Ο Πανίκος Νεοκλέους (συγγραφέας – ερευνητής) σχολιάζει με αφορμή την καταγγελία πριν από λίγο καιρό του κοινοτάρχη Δένειας ότι Ελληνοκύπριοι γεωργοί προσεγγίστηκαν από άνδρες της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο για να καλλιεργούν τα χωράφια τους Τουρκοκύπριοι…
Για να μπορέσω να τεκμηριώσω σε μεγάλο βαθμό αυτά που θέλω να αναφέρω, θα πάω σε τρεις διαφορετικές περιόδους.
1 Σε επώνυμες μαρτυρίες στρατιωτών μας οι οποίες βρίσκονται καταγραμμένες στα βιβλία μου «Αγνοηθέντες 1974» και «Μνήμες» τα οποία κυκλοφόρησαν το 2008 μέχρι το 2010.
2 Σε αλληλογραφία μου με αξιωματούχους των Ηνωμένων Εθνών τον Φεβρουάριο του 2012.
3 Στο πρόσφατο περιστατικό στη Δένεια.
Στην πρώτη περίπτωση, στα πιο πάνω βιβλία σε τουλάχιστο τέσσερις περιπτώσεις (η μια ήταν προσωπική μου εμπειρία), στρατιώτες μας αναφέρουν επώνυμα ότι μερικοί στρατιώτες ή και αξιωματικοί των Ηνωμένων Εθνών, με διάφορους τρόπους, κατασκόπευαν την Εθνική Φρουρά και έδιναν πληροφορίες στους Τούρκους.
Στην δεύτερη περίπτωση, όπως πολλοί θα γνωρίζετε, μέσα από τα προαναφερθέντα βιβλία βγήκε στην επιφάνεια η ανεπανάληπτη ιστορία των Γιάννη και Φετχί την οποία έκανα ντοκιμαντέρ με τον ομώνυμο με το δεύτερο βιβλίο τίτλο «Μνήμες». Λίγες βδομάδες μετά την δημιουργία του ντοκιμαντέρ και συγκεκριμένα στις αρχές Φεβρουαρίου 2012, είχα συνάντηση με τον αξιωματικό των Ηνωμένων Εθνών, Norbert Schartner, στον οποίο είχα αναφέρει τόσο για την συνάντηση των Γιάννη-Φετχί, όσο και για την ύπαρξη του ντοκιμαντέρ. Από την πρώτη στιγμή ο κ. Schartner επέδειξε μεγάλο ενδιαφέρον τόσο για την ίδια την ιστορία των Γιάννη-Φετχί, όσο και για την προβολή του ντοκιμαντέρ στη βάση των Ηνωμένων Εθνών στο αεροδρόμιο Λευκωσίας (διαθέτω σχετικές λεπτομέρειες για το ενδιαφέρον του εν λόγω αξιωματικού σε δυο ηλεκτρονικά μηνύματα που κατέχω). Αμέσως μετά τα μηνύματα αυτά και λίγο πριν από την προβολή του ντοκιμαντέρ που θα γινόταν στις 15 Μαρτίου 2012, μου ζητήθηκε και παρέδωσα τέσσερα αντίτυπα του βιβλίου «Αγνοηθέντες 1974» και τέσσερα του βιβλίου «Μνήμες». Εκεί σταμάτησε και η όποια επαφή μαζί μου. Καμία απάντηση στα τηλεφωνήματα μου και καμία απάντηση στα ηλεκτρονικά μου μηνύματα. Δεν χρειάστηκε μεγάλη σκέψη για να καταλάβω ότι ο λόγος ήταν η αναφορές μερικών στρατιωτών μας για ενέργειες μερικών στρατιωτών των Ηνωμένων Εθνών. Παρ’ όλο ότι πουθενά δεν αναφερόταν ότι η κατασκόπευση γινόταν από τον επίσημο ΟΗΕ, η προβολή του ντοκιμαντέρ στη βάση των Ηνωμένων Εθνών στο αεροδρόμιο Λευκωσίας όπως είχε εκφραστεί η επιθυμία,δεν έγινε ποτέ.
Όσον αφορά το θέμα της Δένειας, αν και δεν ήμουν παρόν στις κατά καιρούς μεροληπτικές συμπεριφορές των Ηνωμένων Εθνών, τόσο από τις προσωπικές μου εμπειρίες κατά τη διάρκεια του πολέμου όσο και γενικότερα, πιστεύω ότι η κατάσταση είναι όπως την περιγράφουν τόσο ο κοινοτάρχης όσο και κάτοικοι της Δένειας.
Φυσικά η μεροληπτική συμπεριφορά των Ηνωμένων Εθνών υπέρ των Τούρκων δεν περιορίζεται μόνο στην περίπτωση της Δένειας. Έχουμε αρκετά άλλα παραδείγματα, ένα από αυτά είναι και η κατάσταση στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου, όπου παρά τα ξεκάθαρα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, τα Ηνωμένα Έθνη κλείνουν προκλητικά τα μάτια στις όποιες παραβιάσεις των σχετικών ψηφισμάτων από την πλευρά των Τούρκων.
