Υψηλών τόνων συζήτηση με τον κάθε ένα εκ των τριών υποψηφίων να θέλει να στείλει τα μηνύματα προς συγκεκριμένο ακροατήριο, να επηρεάσει μερικώς όσους έχουν κάνει άλλη επιλογή και παράλληλα να επιχειρείται κέντρισμα της προσοχής εκείνων που δεν έχουν καταλήξει σε απόφαση.
Σε μια δίωρη αντιπαράθεση που πήγε μέχρι και μετά τα μεσάνυκτα, για όσους είχαν την αντοχή να την παρακολουθήσουν, το μήνυμα προς τους πολίτες, το εκλογικό σώμα είναι πολύ συγκεκριμένο: έχουν τρεις διαφορετικές επιλογές ενώπιόν τους για να αποφασίσουν.
Ο Αβέρωφ Νεοφύτου υπόσχεται συνέχιση της διακυβέρνησης του Συναγερμού γιατί απέδειξε ότι στα δύσκολα τα καταφέρνει, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης υπόσχεται αλλαγή με την προοδευτική σφραγίδα του ΑΚΕΛ, και ο Νίκος Χριστοδουλίδης προβάλλει τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, γιατί ο τόπος χρειάζεται τη συνεισφορά των πολλών και όχι του ενός.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Και τρίτο ημίχρονο στο ντιμπέιτ
Στις επόμενες εβδομάδες θα χρειαστεί να κοπιάσουν για να πείσουν το ευρύτερο εκλογικό σώμα, όχι το δικό τους περίγυρο για αυτές τους τις στοχεύσεις. Και μέσα από την τηλεμαχία της περασμένης Πέμπτης έδειξαν και το πώς θα κινηθούν το αμέσως επόμενο διάστημα σ’ ό,τι αφορά ημέτερους και αντιπάλους.
– Σκληρή ολομέτωπη επίθεση κατά του «δούρειου ίππου»: Για τον Αβέρωφ Νεοφύτου είναι μονόδρομος το να κερδίσει πρώτα και κύρια τους ψηφοφόρους του κόμματός του. Και αυτή είναι η στρατηγική που ακολουθεί από την αρχή και η οποία γίνεται όλο και πιο έντονη και πιο σκληρή. Στόχος του να εγείρει τον κομματικό πατριωτισμό των Συναγερμικών και να τους πείσει ότι η παράταξή τους κινδυνεύει από έναν δούρειο ίππο του ενδιάμεσου χώρου. Επιλέγει συνεχώς, και όχι τυχαία, να παραπέμπει στις ιστορικές αντιπαραθέσεις που είχε ο Δημοκρατικός Συναγερμός με τον ενδιάμεσο χώρο και κυρίως το Δημοκρατικό Κόμμα.
Η κρίση στις σχέσεις Αβέρωφ Νεοφύτου και Νίκου Αναστασιάδη φαίνεται να έχει ξεπεραστεί, τουλάχιστον αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλαν αμφότερες οι πλευρές προς το κομματικό τους ακροατήριο. Στο κάτω-κάτω αυτό ήταν και το ζητούμενο από πλευράς του συναγερμικού ηγέτη, ήθελε και θέλει ο κόσμος του ΔΗΣΥ να ακούει τον Νίκο Αναστασιάδη να τονίζει συνεχώς πως ένας είναι ο υποψήφιος και αυτός δεν είναι άλλος από τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Εν ολίγοις να περάσει το μήνυμα πως διάδοχος του Νίκου Αναστασιάδη είναι ο Αβέρωφ Νεοφύτου.
Εγχείρημα το οποίο δεν είναι τόσο εύκολο όσο μπορεί να φαίνεται. Πέραν από ένα σκληρό πυρήνα ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ υπάρχει δυσκολία στον επαναπατρισμό εκείνων που έχουν κινηθεί κυρίως προς την κατεύθυνση του Νίκου Χριστοδουλίδη. Γι’ αυτό και η πρόθεση είναι να ακολουθηθεί μια στρατηγική αποδόμησης του Ν. Χριστοδουλίδη χρησιμοποιώντας ακόμα και πιο βαριούς χαρακτηρισμούς, πέραν του ήδη ευρέως διαδεδομένου «δούρειου ίππου». Ήδη άρχισε να τον κατηγορεί για ψέματα και να τον παρουσιάζει ως «αδύναμο και ανίκανο» να κυβερνήσει τον τόπο. Ενώ φροντίζει από τώρα να διαμηνύσει πως σε περίπτωση που ο Νίκος Χριστοδουλίδης θα κερδίσει τις εκλογές τότε ο ΔΗΣΥ θα βρίσκεται στην αντιπολίτευση και να μην περιμένει στήριξη.
– Επιμονή στη στρατηγική των ήπιων τόνων: Ο Νίκος Χριστοδουλίδης επέλεξε μια συγκεκριμένη τακτική από την αρχή του προεκλογικού επιχειρώντας να αποφύγει τις αντιπαραθέσεις υψηλών τόνων και τους χαρακτηρισμούς. Τακτική η οποία του αποδίδει (όπως τουλάχιστον φαίνεται από όλες τις μετρήσεις που έχουν διενεργηθεί μέχρι σήμερα) και θα τη συνεχίσει μέχρι τέλους. Είναι εμφανές ότι, τουλάχιστον όσον αφορά τις τηλεοπτικές συζητήσεις, πράξεις και αποφάσεις του παρελθόντος θα συνεχίσουν να το κατατρέχουν και θα τον πιέζουν να πάρει μια πιο ξεκάθαρη θέση.
Επιδίωξη τόσο του Νίκου Χριστοδουλίδη όσο και του επιτελείου είναι όλα αυτά να μην καταφέρουν να ρίξουν σκιές πάνω σ’ αυτό που ο ίδιος προτάσσει, ως υπερκομματική υποψηφιότητα. Η τακτική που ακολουθούν τα κόμματα που τον υποστηρίζουν φαίνεται μέχρι στιγμής να λειτουργεί υποβοηθητικά στη δική του προσπάθεια. Παρά τις πιέσεις και προκλήσεις που δέχονται τα κόμματα που τον στηρίζουν αποφεύγουν, επί του παρόντος, να μπουν σε μια αντιπαράθεση κυρίως με τον Δημοκρατικό Συναγερμό.
Αυτό που φαίνεται να κρατούν στο επιτελείο Χριστοδουλίδη είναι πως οι τηλεοπτικές συζητήσεις, μέχρι και σήμερα, δεν έχουν καταφέρει να προκαλέσουν ζημιά και να επηρεάσουν τον διάλογο που ο υποψήφιος έχει με τους πολίτες. Και αυτό είναι κάτι που τους ικανοποιεί.
Σε αντίθεση με τους άλλους βασικούς αντιπάλους του ο ίδιος απευθύνεται σε ένα ευρύτερο ακροατήριο προερχόμενο από διαφορετικούς χώρους. Αν και δέχεται κριτική γι’ αυτό το «μωσαϊκό» που δημιουργήθηκε γύρω από τη δική του υποψηφιότητα, ο ίδιος το εμφανίζει ως προσπάθεια δημιουργίας «κυβέρνησης εθνικής ενότητας», η οποία θα καλύπτει όλους τους πολιτικοϊδεολογικούς χώρους.
– Μεταξύ δύο όμοιων προβάλλει ως αντίπαλο δέος: Στη διάρκεια των τηλεοπτικών συζητήσεων δημιουργείται κάποιες στιγμές η εντύπωση πως είναι μια μάχη δύο υποψηφίων με τον Ανδρέα Μαυρογιάννη να στέκεται στο μέσο ως θεατής. Αυτό που φαίνεται ως αδυναμία ο Ανδρέας Μαυρογιάννης επιχειρεί όλο και πιο συστηματικά να το μετατρέψει στο ισχυρό του όπλο σ’ αυτή την εκλογική μάχη. Κάτι που τόνισε στο καταληκτικό σχόλιο στο διακαναλικό ντιμπέιτ της Πέμπτης. Τόνισε ότι στέκεται μεταξύ δύο συναγερμικών υποψηφίων και αποτελεί τη μόνη εναλλακτική επιλογή.
Στον εναπομείναντα χρόνο μέχρι και τις προεδρικές εκλογές ο Ανδρέας Μαυρογιάννης και το επιτελείο, αλλά και το ΑΚΕΛ που τον στηρίζει θα κινηθούν προς δύο κατευθύνσεις: πρώτα προς τον κόσμο της αριστεράς και εν συνεχεία προς την ευρύτερη μάζα των αναποφάσιστων. Ως προς τον κόσμο της αριστεράς στόχος είναι να αντιληφθούν πως εάν δεν συστρατευθούν με την υποψηφιότητα Μαυρογιάννη τότε είναι ορατός «ο κίνδυνος παραμονής της συναγερμικής δεξιάς στην εξουσία». Από την άλλη επιχειρείται να προσεγγιστούν αναποφάσιστοι αλλά και ψηφοφόροι που το προηγούμενο διάστημα κινήθηκαν προς άλλες ανεξάρτητες υποψηφιότητες. Στόχος να περάσει το μήνυμα πως ο Α. Μαυρογιάννης εκπροσωπεί εκείνο το διαφορετικό που ψάχνουν. Παράλληλα θα επιχειρηθεί να περάσει το μήνυμα πως οι μόνοι που βγαίνουν κερδισμένοι εάν γίνουν άλλες επιλογές απ’ αυτή του Α. Μαυρογιάννη κερδισμένο θα είναι το δίδυμο Αβέρωφ -Χριστοδουλίδη.
Κύριος στόχος των προσπαθειών είναι να φτάσει στο μάξιμουμ η συσπείρωση των ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ και να σταματήσουν οι διαρροές προς άλλες κατευθύνσεις, όπως είναι ο Νίκος Χριστοδουλίδης και ο Αχιλλέας Δημητριάδης. Δύο εντελώς διαφορετικές υποψηφιότητες οι οποίες φαίνεται να προσελκύουν για ξεχωριστούς λόγους μια μερίδα ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ. Ο ίδιος ο Ανδρέας Μαυρογιάννης εμφανίζεται αισιόδοξος ότι στο τέλος θα καταφέρει να συσπειρώσει τον κόσμο του ΑΚΕΛ και είναι στον δεύτερο γύρο.
Αυτό είναι εξάλλου το ζητούμενο και των τριών υποψηφίων, να καταφέρουν να κάνουν το πρώτο βήμα και να περάσουν στον «μεγάλο τελικό» της 12ης Φεβρουαρίου. Εκεί όλα τα ενδεχόμενα θα είναι ανοικτά.
O Αναστασιάδης παραμένει το κεντρικό πρόσωπο των εκλογών
Αυτό που ο ίδιος ο Νίκος Αναστασιάδης επαναλαμβάνει συνεργάτες και φίλους είναι πως περιμένει την ώρα να παραδώσει τη σκυτάλη στον διάδοχό του και να απολαύσει την οικογένειά του. Στο διάστημα που απομένει μέχρι και τις Προεδρικές Εκλογές έχει προγραμματίσει μια σειρά από σημαντικά ταξίδια στο εξωτερικό. Θέλοντας και μέσω αυτής της οδού να στείλει το μήνυμα προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις ότι θέλει να αφήσουν τον ίδιο εκτός του προεκλογικού.
Δύσκολο το εγχείρημα γιατί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παραμένει κεντρικό πρόσωπο αυτών των εκλογών. Και χωρίς να είναι ο ίδιος υποψήφιος και να παρά την προσπάθειά του να κρατηθεί μακριά, είτε με αυτά που λέει είτε σιωπώντας καταφέρνει να παραμένει το κεντρικό πρόσωπο και αυτών των εκλογών.
Όλα τα ζητήματα που βρίσκονται στην ατζέντα των εκλογών με τον ένα ή τον άλλο τρόπο περιστρέφονται γύρω από την δική του δεκαετή διακυβέρνηση. Είτε για τα θετικά είτε για τα αρνητικά η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τη δεκαετία Αναστασιάδη. Από τη μια θα καταβάλλεται προσπάθεια να αναδεικνύονται τα θετικά και από την άλλη θα αναζητηθούν τρόποι πρόταξης των αρνητικών.
Έτσι τα έργα και οι ημέρες του Νίκου Αναστασιάδη θα συνεχίσουν να απασχολούν τον πολιτικό διάλογο το επόμενο διάστημα, γιατί να μην ξεχνάμε ότι έπονται συζητήσεις των προϋπολογισμών. Και εκεί θα ακουστούν πολλά.
Όσον αφορά τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αυτός θα συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο, όπως έπραττε όλο αυτό το διάστημα. Τη θέση του την ξεκαθάρισε προσωπικά στον Αβέρωφ Νεοφύτου. Απ’ εκεί και πέρα στα όσα λέει μπορεί να γίνονται διαφορετικές ερμηνείες. Όσοι ξέρουν τον Νίκο Αναστασιάδη γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται τι λέει και πώς το λέει.
Τρία εντελώς διαφορετικά ακροατήρια
Ο Αβέρωφ Νεοφύτου απευθύνεται πρώτα και κύρια προς τους Συναγερμικούς, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης προς τον κόσμο του ΑΚΕΛ και ο Νίκος Χριστοδουλίδης προς όλους. Έχουν ο καθένας μπροστά του ένα διαφορετικό ακροατήριο.
Οι μεν Αβέρωφ Νεοφύτου και Ανδρέας Μαυρογιάννης απευθύνονται σε δύο ακροατήρια από τα οποία αναμένουν ότι θα επηρεαστούν από τον κομματικός τους πατριωτισμό και θα πάνε στην κάλπη και θα τους ψηφίσουν.
Από την άλλη ο Νίκος Χριστοδουλίδης απευθυνόμενος προς ένα ευρύτερο ακροατήριο προσπαθεί αυτά που θα λέει προς τη μια κατεύθυνση να μην ενοχλούν την άλλη. Γιατί διαφορετικά τον βλέπει ο Συναγερμικός και διαφορετικά ο ΔΗΚΟϊκός ή ο ΕΔΕΚίτης.
Ο Αβέρωφ Νεοφύτου έχει κάθε λόγο να «πίνει νερό στο όνομα του Αναστασιάδη» όπως και ο Ανδρέας Μαυρογιάννης να μιλά για «ντροπή» από τη δεκαετία Αναστασιάδη. Και με τον Νίκο Χριστοδουλίδη να κινείται κάπου στο μέσο, με προσοχή σ’ αυτά που θα πει για τον Αναστασιάδη να ηχούν καλά στ’ αυτιά των Συναγερμικών που τον ακολουθούν, χωρίς την ίδια ώρα να απομακρύνουν τους κεντρώους. Ή και το αντίθετο να μην διώχνει ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ όταν μιλά σε άτομα του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ κλπ.
