Ο σκακιστής από τη Λάρνακα Παύλος Κωνσταντίνου στέφθηκε φέτος πρωταθλητής στο Παγκύπριο Πρωτάθλημα 2020.
Μια συγκινητική ανάρτηση στο διαδίκτυο ήταν η αφορμή να τον συναντήσουμε και να μας μιλήσει για το σκάκι ως άθλημα αλλά και πώς ο ίδιος μέσα από την πορεία περίπου 20 ετών έφτασε στην κορυφή. Ο 38χρονος σκακιστής Παύλος Κωνσταντίνου με καταγωγή από τη Λάρνακα, μιλά στον «Φ» και εξιστορεί πώς από την παιδική του ηλικία αγάπησε το άθλημα του σκακιού, ενώ ευγνωμονεί τον πατέρα τού καλυτέρου του φίλου που του έμαθε τα πρώτα βήματα αλλά και για όλη πορεία που είχε μέχρι σήμερα.
Και ενώ όλα τα παιδιά της ηλικίας του έτρεχαν να παίξουν στις αλάνες, ίσως και σε κανένα σφαιριστήριο, ο Παύλος είχε μαγευτεί με τα μαυρόασπρα πιόνια. Σε ηλικία μάλιστα περίπου 10 ετών έχει την πρώτη επαφή με την σκακιέρα που σήμερα τον έστεψε ως τον παγκύπριο πρωταθλητή.
«Από μικρός μου αρέσαν τα επιτραπέζια παιχνίδια. Γύρω στα οκτώ γνώρισα τον καλύτερό μου φίλο και όταν πήγαινα σπίτι του, έβλεπα τον πατέρα του να παίζει σκάκι. Τον έβλεπα να παίζει, να μελετά, είχε μάθει και τον γιο του και από τότε μου κέντρισε το ενδιαφέρον», μας αναφέρει.
Σε ηλικία 10 ετών κάνει τα πρώτα του μικρά βήματα και αρχίζει να μαθαίνει και να εκπαιδεύεται στις πρώτες κινήσεις μαζί με τον πατέρα του κολλητού του. «Από τότε το μόνο που ήθελα ήταν να πηγαίνω σπίτι του φίλου μου για να παίζουμε σκάκι. Ο φίλος μου αρχικά με κέρδιζε, σταδιακά ισοφαρίζαμε στα παιχνίδια και μετά ξεκίνησα να παίζω με τον πατέρα του, ο οποίος τότε συμμετείχε στα παγκύπρια πρωταθλήματα».
Τα δεδομένα εκείνης της εποχής ήταν πολύ διαφορετικά μας εξηγεί ο Παύλος, λέγοντας πως ελάχιστα παιδιά στην ηλικία του ασχολούνταν με το άθλημα. «Άρχισα να μαθαίνω και να γίνομαι ένας ικανοποιητικός παίκτης. Τύχαινε καμιά φορά αλλά σπάνια να πάρω και καμία παρτίδα από τον πατέρα του φίλου μου. Μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον και όλο αυτό μέσα μου μεγάλωνε, ωστόσο δεν υπήρχαν τα μέσα ούτε και το διαδίκτυο να ασχοληθείς. Άρχισα να διαβάζω βιβλία για το σκάκι ενώ υπήρχαν και διαστήματα που έκανα παύσεις», εξηγεί.
Σε ερώτημά μας αν υπήρχε κάποιο μέλος από την οικογένειά του που αγαπούσε το σκάκι, αλλά και το πώς αντιδρούσαν οι γονείς του, μας ανέφερε πως ο πατέρας του όταν ήταν μικρός διερωτάτο για την κλίση του προς το σκάκι. «Θυμάμαι που μου έλεγε τότε, “ταράσσεις ξυλούθκια πας την σκακιέρα, έλα να πάμε κυνήγι, έλα να πάμε ψάρεμα”. Όταν αντιλήφθηκαν το πάθος που είχα για το συγκεκριμένο άθλημα τα πράγματα άλλαξαν και μάλιστα μέχρι σήμερα έχω τη στήριξή τους».
«Ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι, αλλά δεν είχα τα μέσα και επαφές να βρω έναν άλλο παίκτη για να αρχίσω να παίζω. Ο πατέρας του κολλητού μου είχε και την άποψη, πως αν με έβαζε στους κύκλους τους σκακιού, θα μου απορροφούσε τόσο πολύ χρόνο από τα μαθήματα, πράγμα το οποίο φυσικά δεν έγινε ποτέ».
Σε ηλικία 24 ετών ο Παύλος Κωσταντίνου γνωρίζει έναν ακόμη φίλο του ο οποίος είχε την ίδια αγάπη και πάθος για το σκάκι. Τον παίρνει από το χέρι και κάνουν τα πρώτα βήματα στον Σκακιστικό Όμιλο Λάρνακας. «Μετά από παρότρυνση του φίλου μου γινόμαστε μέλη του σωματείου και έτσι ξεκινάμε σταδιακά να κάνουμε διασυνδέσεις και να βρίσκουμε άλλα άτομα που αγαπούν το συγκεκριμένο παιχνίδι». Όπως μας περιγράφει άρχισε και τις πρώτες του επαφές σε τουρνουά στο Παγκύπριο Πρωτάθλημα ενώ μετά από λίγο ήρθε και η στιγμή που συμμετείχε στην εθνική ομάδα σκακιού της Κύπρου.
«Θυμάμαι τότε στην πρώτη μου συμμετοχή στο Παγκύπριο Πρωτάθλημα είχαν ξαφνιαστεί όλοι με την απόδοσή μου. Για την εποχή ήταν πολύ περίεργο να βρεθεί κάποιος αυτοδίδακτος και να είχε ένα πολύ καλό επίπεδο χωρίς προπονητή», εξηγεί.
Το πάθος και η αγάπη του για το σκάκι άρχισε να γίνεται ακόμη πιο μεγάλη. Αγοράζει βιβλία και αρχίζει να μελετά από το διαδίκτυο, απορροφώντας όλες τις πληροφορίες και όσα πρέπει, για να γίνει καλύτερος.
Το 2008 κατάφερε, όπως μας είπε, να έρθει ισοπαλία με τον 6 φορές πρωταθλητή και να μπει στην εθνική ομάδα.
Το σκάκι έχει μπει για τα καλά στη ζωή του. Ώρες ατέλειωτες παίζει, διαβάζει και προπαντός βάζει στόχους για τα επόμενα βήματα. «Την περίοδο 2014 – 2018 είχα επενδύσει σε έναν πολύ καλό προπονητή, τον Ανδρέα Τζερμιαδιανό. Εκείνα τα 4 χρόνια έκανα μαθήματα από το διαδίκτυο και πιστεύω πως εκείνες οι γνώσεις ήταν αυτές που με βοήθησαν να κερδίσω το πρωτάθλημα. Από το 2018 και μετά, μόνος μου προσπάθησα να καλύψω τις αδυναμίες, που είχα εντοπίσει».
Το άθλημα μπορεί να βοηθήσει να αλλάξειι ο τρόπος σκέψης σου
Σε ό,τι αφορά τον φετινό παγκύπριο αγώνα ο σκακιστής Παύλος Κωνσταντίου αναφέρει πως ήταν η πιο δύσκολη χρονιά από όλες όσες έλαβε μέρος. Το ανοικτό πρωτάθλημα ξεκίνησε στις 5 Ιανουαρίου 2020 και διήρκησε για περίπου ενάμιση μήνα. «Αρχές του Μάρτη αρχίσαμε να παίζουμε για το Παγκύπριο. Τότε ήταν και η περίοδος που καταγράφονταν στην Κύπρο τα πρώτα κρούσματα. Έγιναν δυο γύροι αγώνων το Σαββατοκύριακο και μετά δεν ξαναπαίξαμε. Ακολούθησαν τα γνωστά και αναβλήθηκαν όλοι οι αγώνες», εξηγεί, σημειώνοντας ταυτόχρονα, πως για αυτόν ήταν ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα, αφού είχε κληθεί σε επίταξη στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας, ενώ ταυτόχρονα την ίδια χρονική περίοδο έπρεπε να παραδώσει τη διατριβή του αλλά να δώσει και δύο εξετάσεις στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
«Ξεκινήσαμε ξανά στις 5 Σεπτεμβρίου του 2020. Παίζαμε και οι 10 παίκτες με όλους. Για πρώτη φορά δεν έχασα παρτίδα. Έκανα πέντε νίκες και τέσσερις ισοπαλίες. Κέρδισα παίκτες που είναι πάρα πολύ καλοί και να σας πω ότι υπήρχαν παίκτες που ήταν κατά πολύ μικρότεροι από μένα. Το Σάββατο 3 Οκτωβρίου ήταν ο τελευταίος γύρος, έτυχε και έπαιζα με τον περσινό πρωταθλητή για περίπου 4 ώρες όπου και τελικά έκανα ισοπαλία και αυτό ήταν αρκετό για να με στέψει πρωταθλητή. Μπορώ να πω ότι ζήσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις ενώ υπήρχε και η ανησυχία να μην έχουμε πυρετό και κάτι και να αποκλειστούμε από τη διαδικασία» αναφέρει.
«Στο σκάκι δεν υπάρχει ηλικιακό όριο» μας αναφέρει χαρακτηριστικά. «Τα σημερινά δεδομένα άλλαξαν από την τότε εποχή. Σήμερα υπάρχουν παιδιά που ασχολούνται με το σκάκι από την ηλικία των έξι ετών».
Κληθείς να απαντήσει κατά πόσο θεωρητικά πρέπει να είσαι έξυπνος για να μπορείς να ασχοληθεί επαγγελματικά με το σκάκι, ανέφερε πως «όλο αυτό είναι ένας μύθος. Δεν χρειάζεται να είσαι έξυπνος για να παίξεις σκάκι, χρειάζεται απλά να μπορείς να κατανοήσεις τους κανόνες», συμπληρώνει.
Όπως εξήγησε το άθλημα του σκακιού θέλει αρκετή μελέτη, καθώς αποτελείται από πολλές φάσεις όπως το «άνοιγμα», στρατηγικές, τακτικές και άλλα διάφορα τεχνικά που διακλαδώνονται.
«Μπορεί να μην ισχύει το ότι οι έξυπνοι μπορούν να παίξουν σκάκι, αλλά ισχύει το ότι αυτοί που παίζουν σκάκι γίνονται πιο έξυπνοι», μας λέει εξηγώντας πως το άθλημα του σκακιού καλλιεργεί διάφορες δεξιότητες. «Βοηθά στη συγκέντρωση, στη λήψη αποφάσεων, την κριτική σκέψη και πολλά άλλα. Όλα αυτά έχουν αποδειχθεί και με έρευνες, βελτιώνονται οι εγκεφαλικές δεξιότητες», τονίζει.
Μέσα από την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια αυτό που κέρδισε από το σκάκι είναι το γεγονός ότι έμαθε να μελετά. «Έμαθα την αξία της μελέτης γιατί χωρίς προσπάθειες, επιμονή και θυσίες από τον προσωπικό σου χρόνο δεν μπορείς να γίνεις καλός. Για όλα αυτά χρειάζεται αρκετός κόπος».
Κλείνοντας τη συζήτηση γύρω από τα όσα του δίδαξε η εκμάθηση και η πορεία του με το άθλημα, ο σκακιστής Παύλος Κωνσταντίνου στέλνει το δικό του μήνυμα, λέγοντας πως «το σκάκι μπορεί να βοηθήσει ακόμη να αλλάξει και ο τρόπος σκέψης σου. Είναι καλή επένδυση το μυαλό», σημείωσε καταληκτικά.
