Για το όργιο σφετερισμού ελληνοκυπριακών περιουσιών και γης στα κατεχόμενα, ασχολούμαστε για δεκαετίες, προτείνοντας συγκεκριμένα μέτρα σε διαδοχικές κυβερνήσεις. Ωστόσο, κρατικοί αρμόδιοι και πολιτικοί εντός Κύπρου, συμπεριφέρονται ως το θέμα να προέκυψε τώρα, με την σύλληψη ενός Τουρκοκύπριου στην Ιταλία ο οποίος κατηγορείται για σφετερισμό κατεχόμενης ε/κ γης οικοδομώντας σπίτια, τα οποία πωλούσε. Στην πραγματικότητα, το διεθνές ένταλμα σύλληψης των κυπριακών Αρχών για τον συγκεκριμένο, αφορά την περίοδο 2004-2005 για παρανομίες στην περιοχή Κλεπίνης, ενώ το όργιο παράνομης οικοδόμησης συμβαίνει για δεκαετίες με πρόσφατα στην περιοχή Τρικώμου. Από το 2009, στο ίδιο περίπου διάστημα, αναδεικνύουμε φορτικά την απόφαση-σταθμό του Δικαστηρίου της ΕΕ το 2009, που οριστικά και τελεσίδικα κατέστησε το Κτηματολόγιο της Κυπριακής Δημοκρατίας ως τη μόνη πηγή νομιμότητας για την ιδιοκτησία στα κατεχόμενα, που δεσμεύει τα κράτη-μέλη καθώς και οποιονδήποτε άλλον. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί παρανομία.
Για τις διάφορες παράνομες οικοδομήσεις, νόμιμοι ιδιοκτήτες ζητούσαν προστασία από το κυπριακό κράτος, με συχνή απάντηση την …«σιωπή» κι άλλοτε την ευχή «όπως διευθετηθεί στο πλαίσιο μιας συνολικής λύσης του εθνικού προβλήματος.» Είναι προφανές ότι η χρόνια πολιτική αδράνεια υπήρξε επιλογή.
Στα μέτρα που προτείναμε, περιλαμβάνονται δύο αλληλένδετα:
α) Εκστρατεία ενημέρωσης σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο για την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ (2009) η οποία κατοχύρωσε τελεσίδικα το περιουσιακό δικαίωμα με βάση αυστηρά το Κτηματολόγιο της Κυπριακής Δημοκρατίας και β) την ανάδειξη του εγκλήματος με λήψη νομικών μέτρων (π.χ. εντάλματα σύλληψης, αποφάσεις Ευρωπαϊκών Κυπριακών Δικαστηρίων κ.ά.) εφόσον οι κυπριακές Αρχές γνωρίζουν και μπορούν να στοιχειοθετήσουν κατηγορητήριο εναντίον εγκληματιών που πλουτίζουν παραβιάζοντας το θεμελιώδες δικαίωμα της ιδιοκτησίας. Φορτικά τεκμηριώναμε ότι τα δύο αυτά θα αναχαιτίσουν το όργιο παρανομίας και θα αναδείξουν την ευρωπαϊκή νομιμότητα στα κατεχόμενα, αντί να συνεχίζουμε στην αδράνεια.
Τις προάλλες, μια μόνο σύλληψη στην Ιταλία προκάλεσε πολιτικό «σεισμό» για εβδομάδες στον τουρκοκυπριακό τύπο, όσο κι αν επιδιώκει το καθεστώς να το «θάψει», καταδεικνύοντας την ορθότητα της προσέγγισής μας. Μια σύλληψη προκάλεσε διπλασιασμό στις τιμές της νόμιμης τουρκοκυπριακής ιδιοκτησίας γης στα κατεχόμενα και προσωρινό «πάγωμα» τέτοιων παρανομιών. Μερικές επιπρόσθετες αναφορές από τον τ/κ τύπο είναι ενδεικτικές: «Οι αγορές ελληνοκυπριακών οικοπέδων έχουν μειωθεί ραγδαία», «ραγδαία αύξηση στην αγορά και τιμές (τουρκοκυπριακής γης)», «σοβαρό πλήγμα κι αρνητικό κλίμα» στα κατεχόμενα κ.ά.
Η δίωξη των εγκλημάτων και ανάδειξη της παρανομίας έχει αυτονόητη πολιτική σημασία που θα λειτουργούσε ως ανάχωμα στο παράνομο όργιο επεμβάσεων, ενώ επιπλέον θα προκαθόριζε το περιεχόμενο μιας αποδεκτής συνολικής λύσης. Αυτό το κατανοούν πλήρως οι ξένοι καθώς και στα κατεχόμενα, αλλά δεν το κατανοούν διαδοχικές κυπριακές Κυβερνήσεις κι εγχώριοι πολιτικοί. Το θέμα της παρανομίας έθεσα σε παρέμβασή μου στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου και θα υπάρχει συνέχεια, αλλά αυτά έπρεπε να είναι διαχρονική κορυφαία πολιτική ενός κράτους-μέλους της ΕΕ, του οποίου θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών του καταπατούνται. Συμπερασματικά, η απαλλαγή από την τουρκική κατοχή απαιτεί μεθόδευση και θυσίες χωρίς εγγύηση για το αποτέλεσμα, αλλά η πολιτική της αδράνειας οδηγεί κατευθείαν στην μονιμοποίηση της κατοχής.
Ευρωβουλευτής (ΔΗΚΟ – S&D), Πρόεδρος της Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο
