Η 1η του Μάη εορτάζεται ετησίως με ιδιαίτερες τιμές και είναι ημέρα σύμβολο, αφιερωμένη στην εργατική τάξη. Μια μέρα αφιερωμένη στους αγώνες, στις θυσίες, στις διεκδικήσεις που οδηγούν στην καταξίωση και στην αξιοπρέπεια.
Το συνδικαλιστικό κίνημα γιόρτασε και τίμησε όσους έβαλαν τη σφραγίδα τους στις εργατικές κατακτήσεις, με σημείο αναφοράς τους εργάτες του 1886, στο Σικάγο.
Μέσα στα 138 χρόνια που πέρασαν από τότε έως σήμερα, με αρκετές θυσίες, με κόπο, αγώνες και αίμα, έγιναν πάρα πολλά πράγματα, που βελτίωσαν την ποιότητα ζωής των εργαζομένων.
Οι αγώνες του συνδικαλιστικού κινήματος δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Είναι διαρκείς και χωρίς πισωγυρίσματα. Και έχουν συμβάλει τα μέγιστα στην ευημερία των ανθρώπων.
Όσοι ταχθήκαμε από τη ζωή και την ιστορία να υπηρετούμε τον άνθρωπο ως εργαζόμενο και ως καταναλωτή, θα πρέπει να διεκδικούμε ακόμα περισσότερα, πάντοτε βέβαια μέσα στις εκάστοτε οικονομικές δυνατότητες του κράτους.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο διεκδικούμε διαρκώς ποιοτικές θέσεις απασχόλησης με αξιοπρεπείς όρους εργασίας, που θα βάζουν φραγμό στην κάθε είδους απορρύθμιση που παρατηρείται, εδώ και αρκετά χρόνια, στην κυπριακή αγορά εργασίας.
Η πάταξη της αδήλωτης και υποδηλωμένης εργασίας είναι όρος αδιαπραγμάτευτος. Διεκδικούμε απόλυτο σεβασμό στα εργασιακά θέσμια και στους εργασιακούς νόμους, αλλά και στις εργασιακές σχέσεις μέσα από την υλοποίηση των όσων ελεύθερα συνομολογούνται στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης στα πλαίσια των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
Όσα βήματα προόδου έκανε η Κύπρος τα έκανε γιατί υπήρχε ποιοτική τριμερής συνεργασία ανάμεσα σε Κυβέρνηση, εργοδότες, συντεχνίες.
Πέραν των πιο πάνω και λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τα συμφέροντα των χιλιάδων εργαζομένων, διεκδικούμε ψηλά επίπεδα ασφάλειας και υγείας στους χώρους εργασίας και παλεύουμε διαρκώς για περιορισμό των εργατικών ατυχημάτων και εξάλειψη των βιομηχανικών ασθενειών.
Η σύσταση Επιτροπών Ασφάλειας και Υγείας, (με συγκεκριμένο και συγκροτημένο πρόγραμμα δράσης), αποτελεί νομική ευθύνη όλων των εργοδοτών. Η απουσία τέτοιων Επιτροπών αποτελεί σοβαρό έλλειμμα και μεγάλο νομικό κενό γι’ αυτό το υπουργείο Εργασίας πρέπει να αναλάβει σχετική δράση.
Μέσα στα πλαίσια των οικονομικών δυνατοτήτων του κράτους, διεκδικούμε αύξηση των δαπανών για την υγεία, αλλά και αύξηση δαπανών για κοινωνική προστασία με τρόπο που θα περιορίζονται τα επίπεδα φτώχειας και θα ελαχιστοποιούνται τα προβλήματα των χαμηλοσυνταξιούχων και των υπόλοιπων ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, των οποίων δυστυχώς η σημερινή ακρίβεια, τους έσπασε κυριολεκτικά τα κόκκαλα.
Διεκδικούμε προσιτή ποιοτική ιδιόκτητη στέγη για όλους τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα για τους νέους, που βρίσκονται κάτω από αυξημένη πίεση. Διεκδικούμε επίσης μια ολοκληρωμένη φορολογική μεταρρύθμιση με πράσινο χαρακτήρα (με την έννοια ότι θα φορολογεί τη ρύπανση και θα μειώνει τη φορολογία του εισοδήματος), και θα λαμβάνει υπόψη τη σύνθεση της οικογένειας.
Συμπερασματικά, για την εργατική τάξη κάθε μέρα είναι Πρωτομαγιά. Κάθε μέρα είναι μέρα αγώνα και διεκδίκησης, συμπεριλαμβανομένου του αγώνα για δίκαιη λύση του κυπριακού προβλήματος, το οποίο ταλανίζεται λόγω της πολύχρονης τουρκικής αδιαλλαξίας. Η κατοχή μάς πληγώνει, μας μαραζώνει αλλά μας υποχρεώνει να βρισκόμαστε σε διαρκή εγρήγορση.
* Οικονομολόγος – Δημοσιογράφος
