Δεν υπήρξαν ποτέ προεδρικές εκλογές χωρίς σεναριολογία και ονοματολογία, όπως αρκετές φορές ανέφερε ο γγ του ΑΚΕΛ Στέφανος Στεφάνου, σχολιάζοντας τα διάφορα ονόματα που φιγουράρουν ως πιθανοί υποψήφιοι του κόμματός του για τις προεδρικές εκλογές. Και έχει δίκιο ασφαλώς, διότι η ονοματολογία και η σεναριολογία «πουλά» δημιοσιογραφικά. Η επισήμανση αυτή δεν έχει να κάνει φυσικά μόνο στην περίπτωση του ΑΚΕΛ αλλά με όλους τους πολιτικούς χώρους και όλους τους πιθανούς υποψήφιους για τις προεδρικές εκλογές. Τη δεδομένη χρονική στιγμή, όμως, το κόμμα της Αριστεράς και το Δημοκρατικό Κόμμα, ως τα δύο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης, είναι στο επίκεντρο της προσοχής.
Γιώργος Παμπορίδης ή Νικόλας Παπαδόπουλος; Αχιλλέας Δημητριάδης ή Τάσος Χριστοφίδης; Ειρήνη Χαραλαμπίδου ή Χριστιάνα Ερωτοκρίτου; Οι επιλογές δεν είναι πολλές, ούτε για το ΑΚΕΛ, ούτε για το ΔΗΚΟ και ας παρελαύνουν διάφορα ονόματα ως πιθανά και ως απίθανα σενάρια για τις προεδρικές. Ο δρόμος της μεταξύ τους συνεργασίας ουσιαστικά είναι μονόδρομος εάν θέλουν να έχουν μια πορεία με προοπτική νίκης στις προεδρικές εκλογές. Εκτός βέβαια, εάν στο τέλος της ημέρας, ο καθένας, για διαφορετικούς λόγους, τραβήξει τον δρόμο του. Προτάσσουν πάντως και οι δύο τη θέλησή τους για συνεργασία, με την ηγεσία του ΑΚΕΛ να καθιστά ξεκάθαρο ότι στόχος της είναι να φύγει η Κυβέρνηση του ΔΗΣΥ. Από πλευράς ΔΗΚΟ, τονίζουν ότι προτεραιότητά τους είναι η συνεργασία με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά αφήνουν και ένα παράθυρο ανοικτό. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι είναι πολύ πιο εύκολο για την ηγεσία του ΔΗΚΟ να ζητήσει τη στήριξη των ψηφοφόρων του κόμματος για μια υποψηφιότητα συνεργασίας με το ΑΚΕΛ ή/και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, από το να πείσει τον κόσμο του να στηρίξει την υποψηφιότητα Αβέρωφ Νεοφύτου, τουλάχιστον στον πρώτο γύρο. Στον δεύτερο γύρο όλα γίνονται. Όσο δε για την περίπτωση Νίκου Χριστοδουλίδη, μπορεί να φαντάζει πιο εύκολο να περάσει ως σενάριο στον κόσμο του ΔΗΚΟ, όμως πρακτικά η ηγεσία του κόμματος γνωρίζει ότι μια τέτοια επιλογή θα έβγαζε από την εξίσωση μία συνεργασία με το ΑΚΕΛ και όλους όσους επιδιώκουν πολιτική αλλαγή. Συν του ότι θα ήταν μία κίνηση που ουσιαστικά θα σήμαινε ότι έκλεινε οριστικά το κεφάλαιο Προεδρίας για τον Νικόλα Παπαδόπουλο σε περίπτωση εκλογής του τέως ΥΠΕΞ ή ακόμα χειρότερα, στην περίπτωση αποτυχίας να τον περάσει στον δεύτερο γύρο θα έφερνε ολόκληρη την ηγεσία του κόμματος σε δυσμενή θέση.
Ακόμα πιο δύσκολα θα είναι τα πράγματα και για το ΑΚΕΛ, αλλά και για το ΔΗΚΟ, στο σενάριο Γιώργος Παμπορίδης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η Εζεκία Παπαϊωάννου πρέπει να πείσει γιατί θα επιλέξει να στηρίξει ένα πρώην υπουργό της Κυβέρνησης Αναστασιάδη και πρώην στέλεχος του ΔΗΣΥ και το ΔΗΚΟ θα πρέπει να πείσει τον κόσμο του γιατί να στηρίξει Παμπορίδη και όχι τον Νικόλα.
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, υπό κάποιες προϋποθέσεις, μπορεί να έχει σε αυτές τις εκλογές την ευκαιρία να πετύχει αυτό που δεν κατάφερε την προηγούμενη πενταετία ως υποψήφιος του ενδιάμεσου. Διότι το 2018 επιβεβαίωσε αυτό το οποίο είχε διαπιστωθεί και το 2008 και το 2013, ότι πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος να εκλεγεί Πρόεδρος χωρίς τη στήριξη ενός εκ των δύο μεγάλων κομμάτων. Άρα υποψηφιότητα Νικόλα Παπαδόπουλου χωρίς τη στήριξη του ΑΚΕΛ θα της λείπει εκείνο το κάτι που χρειάζεται για να είναι νικηφόρα. Και ασφαλώς το σενάριο αυτό το γνωρίζει και ο ίδιος και τα υπόλοιπα στελέχη του ΔΗΚΟ. Γνωρίζει όμως και ο ίδιος ότι δεν είναι εύκολο σενάριο η στήριξή του από τον κόσμο του ΑΚΕΛ. Καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως, έχει αρκετές αντιπάθειες στον κόσμο της Αριστεράς και όση καλή θέληση και εάν επιδείξει η ηγεσία του ΑΚΕΛ, θα έχει δύσκολο έργο να πείσει τον κόσμο της στο σύνολό του να στηρίξει τον Νικόλα Παπαδόπουλο.
Από την άλλη στο ΑΚΕΛ γνωρίζουν πολύ καλά ότι χωρίς το ΔΗΚΟ δύσκολα θα πετύχουν τον στόχο τους να φύγει ο ΔΗΣΥ από την εξουσία. Υπάρχει αντιπρόταση για τη συνεργασία στο σενάριο στήριξης του Νικόλα Παπαδόπουλου; Εδώ είναι το μεγάλο ερωτηματικό και ίσως το μεγάλο στοίχημα για την ηγεσία του ΑΚΕΛ εάν θεωρεί ότι δεν πρέπει να υποστηριχθεί για υποψήφιος αρχηγός κόμματος. Θα πρέπει να βρει δηλαδή εκείνο το άτομο που θα μπορούσε να είναι η εναλλακτική πρόταση στο ενδεχόμενο υποψηφιότητας Νικόλα Παπαδόπουλου.
Κάπου εδώ είναι που αρχίζει και ο ψίθυρος από στα διάφορα πηγαδάκια του κόσμου του ΑΚΕΛ για την περίπτωση της Ειρήνης Χαραλαμπίδου. Η ίδια μπορεί να μην είναι αρνητική σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά στην Εζεκία Παπαϊωάννου θα ήταν πρόθυμοι να βάλουν ένα τέτοιο σενάριο κάτω στο τραπέζι, έστω για να βολιδοσκοπήσουν προθέσεις συνεργασίας ή να το μετρήσουν ως προοπτική; Δύσκολη απάντηση…
frixos.dalitis@phileleftheros.com
