Το Κυπριακό είναι το εθνικό μας πρόβλημα που περιέπλεξαν οι Εγγλέζοι σε ελληνοτουρκική διαμάχη από τη δεκαετία του ’50 και έκτοτε το συντηρούν με συνωμοτικές παρεμβάσεις, για να εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και να προωθούν τη δική τους περιφερειακή πολιτική με τη συνέργεια της Τουρκίας «διά πυρός και σιδήρου» (Μάλκομ Στήβενσον, Στορς, Σταμς, Πάλμερ 1920-1939). 

Γι’ αυτό μετέφεραν το Αρχηγείο Μέσης Ανατολής στις 26 Νοεμβρίου 1954 στην Κύπρο εγκαινιάζοντας σε βάθος τη σατανική επιδίωξη του διχασμού του πληθυσμού των 82% Ελλήνων και 18% μουσουλμάνων, εκ των οποίων οι Έλληνες γηγενείς από των αρχών του ιστορικού χρόνου, οι δε μουσουλμάνοι κουβαλητοί από την Ανατολία σαν μισθοφόροι των επιδραμόντων στιφών εισβολής από το 1570. Για τους ίδιους σκοπούς επέβαλαν στον πολιτικό χάρτη και τις διχαστικές ορολογίες «Τουρκοκύπριοι» και «Ελληνοκύπριοι» κι έσπειραν το μίσος που γεννοβολούσε την οντολογική διαφοροποίηση της πλειοψηφίας με την μειονότητα και τη φυλετική και θρησκευτική διάσταση. 

Η Τουρκία ίδρυσε τις τρομοκρατικές οργανώσεις «Βολκάν» από τον Ουλούς Ουλφέτ, την «Καράτσετε», την «Κιτέμπ» και την ΤΜΤ από τον Ντενκτάς, τον Μπαρχάν Ναλπάντογλου, τον Μουσταφά Τανρίσεβντι, διπλωματικό ακόλουθο (αποκαλύψεις Τανρίσεβντι στη δημοσιογράφο Νεριμάν Τζαχίτ στην «ΟΡΤΑΜ») και άρχισαν τις μαστιγώσεις και τις άλλες τιμωρίες όποιων επικοινωνούσαν με Έλληνες, ακόμα και για  θεραπείες.

Ο Ου Θαντ, ο εντιμότερος Γ.Γ. του ΟΗΕ, κατάγγειλε σε δύο εκθέσεις του στο Συμβούλιο Ασφαλείας την τρομοκρατία διχασμού. (12 Δεκ.1964 και 12 Μαρτ. 1964). Αναφορά και στα πρακτικά του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (της 18ης Δεκ. 1964). Δολοφόνησαν τους δημοσιογράφους Αϊχάν Χικμέτ, Αχμέτ Γκιουρκάν στις 23.4. 62 της «Τζουμχουριέτ» Λευκωσίας, τον Καβάζογλου και τον Μισιαούλη 11.4.62 και τον Κουτλού Ανταλί στις 6.7.96 που αρθρογραφούσαν υπέρ της συμφιλίωσης. Παράλληλα δολοφονήθηκαν στα ελεύθερα εδάφη οι Νεοκλής Παναγιώτου και Ευριπίδης Νούρος, αγωνιστές της ΕΟΚΑ, 16.8. 61 και Αριστοκλής Αυγουστή 3. 6. ’73. Δεν αποκαλύπτεται εάν οι πολιτικές δολοφονίες, είχαν οποιαδήποτε σχέση.

Ο ιστός του θανάτου προεκτείνεται στη διάσκεψη του Λάγκαστερ Χάουζ, Φεβρουάριο 1959, όπου Μακμίλλαν και Μεντερές σε μυστική συμφωνία αποφάσισαν εκδίωξη των Ελλήνων από Κερύνεια, Καρπασία, Αμμόχωστο, Μεσαορία, Βόρεια Λευκωσία και μετακίνηση 300 χιλιάδων Τούρκων στις ελληνικές περιουσίες και τη δημιουργία ψευδοκράτους επί προεδρίας Κυπριανού που απέρριψε το αμερικανοκαναδικό- αγγλικό σχέδιο και βύθισε ανοήτως την προοπτική στο αδιέξοδο. Σχέδιο που πραγματοποίησαν από το 1974 με την εισβολή και την κατοχή του 37% Κυπριακού εδάφους. Βέβαια για την ανάπτυξη των σχεδίων της αγγλοτουρκικής συμπαιγνίας λίγα μέτρα από τη σύναξη Αρχιεπισκόπου- προσκεκλημένων του και την ελλαδική ομάδα Καραμανλή- Αβέρωφ, αναφύονται ερωτήματα που δεν απαντώνται στην πολύχρονη περίοδο μέχρι σήμερα και εναπόκειται στους ιστορικούς ερευνητές να βρουν απαντήσεις… Στους ερευνητές εναπόκειται να απαντήσουν και στα αναφυόμενα ερωτήματα που εγείρονται από το έργο του Ντέϊβιτ Όουεν, που διετέλεσε υπουργός  Εξωτερικών «Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία».

Στη συνωμοσία εμπλέκεται και η συνδυασμένη αποστολή όπλων και πυρομαχικών στα όργανα της τρομοκρατίας. Τεκμήριο το τουρκικό πλοιάριο «Ντενίς» με τριμελές πλήρωμα από υπαλλήλους του Υπουργείου Αμύνης. Συνελήφθη από το περιπολικό «Μπούμαρτον»18 Οκτωβρίου 1959 με όπλα, πυρομαχικά, βόμβες και οι αγγλικές Αρχές μη μπορώντας να το αποφύγουν τους παρουσίασαν στο Δικαστήριο. Με την ίδια τακτική η τρομοκρατία οργάνωσε βιαιοπραγίες την 17η Δεκεμβρίου ’59 και τορπίλισε την προσφυγή του Κυπριακού στη Γ.Σ. του ΟΗΕ. Η αναταραχή προκάλεσε την ελληνική αντίδραση. Μαθητές του Ελληνικού Γυμνασίου Αιγιαλούσης οργάνωσαν διαδήλωση, η Αστυνομία προσήψε κατηγορίες και παρουσίασε στο Δικαστήριο Βαρωσίων διαδηλωτές. Ενδεικτική η μετάβαση των κατηγορουμένων Γιαλουσιτών στο Δικαστήριο. Όλοι φορούσαν λευκές φανέλες με γαλάζιες κορδέλες και στο κέντρο με το σύνθημα «ΟΧΙ». Κι ο δικαστής επέβαλε εγγύηση 25 λιρών για ένα χρόνο να μη ξανακάνουμε διαδήλωση». Τηρήσαμε την απόφαση του Δικαστή. Δεν ξανακάναμε διαδήλωση αλλά άρχισε ο αγώνας της ΕΟΚΑ και ρίχναμε βόμβες. Ένας από τους κατηγορουμένους, ο μ. Γιαννάκης Ζαχαρούδης, έγραψε με το παπούτσι του στην έδρα του Δικαστή «ΟΧΙ». Και οι δύο από τη συντροφιά, Γιάννης Σπανός και Θανάσης Μιχαήλ έστησαν ενέδρα με βόμβες και πιστόλια εναντίον στρατιωτικής περιπόλου. Ήταν δεκαεφτάρηδες μαθητές της Δ΄τάξης. 

Στο μεταξύ οι Τουρκοκύπριοι ζούσαν το δικό τους μαρτύριο. Ουσιαστικά βρέθηκαν σε αιχμαλωσία. Θέλοντας και μη έγιναν όργανα της Τουρκίας. Και με την πάροδο του χρόνου και τη μετοικεσία ζούσαν πια στις περιουσίες των Ελλήνων που νέμονταν. Οι Τουρκοκύπριοι δυστυχούσαν στην κατοχή και εξεγέρθηκαν με διαδηλώσεις εναντίον του Ντενκτάς και του κατοχικού καθεστώτος. Και τότε έσωσε την κατοχή η ακατανόητη διάνοιξη των οδοφραγμάτων από την κυβέρνηση. Οι Έλληνες ορμώμενοι από τη νοσταλγία των πατρίων εστιών έμπαιναν στα τουρκοκρατούμενα εδάφη για να δουν τις περιουσίες τους και εξευτελίζονταν μπροστά στις εισόδους των σπιτιών που γεννήθηκαν, αφήνοντας χρήματα σε εστιατόρια και αγορές. Οι Τουρκοκύπριοι ήταν αιχμάλωτοι και οι Έλληνες παράκλητοι και χρηματοδότες της κατοχής. Και οι κυβερνήσεις έρχονταν και παρέρχονταν χωρίς να διεκδικούν τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων που καταπατούνταν. Άραγε θα βρεθούν εκ των υποψηφίων προέδρων εμπνευσμένοι που θα διεκδικήσουν την προστασία των πολιτών τους, των 100.000 Τουρκοκυπρίων, που με διαβατήρια και ταυτότητες του κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας αποδεικνύουν τη θέλησή τους να ανήκουν στο νόμιμο κράτος; Διότι η συντριπτική πλειοψηφία με την πολιτειακή επιλογή τους εξέφρασαν την απόφασή τους να αποδείξουν ότι είναι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις δεν θέλησαν να συμμορφωθούν με το διεθνές σύστημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι Τουρκοκύπριοι παραμένουν αιχμάλωτοι, όμηροι στα κατοχικά στρατεύματα και στους εγκαθέτους της Άγκυρας. Και οι κυνηγοί της προεδρίας οφείλουν να πάρουν θέσεις επί του θέματος.    

*Πρόεδρος των Συνδέσμων Αγωνιστών της ΕΟΚΑ.