Καθώς όλα τα μάτια του κόσμου θα είναι σήμερα στραμμένα στη Σιγκαπούρη, όπου ο Πρόεδρος της ισχυρότερης Δημοκρατίας στον κόσμο θα συναντηθεί με τον ηγέτη της κατά πολλούς στυγνότερης δικτατορίας του κόσμου, τα αυτιά πολλών ανθρώπων θα είναι τεντωμένα, ελπίζοντας ότι ο Ντόναλντ Τραμπ, εκτός από το βασικό θέμα του πυρηνικού αφοπλισμού, θα επισημάνει στον Κιμ Γιονγκ Ουν τους αμέτρητους λόγους που η χώρα του, η Βόρεια Κορέα, παραβιάζει κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Έγκυροι δυτικοί αναλυτές, τονίζουν ότι όσο καλοδεχούμενη και εάν είναι μία συμφωνία μεταξύ των δύο για κατάργηση του πυρηνικού οπλοστασίου της Β. Κορέας, θα είναι δώρο-άδωρο όσο η χώρα αυτή θα εξακολουθεί να στερεί από τους ίδιους τους πολίτες της το δικαίωμα να ζουν ως κανονικοί άνθρωποι.
Ο καταξιωμένος αρθρογράφος της New York Times, Νίκολας Κριστόφ, εξηγεί στην στήλη του της 9ης Ιουνίου γιατί ο Πρόεδρος Τραμπ έχει υποχρέωση (ακόμα και βάση του νόμου με τον οποίο οι ΗΠΑ προχώρησαν σε εμπάργκο κατά της Β. Κορέας), να εγείρει το θέμα της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
«Έχω επισκεφθεί και έχω κάνει ρεπορτάζ σε περισσότερες από 160 χώρες του κόσμου, αλλά η Βόρειος Κορέα είναι μακράν η πιο ολοκληρωτική απ’ όλες. Μιλάμε για ένα έθνος το οποίο υποχρεούται να παραδίδει στο κράτος τα τρίδυμά του, για να τα κάνει εκείνο ό,τι θέλει, και οι γονείς να τα ξεχάσουν. Ένα καθεστώς που στέλνει στο εξωτερικό κατασκόπους για να συλλάβουν Ιαπωνέζους. Όπου ψηφιακά ραδιόφωνα δεν υπάρχουν, και μόνο τοπικούς σταθμούς μπορούν να παίξουν. Όπου 100.000 άνθρωποι ζούν σε στρατόπεδα φυλακών, όπως λέγονται», γράφει ο Κριστόφ.
Θυμάται, επίσης, που κάποιοι βορειοκορεάτες που συνάντησε σε ένα ταξίδι του εκεί, του περιέγραψαν πώς ένα βράδυ η αστυνομία εισέβαλε σε μία διπλανή πολυκατοικία, έκοψε το ρεύμα, μπήκε σε όλα τα διαμερίσματα, κατάσχεσε όλες τις ηλεκτρικές συσκευές βίντεο και DVD, και αφού τις εξέτασε, σε όσες βρήκε ότι κάποιοι ένοικοι έβλεπαν νοτιοκορεατικές σαπουνόπερες, που απαγορεύεται δια νόμου, τους συνέλαβε και τους εξαφάνισε και αυτούς σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, από τα οποία δεν βγαίνεις ποτέ.
Η ζωή σε αυτά τα στρατόπεδα, σημειώνει ο Αμερικανός δημοσιογράφος επικαλούμενος μαρτυρία του Τόμας Μπούργκενταλ που, ως μέλος διεθνούς επιτροπής νομικών εξέτασε τις συνθήκες εκεί, «είναι τόσο απάνθρωπα και σκληρά όσο ήταν και στα ναζιστικά σταρτόπεδα». Ο Μπούργενταλ, σημειώστε, είναι ο ίδιος επιζών του Άουσβιτς.
Καμία άλλη χώρα στον κόσμο δεν έχει χρησιμοποιήσει την τεχνολογία, την προπαγάνδα και τις δυνάμεις ασφαλείας της για να ελέγχει τόσο ασφυκτικά όλους τους πολίτες της, καταλήγει στο άρθρο του ο Κριστόφ.