Σε μια στιγμή που ολόκληρη η ανθρωπότητα κοιτάζει προς την Ουκρανία και τα όσα συμβαίνουν στα ανατολικά της σύνορα, αναπόφευκτα γίνονται συνειρμοί με την περίπτωση της Κύπρου και τη συνεχιζόμενη κατοχή του βορείου τμήματος του νησιού από το 1974. Για την Κύπρο και την Ελλάδα και ορισμένους τρίτους είναι εμφανής η έλλειψη ίσης αντιμετώπισης της περίπτωσης της Κύπρου με εκείνη της Ουκρανίας.
Προ ημερών, και πριν ακόμα ξεσπάει η κρίση στην Ουκρανία, η Κυπριακή Δημοκρατία είχε στείλει μια ακόμα επιστολή προς τα Ηνωμένα Έθνη (την οποία αποκαλύπτει η ελλαδική ιστοσελίδα liberal.gr) η ανάγνωση της οποίας υπενθυμίζει προς τον διεθνή οργανισμό για την κατάσταση που επικρατεί στην Ανατολική Μεσόγειο. Η επιστολή αυτή αποτελεί απάντηση σε ισχυρισμούς του Τούρκου μόνιμου αντιπροσώπου με την οποία αμφισβητούσε τις θαλάσσιες ζώνες και τα κυριαρχικά δικαιώματα του νησιού.
Η προσπάθεια της Τουρκίας να αμφισβητήσει την ίδια την οντότητα της ΚΔ και το κατοχικό καθεστώς δεν μπορεί παρά να συνδεθούν με τα σημερινά γεγονότα στην Ουκρανία για τα οποία ΟΗΕ και ΕΕ έσπευσαν να λάβουν αποφάσεις.
Η επιστολή της ΚΔ προς ΟΗΕ
Η επιστολή της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποία υπογράφει ο μόνιμος αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ, Ανδρέας Χατζηχρυσάνθου, αναφέρει μεταξύ άλλων πως «ενώ μόνο η Τουρκία συνεχίζει να ενστερνίζεται μια κατασκευασμένη εκδοχή της διεθνούς νομιμότητας, η διεθνής κοινότητα δεν έχει καμία αμφιβολία ότι υπάρχει μόνο ένα κράτος στην Κύπρο, το οποίο αποτελείται και έχει κυριαρχία σε ολόκληρο το νησί της Κύπρου, και ότι η Κύπρος εκπροσωπείται από τη μοναδική νόμιμη κυβέρνηση στο νησί από τότε που η Κυπριακή Δημοκρατία αναδείχθηκε σε κρατική υπόσταση το 1960».
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ματαιώθηκε η συνάντηση ΠτΔ – Διαδόχου ΗΑΕ, λόγω Ουκρανικού
Περαιτέρω η επιστολή αναφέρει και τα εξής:
«Η Κύπρος θα συνεχίσει να προστατεύει τα ipso facto και ab initio κυριαρχικά της δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα της, σύμφωνα με τη διεθνή νομιμότητα και το εφαρμοστέο διεθνές δίκαιο. Οι μαξιμαλιστικές και επεκτατικές αξιώσεις της Τουρκίας δεν βασίζονται σε καθιερωμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου και δεν έχουν νομική ισχύ. Σκοπός τους είναι να δημιουργήσουν μια εναλλακτική πραγματικότητα, προσαρμοσμένη στην εξυπηρέτηση των τουρκικών συμφερόντων και των γεωπολιτικών φιλοδοξιών. Επιδιώκοντας τον στόχο της παράνομης διάθεσης των θαλάσσιων ζωνών της Κύπρου ή τμημάτων τους, η Τουρκία σκοπεύει να το χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο για τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου. Η προοδευτική δημιουργία γεγονότων από την Τουρκία για τον σκοπό αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και αρκετό καιρό και περιλαμβάνει:
– την παρενόχληση και χρήση βίας κατά πλοίων που διεξάγουν έρευνες υδρογονανθράκων για λογαριασμό της Κυπριακής Κυβέρνησης στις θαλάσσιες ζώνες μας
– αμφισβήτηση των θαλάσσιων ζωνών της Κύπρου, και
– την εργαλειοποίηση της αποσχιστικής πολιτικής της Τουρκίας στην Κύπρο, επίσης με σκοπό την εφαρμογή των θαλάσσιων ζωνών της.
Περιλαμβάνει επίσης επαναλαμβανόμενες απειλές, όπως αυτή που διατυπώνεται στο έγγραφο A/76/609-S/2021/1061. Δεδομένης της ασυμβατότητας τέτοιων απειλών με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, η Κύπρος προσβλέπει στα Ηνωμένα Έθνη για να διασφαλίσει ότι η Τουρκία δεν θα χρησιμοποιήσει για άλλη μια φορά τη δύναμη εναντίον της.
Η προσπάθεια να εμποδίζεται ένα κράτος να ασκήσει την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματά του είναι εντελώς αντίθετη με το γράμμα και το πνεύμα του Χάρτη (του ΟΗΕ). Η περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου, επειδή οδηγεί σε ένα λιγότερο επωφελές αποτέλεσμα από τη βία, έρχεται ουσιαστικά σε αντίθεση με κάθε έννοια αποτελεσματικής πολυμερούς προσέγγισης.
Αντίθετα, η Κύπρος έχει οριοθετήσει τις θαλάσσιες ζώνες της σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα νόμιμα και παραμένει έτοιμη να οριοθετήσει τα θαλάσσια σύνορά της με την Τουρκία σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, ή να καταλήξει σε ειδική συμφωνία (compromis) για την από κοινού υποβολή του θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο για τον καθορισμό οριστικής θαλάσσιας Οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας/Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης Κύπρου και Τουρκίας στην ίδια βάση.
Η άρνηση της Τουρκίας να επιδιώξει την ειρηνική διευθέτηση μιας τεχνητής διαφωνίας που η ίδια η Τουρκία έχει δημιουργήσει, επιβεβαιώνει μόνο την προτίμησή της για επίλυση διαφορών βάσει της ισχύος και όχι σε κανόνες. Η επίκληση των Τουρκοκυπρίων να προβάλουν εξωφρενικές αξιώσεις ή να απορρίψουν την επίλυση των διαφορών με ειρηνικά μέσα, δημιουργεί ένα βολικό αλλά ελαττωματικό προπέτασμα καπνού. Το μόνο που χρειάζεται να αναφέρω είναι ότι οι αξιώσεις της Τουρκίας θα ισοδυναμούν με την κατανομή του 44 % της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κύπρου, στερώντας το από όλους τους Κύπριους, συμπεριλαμβανομένων των Τουρκοκυπρίων».
