Μέσα από την μακραίωνη ιστορία μας και συγκεκριμένα από το 1878, όταν η Τουρκία παρέδιδε την Κύπρο στην Αγγλία, εμείς οι Κύπριοι είχαμε πάντα ένα μόνο σκοπό, την απελευθέρωση μας από τους Άγγλους και την ένωση μας με την Ελλάδα.
Παρόλους τους συνεχείς χρονικά αγώνες του Κυπριακού Ελληνισμού, τα Οκτωβριανά του 1931, το ενωτικό δημοψήφισμα του 1950 επί Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Β’, στο οποίο υπέγραψαν και Τουρκοκύπριοι για την ένωση μας με την Ελλάδα και μετά την εθελούσια συμμετοχή μας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τις συμμαχικές δυνάμεις, κατόπιν προτροπής των Άγγλων, με αντάλλαγμα την ένωση μας με την Ελλάδα, πάλι στο τέλος του πολέμου, οι Άγγλοι μας κορόιδεψαν και η ένωση με την Ελλάδα παρέμεινε ένα απλησίαστο όνειρο.
Ο απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ 1955-59 ήταν φυσικό επακόλουθο, γιατί «Ο Έλληνας ζυγόν δεν υπομένει». Εδώ αρχίζει να εμφανίζεται χρονικά το τουρκικό πρόβλημα, που έντεχνα σχεδίασαν για την Κύπρο η Αγγλία, η Τουρκία και η Ελλάδα, όπως θα δούμε παρακάτω.
Μετά την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ, η Αγγλία ζήτησε από την Ελλάδα να γίνει μια τριμερής συνάντηση μεταξύ Τουρκίας, Ελλάδας και Αγγλίας για το Κυπριακό στο Λονδίνο. Όταν γνωστοποιήθηκε αυτό, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος μετέβηκε στην Αθήνα για να συναντήσει τον πρόεδρο της κυβέρνησης, τον στρατηγό Παπάγο, για συζήτηση του θέματος. Επειδή όμως ο στρατηγός Παπάγος ήταν σε άσχημη κατάσταση από πλευράς υγείας και δεν επιτρεπόταν να τον δει, συναντήθηκε τότε με τον αντιπρόεδρο της Ελληνικής κυβέρνησης τον κ. Στεφανόπουλο.
Στην συνάντηση ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ενημέρωσε για τον αγώνα της ΕΟΚΑ και του ανέφερε ότι η Ελλάδα με κανένα τρόπο δεν πρέπει να δεχθεί την τριμερή που πρότεινε η Αγγλία, διότι η Τουρκία με την συνθήκη της Λοζάνης του 1923, αποποιήθηκε οποιοδήποτε δικαίωμα για την Κύπρο και οι Άγγλοι, για τα δικά τους συμφέροντα, ήθελαν να εμπλέξουν την Τουρκία (διαίρει και βασίλευε).
Ενώ περίμενε κανείς να γίνει το αυτονόητο, δηλαδή η Ελλάδα να μην δεχθεί την πρόταση των Άγγλων για τριμερή, γίνεται εντελώς το αντίθετο και την αποδέχεται και έτσι στις 29 Αυγούστου 1955 πραγματοποιείται στο Λονδίνο, χωρίς να καταλήξει πουθενά. Στη συνέχεια ακολουθεί το πογκρόμ της Κωνσταντινούπολης εναντίον των Ελλήνων με προβοκάτσια των Τούρκων, λόγω της Κύπρου και αρχίζει η οδύσσεια μας μέχρι σήμερα.
Από αυτά τα γεγονότα συμπεραίνεται ότι το πρόβλημα μας είναι τουρκικό και δεν είναι Κυπριακό. Σας προτρέπω να διαβάσετε τον Τουρκικό Εθνικό Όρκο του 1920 που έδωσαν οι Τούρκοι μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, με την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπου όρισαν τις περιοχές της μεταπολεμικής Νέας Τουρκικής Δημοκρατίας, η οποία ξεκινά και περιέχει τα Βαλκάνια, Θεσσαλονίκη, Δυτική Θράκη, Αιγαίο, Κύπρο, Χαλέπι, Β.Δ. Συρία, Αρμενία, Ιράκ (Μοσούλη). Για τα παραπάνω αναφέρθηκα σε πρόσφατο άρθρο μου στις 20 Μαρτίου 2025 στον Φιλελεύθερο.
Σας ερωτώ, γιατί οι Τούρκοι θέλουν πολιτική ισότητα όπως την ερμηνεύουν αυτοί; Δηλαδή ένας Τουρκοκύπριος να έχει δικαίωμα βέτο και να μπορεί να ανατρέπει τις αποφάσεις, δηλαδή θέλουν η μειοψηφία να ελέγχει την πλειοψηφία. Ο σκοπός που το ερμηνεύουν έτσι οι Τ/κ είναι γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι ποτέ δεν πρόκειται να δεχθούμε την πολιτική ισότητα με το δικό τους σκεπτικό, απλώς ροκανίζουν τον χρόνο και φθάσαμε μέχρι σήμερα να μιλούν για δύο κράτη, ενώ με την πρώτη ευκαιρία θέλουν να καταλάβουν όλο το νησί.
Κάποτε παρακολούθησα μια συνέντευξη του Α’ Αντιπροέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας του Κουτσιούκ, ο οποίος, μετά τις συμφωνίες της Ζυρίχης, αναφερόμενος στον Αρχ. Μακάριο, του είπε επί λέξει, «Εν πολλά που σας έδωσαν Μακαριότατε». Εδώ ταιριάζει η κουβέντα «απόν αντρέπεται ο κόσμος εν δικός του», ή «ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα». Τα λόγια του Κουτσιούκ είναι αντίστροφα που επαληθεύονται, έδωσαν στην μειονότητα βέτο, τους έδωσαν Α’ Αντιπρόεδρο, υπουργό Άμυνας και πολλά άλλα προνόμια και μετά τα βρόντηξαν όλα οι αχάριστοι με την Τουρκοανταρσία του 1963-1964 και τώρα θέλουν κράτος και πολιτική ισότητα.
Και τι προτείνετε εσείς θα πει κάποιος; Προτείνω αυτό το οποίο δεν πρόκειται να διαταραχθεί ποτέ. Την συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας που είναι το μοναδικό κράτος, το οποίο εδώ και 65 χρόνια αναγνωρίζεται από όλους τους διεθνείς οργανισμούς, με πολίτευμα δημοκρατικό, ίσα δικαιώματα σε όλους τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους, Λατίνους. Κάθε πολίτης οποιασδήποτε εθνικότητας μια ψήφος, μια Βουλή και όλα τα αντίστοιχα που έχει ένα κράτος που υπηρετεί όλους τους πολίτες.
Ένα κράτος φυσιολογικό σύγχρονο εντεταγμένο στην ΕΕ χωρίς τις αναχρονιστικές εγγυήσεις και σύμφωνα και με τον θεωρητικό του πολέμου Θουκυδίδη να έχει ισχυρές ένοπλες δυνάμεις ανεξάρτητα μικρού ή μεγάλου κράτους με τις οποίες θα διασφαλίζουν την ασφάλεια του. (Αντίληψη περί της στρατηγικής ασφάλειας του κράτους – Θουκυδίδης).
Τελειώνω με το εξής ελπιδοφόρο μήνυμα. Εκτιμώ, κατά την δική μου αντίληψη, ότι τα επερχόμενα γεωπολιτικά γεγονότα που αναμένονται, οφείλονται στην νέα πολιπολικότητα του πλανήτη, στην ενέργεια και στην νέα ανακατανομή ισχύος, στην οποία η Τουρκία παραμερίζεται από τους ισχυρούς παίκτες και ακολουθεί η ίδια μια καταστροφική πορεία, με ότι αυτό συνεπάγεται, αν και φαινομενικά προβάλλεται λανθασμένα το αντίθετο από τα Μ.Μ.Ε.
Μάθετε να σκέφτεστε Ελληνικά όπως οι Αγωνιστές της ΕΟΚΑ και όχι με το Οθωμανικό μυαλό και τότε θα βρούμε λύσεις για όλα και προπάντων για την απελευθέρωση μας.
*Ταξχος (Π.Α.) ε.α.
