο Μιχάλης Ιγνατίου», έγραψε ο δήμαρχος, «είναι δημοσιογράφος στη Νέα Υόρκη, με στενές επαγγελματικές σχέσεις με την οικογένεια Μπόμπολα, την οποία μάλιστα εκπροσωπούσε έχοντας στο όνομά του το μερίδιο των μετοχών της οικογένειας στο Mega Κύπρου. Ενοχλημένος προφανώς από τη στάση μου για τα σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται εταιρείες και στελέχη του ομίλου Μπόμπολα, μου επιτίθεται σε άρθρο του και έμμεσα προσπαθεί να με αδειάσει. Η προσπάθεια θα πέσει στο κενό». Δεν έχω σκοπό να υπερασπιστώ τον Ιγνατίου, δεν το έχει ανάγκη, άλλωστε κινείται ήδη νομικά, αφού υποστηρίζει ότι τίποτα απ’ όσα είπε ο δήμαρχος δεν ευσταθούν. Αλλά (επειδή το έχω δει να συμβαίνει) δεν μπορώ να επιχαίρω, να αναμασώ και να υπερασπίζομαι μια κουβέντα που πέταξε ο δήμαρχος στον αέρα, μόνο και μόνο επειδή με κάποιον μπορεί να έχω διαφορετικές πολιτικές απόψεις.
Πριν από αυτό, στις 21 Σεπτεμβρίου, και στην εκπομπή του Γιάννη Καρεκλά, ο δήμαρχος είχε προβεί σε νέες καταγγελίες που αφορούσαν δύο πολιτικούς αρχηγούς. Εννοείται ότι έγινε πάρτι στα social media. Τα αγαπάει ο όχλος τέτοια λουκούμια. Αντί, όμως, να δώσει ονόματα, όπως στην περίπτωση των τουρκοκυπριακών περιουσιών (που μένει να δούμε πόσες από εκείνες τις καταγγελίες στέκουν) τους καλούσε να βγουν από μόνοι τους να το παραδεχτούν. Για να τους φύγει… η τάτσα. Αλλά ούτε και στην κατάθεσή του, έξι μέρες μετά, φέρεται να έδωσε ονόματα. Απεναντίας, μας είπε ότι το… 1999 πολιτικοί απ’ όλα τα κόμματα πήραν μίζες για τους TOR M-1. Κι εμείς καλώς σας ήβραμεν, θα μπορούσε να ήταν η απάντηση. Στοιχεία υπάρχουν; Αν υπάρχουν, θα δοθούν;
«Ούτε οι αγωγές, ούτε οι εκφοβισμοί, ούτε οι απειλές θα με σταματήσουν. Θα συνεχίσω να λέω την αλήθεια», δήλωνε το πρωί της 6ης Σεπτεμβρίου 2016. Το οξύμωρο είναι που αφορμή γι’ αυτή του τη δήλωση στάθηκε μια υπόθεση για την οποία οι καταγγελίες του δεν επαληθεύτηκαν και ο θιγόμενος άσκησε ποινική δίωξη εναντίον του. Και έσπευσε στον γενικό εισαγγελέα για να την αναστείλει. Και ο γενικός εισαγγελέας, ο οποίος τις προάλλες του υπέδειξε να είναι φειδωλός, τον απάλλαξε «για λόγους δημοσίου συμφέροντος». Και ναι, είναι αλήθεια αυτά που έγραφε τότε η δικηγόρος του στην επιστολή της προς τον γενικό εισαγγελέα, πως «δυστυχώς στη σημερινή κοινωνία λίγοι είναι αυτοί που τολμούν να μιλήσουν και να αποκαλύψουν την παρανομία και τη διαφθορά». Κι ότι «οι περισσότεροι σιωπούν γιατί φοβούνται ή γιατί δεν θέλουν να ενοχληθούν».
Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο που ο κόσμος βλέπει στο πρόσωπό του (όπως και σ’ αυτό του γενικού ελεγκτή) τον Ηρακλή που κλήθηκε να καθαρίσει τον κόπρο του Αυγεία. Ούτε παραβλέπεται το γεγονός ότι εξαιτίας των καταγγελιών του πολλοί είναι ήδη στη φυλακή. Αλλά πώς θα γίνει; Θα δίνονται στοιχεία ή απλώς θα εκτοξεύουμε κατηγορίες και υπονοούμενα από αέρος σαν Κατίνες της γειτονιάς;
Δεν απασχολεί εάν ο δήμαρχος θέλει να μιλά πρώτα στις κάμερες και μετά στην αστυνομία ή το αντίθετο. Ούτε θα του υποδείξουμε τον τρόπο που θα πολιτεύεται. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι να έχει στοιχεία που να στέκονται ακλόνητα μπροστά σε χαρακτηρισμούς όπως «λασπολογία», «συκοφαντική δυσφήμηση», «κουβέντες του καφενέ». Και να τα καταθέτει. Αρνούμαι να ζήσω μια νέα περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όπου ο καθένας από εμάς, αναλόγως του βήματος που έχει, θα πετά λάσπη δεξιά και αριστερά χωρίς επαρκή τεκμηρίωση, βασιζόμενος σε υποψίες, ψιθύρους, κουτσομπολιά, χωρίς αποδείξεις και χαρτόσημα.
