Περισσότερα από χίλια χρόνια οι Τούρκοι επέλεξαν να είναι εχθροί των Ελλήνων. Αφ’ ης εμφανίστηκαν από το πουθενά στη Μεσοποταμία και ο Πέρσης σουλτάνος Γανζεβίδης τους έκανε μισθοφόρους της αυτοκρατορίας του. Έκτοτε έθεσαν σε στρατιωτική εφαρμογή τις φυλετικές παρορμήσεις που κουβάλησαν από τα ορμητήρια της Κασπίας και του Όξου,την αρπαγή γυναικών και παιδιών και χωρών, αραβικών εν πολλοίς και βυζαντινών κατά κύριο λόγο. Αντιπαρατάχθηκαν στις προσβάσεις προς την Μικρασία και άρχισαν τις αιματηρές λεηλασίες και τις αρπαγές γυναικών και παιδιών. Απέφευγαν τους ανοικτούς πολέμους και κτυπούσαν όποτε δεν έβρισκαν αντιστάσεις και διεπίστωναν ότι οι Βυζαντινοί ήταν έτοιμοι να παραδοθούν! Αντίσταση παρατηρήθηκε στο Μυριοκέφαλο 17 Σεπτεμβρίου 1176
και το Ματζικέρ 10 Αυγούστου 1071 όπου νίκησαν τους Βυζαντινούς. Κτύπησαν, λήστεψαν και υπέταξαν πόλεις της Μικρασίας που φημίζονταν για τα πλούτη τους. Την Σμύρνη, τη Φιλαδέλφεια, τη Μίλητο και τη σειρά των Βυζαντινών προμαχώνων των Μέσων χρόνων. Παράλληλα υπέταξαν την Ελλάδα, προχώρησαν στην Θεσσαλονίκη κι απλώθηκαν στους σιτοβολώνες της Θεσσαλίας και στους υπόγειους θησαυρούς της Μακεδονίας, φθάνοντας στις προσβάσεις προς Κωνσταντινούπολη.
Και τελικά υπέταξαν την Ελληνική αυτοκρατορία της οποίας οι ηγέτες έπεφταν στις συγκρούσεις ή υπέκυπταν ελλείψει αμυντικών δυνάμεων, ή ασθενών ηγετών, που δήλωναν συμβιβασμό υποταγής. Επί τέσσερεις αιώνες κυριαρχούσε το φαινόμενο σουλτανικής αιματοχυσίας και ληστρικής αρπαγής που απετέλεσαν τις σφραγίδες της τουρκοκρατίας. Μέχρι το 1453. Τότε ο Μωάμεθ ανακάλυψε τη διπλωματία, που απετέλεσε τη δεύτερη όψη της σουλτανικής τακτικής στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ο κατακτητής είδε μπροστά του τη βυζαντινή μεθόδευση επικράτησης, που «χρύσωνε το χάπι» της Ισλαμικής τακτικής. Στρατιωτική επιβολή και διπλωματική κάλυψη των εγκλημάτων του επιδρομέα.
Ο Μωάμεθ, ρυθμιστής των αιματηρών βιαιοτήτων πίστεψε ότι η διπλωματία κάλυπτε την πολεμική αγριότητα. Ήταν το επιχείρημα αιτιολόγησης της κατακτητικής επιδρομής που οι Τούρκοι προβάλλουν μέχρι σήμερα ότι εφαρμόζουν την ειρήνευση. Σφάζουν, ληστεύουν, αρπάζουν, εν ονόματι της ειρήνης. «Δικαιολογούν» τα εγκλήματά τους ισχυριζόμενοι ότι εξασφαλίζουν την ειρήνη. Τέτοιες δεν ήταν οι αιτιολογίες Μπουλέντ Ετζεβίτ στον ΟΗΕ για την εισβολή στην Κύπρο; Επαναλαμβάνουν μισό αιώνα το επιχείρημα του παρατεινόμενου ιστορικού εγκλήματος. Και βέβαια διατείνονται ότι οι πολεμικές κατακτήσεις τους σκοπό έχουν την προστασία των Τουρκοκυπρίων!
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, γεννώνται τα αναπάντητα ερωτήματα:
Και η εκδίωξη του ενός τρίτου του πληθυσμού και η κατοχή της μισής Κύπρου επί μισό αιώνα, η διάλυση της δημογραφικής πραγματικότητας, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο εξαναγκασμός χιλιάδων τουρκοκυπρίων να μετοικήσουν στην Αγγλία, η εγκατάσταση Τούρκων της Ανατολίας,
η δημιουργία οικιστικών εκτάσεων στην κατεχόμενη γη και η μεταφορά οικογενειών στρατιωτικών από την Τουρκία, με υποβάθμιση της τουρκογενούς κοινότητας, συμβάλλουν στην ειρήνη; Και οι μεν Τούρκοι μετατρέπονται σε πειθήνια όργανα των εκάστοτε ηγετών τους, σουλτάνων, πασάδων,
αγάδων. Στις τηλεοπτικές παραγωγές είναι φανερή η προσκόλληση στη βαρβαρότητα. Ζουν ληστεύοντας, σκοτώνοντας και εφαρμόζοντας όλα τα είδη πρωτογονισμού και ακολουθώντας την τακτική των κυβερνήσεων τους. Πρότυπα ζωής οι αιμοσταγείς του κάθε καιρού όπως ο Κεμάλ, ο Ταλάτ και
οι πασάδες που σάρωσαν τον Ελληνισμό από τη Μικρασία, ανοίγοντας νεκροταφεία για τους Έλληνες. Κατασπάραξαν 9 εκατομμύρια, αφάνισαν στις φωτιές, ανάγκασαν σε εξισλαμισμό. Και το 1922 έδιωξαν ενάμιση εκατομμύριο Έλληνες, χωρίς έλεος, από του προσώπου της γης, πρόσφυγες, στα καταφύγια των κατατρεγμένων. Και οι υπήκοοί τους κατάντησαν μεσαιωνικοί σκλάβοι.
Το δε ερώτημα αιωρείται πάνω από τα κεφάλια των απογόνων των μαρτύρων: οι Τούρκοι επαναλαμβάνουν τις κτηνωδίες των προηγηθέντων. Την τακτική του αφανισμού των Ελλήνων που έχασαν τα υπάρχοντά τους από τους λεηλάτες. Εκμεταλλεύονται τις περιουσίες των θυμάτων τους. Ευημερούν με τα κλεμμένα. Και οι τρόποι συμπεριφοράς δεν αλλάζουν. Οι δικοί μας, που απώλεσαν εν μια νυκτί τα πάντα, γιατί γονατίζουν ενώπιον των σφαγέων, των ληστών, των κατακτητών; Γιατί σκορπούν σαν σκουπίδια το μόνο που τους απέμεινε, την αξιοπρέπεια, συμπεριφερόμενοι σαν δούλοι του μεσαίωνα;
Πώς παραδίδουν ακόμα και το μέλλον των παιδιών τους στους κλέφτες; Και πώς, αντί να ανθίσταται, κλίνουν το κεφάλι τους στους συνεχιστές των επιδρομέων; Και πώς δεν αντιδρούν προετοιμαζόμενοι για αντίσταση, όταν είναι φαεινότερο ηλίου ότι όλοι οι Τούρκοι θα εφαρμόσουν την τελική λύση με τις σφαγές όσων Ελλήνων επιζούν; Γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι οπλίζονται για τον ολοκληρωτικό αφανισμό εξασφαλίζοντας στρατό, αεροπορία, ναυτικό; Γιατί δεν προπαρασκευάζουν την αντίσταση για την τιμή των όπλων;
Αν αγόραζαν πυραύλους με τα λεφτά που διοχετεύουν στα τούρκικα παζάρια, θα ανάγκαζαν τον εχθρό σε κατευνασμό. Γιατί συμπεριφέρονται σαν ραγιάδες, ενώ είναι βέβαιοι ότι εκείνοι ακονίζουν τις χαντζάρες για το τελικό κτύπημα; Γιατί συνεχίζουν τα καραβάνια αγοραστών μεταβαίνοντας στα κατεχόμενα, αφού λογικά είναι βέβαιο ότι με τα εκατομμύρια που διοχετεύουν στον τουρκομαχαλά εξοπλίζουν τους σφαγείς με τα όπλα των δολοφονιών;
Και οι κυβερνήσεις των πρόθυμων ραγιάδων γιατί παριστάνουν ότι δήθεν δεν αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που αποθηριώνουν τις ορμές των εχθρών; Εκείνοι προετοιμάζονται να μας σφάξουν και οι άρχοντές μας επαναλαμβάνουν την προτροπή: «σφάξε με αγά να γιάσω»…
*Πρόεδρος των Συνδέσμων Αγωνιστών της ΕΟΚΑ
