Τις τελευταίες μέρες η προσοχή του κοινού είναι στραμμένη στην διαμάχη της Γενικής Εισαγγελίας με το Γενικό Ελεγκτή, που αποκαλείται κρίση των θεσμών.
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κρίση των θεσμών. Απλώς ο Γ. Εισαγγελέας και ο Βοηθός του προσάπτουν μιαν απαράδεκτη κατηγορία στον Οδυσσέα Μιχαηλίδη, σε μια απέλπιδα προσπάθεια τους να απαλλαγούν και να απαλλάξουν όσους έχουν βρεγμένη τη φωλιά τους από το έλεγχό του. Η «ανάρμοστη συμπεριφορά» του Ο.Μ. είναι ο μεθοδικός έλεγχος και η συνεχής δίωξη, όσων είναι διεφθαρμένοι, ή απλώς με τις ενέργειες τους κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα. Σαν να μας λένε ότι πρέπει να σταματήσει τους μεθοδικούς ελέγχους ή τουλάχιστον να μην δημοσιοποιεί τις ατασθαλίες και να προσβάλλει τα άτομα, που έχουν συνηθίσει την ατιμωρησία και την μη ανάληψη ευθύνης. Ανάρμοστη συμπεριφορά, κατά τους εισαγγελείς, είναι η ευσυνείδητη άσκηση του καθήκοντος του; Αν σταματήσει τον αυστηρό έλεγχο θα έχει την αρμόζουσα συμπεριφορά;
Η Γενική Εισαγγελία κατηγορεί στο αρμόδιο δικαστήριο τον Γενικό Ελεγκτή, ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά του και υπερβαίνει τα δικαιώματα του. Με την «ανάρμοστη συμπεριφορά του» ως Γενικός Ελεγκτής, προξενεί προβλήματα στα πρόσωπα και τους θεσμούς που έχει αρμοδιότητα να ελέγχει. Η «ανάρμοστη αυτή συμπεριφορά» τον κάνει να μην εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον για έλεγχο όσων διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα, αλλά προσβάλλει την προσωπικότητά τους για προσωπικό όφελος. Επομένως το αρμόδιο δικαστήριο θα πρέπει να τον παύσει, επειδή η «συμπεριφορά του είναι ανάρμοστη» και δεν τον αφήνει να εκτελεί με το αρμόζοντα τρόπο τα καθήκοντά του. Και όπως είναι φυσικό η Γενική Εισαγγελία παραθέτει σε πολυσέλιδο έγγραφό της τα γεγονότα που τεκμηριώνουν την κατά την γνώμη της «ανάρμοστη συμπεριφορά» για να πείσει το δικαστήριο να τον παύσει. Η ανάρμοστη συμπεριφορά όμως δεν είναι χαρακτηριστικό του Γ. Ελεγκτή. Η ανάρμοστη συμπεριφορά χαρακτηρίζει την εκδικητική μανία της Γενικής Εισαγγελίας.
Ο Γενικός Ελεγκτής είναι ίσως ο μόνος ή έστω ένας από τους ελάχιστους που καταπολεμά την διαφθορά, την διαπλοκή και την αδιαφάνεια, που έχουν καταντήσει αξίες και αρχές της ανυπόληπτης κοινωνίας μας, όχι με λόγια και συνθήματα, αλλά με ουσιαστικές πράξεις.
Μερικοί από την μειοψηφία των πολιτών που επικροτούν την αίτηση της Γενικής Εισαγγελίας και φυσικά οι δύο Γενικοί Εισαγγελείς ισχυρίζονται ότι ο υπερβολικός έλεγχος, ακόμα και για ασήμαντα ποσά δημοσίου χρήματος είναι σκόπιμη και ιδιαίτερα η δημοσιοποίηση ασήμαντων ευρημάτων και όχι η κάλυψή τους, όπως συμβαίνει στην κοινωνία μας, είναι ανάρμοστη συμπεριφορά. Δεν πρέπει να δίνει δημοσιότητα στα ευρήματά του και να προσβάλλει και εκθέτει έτσι προσωπικότητες και χαρακτήρες για να εξυπηρετήσει δικά του συμφέροντα και επιδιώξεις. Νομίζω ότι η πρακτική αυτή του Γ.Ε. με την οποία συμφωνώ, είναι δικαιολογημένη, γιατί αναγκάζει πολλούς να είναι πιο προσεκτικοί στις ευθύνες τους, αλλά αποτελεί και προειδοποίηση για κάποιους, ότι μπορεί να δεχθούν παρόμοιο έλεγχο, που δεν τον αναμένουν κι έτσι αποφεύγουν πράξεις διαπλοκής. Κανένας δεν θίγεται από τον έλεγχο, αλλά από τις πράξεις ή τις παραλήψεις του, που ζημιώνουν το δημόσιο συμφέρον,
Μπορεί ο Γενικός Ελεγκτής κάποτε να φαίνεται υπερβολικός. Προσωπικά αποδέχομαι και επικροτώ την υπερβολή, που στόχος της είναι η καταπολέμηση της διαφθοράς, που έχει καταντήσει να θεωρείται καπατσοσύνη από πολλούς και ενδημική ασθένεια της κοινωνίας. Ξέρουμε όλοι ότι οι αρχές και οι αξίες της κοινωνίας μας έχουν διαβρωθεί σε μεγάλο βαθμό. Για μένα δικαιολογείται και επιβάλλεται κάθε υπερβολή που στοχεύει στην καταπολέμηση αυτής της άθλιας κατάστασης.
Αν η Γενική Εισαγγελία επιτύχει τον στόχο της, που είναι στόχος πολλών παρανομούντων, να απαλλαγούν από τον έλεγχο του Οδυσσέα, τότε η μεγάλη πλειοψηφία του λαού θα «πέσει από τα σύννεφα», επειδή θεωρεί τη συμπεριφορά του Γ.Ε. άριστη και αρμόζουσα για καταπολέμηση της διαφθοράς.
Σε τέτοια απαράδεκτη κατάληξη της δίωξης του Ο.Μ. η διαπλοκή και η διαφθορά θα αναβαθμιστούν σε κοινωνικές αξίες και αρχές και η κοινωνία μας θα γίνει παράδεισος της διαφθοράς και της ατιμωρησίας.
