Στα κεντρικά γραφεία του Ισραηλινού Φόρουμ για τους Ομήρους και τις Οικογένειες Αγνοουμένων, δεν υπάρχει ανάπαυλα. Εκατοντάδες εθελοντές, δικηγόροι, γιατροί, ψυχολόγοι εργάζονται συνεχώς, για να βοηθήσουν τις οικογένειες με κάθε δυνατό τρόπο. Οι τελευταίες, ειδικά μέρες ήταν έντονα φορτισμένες με την απελευθέρωση περίπου 100 ομήρων που βρίσκονταν στα χέρια της Χαμάς από τις 7 Οκτωβρίου.
Η Λίατ Μπελ Σόμερ, εκπρόσωπος του Φόρουμ Οικογενειών Ομήρων και Αγνοουμένων μιλώντας στο Φιλελεύθερο εξήγησε πόσο χαρούμενες ήταν οι στιγμές που όμηροι ανέπνεαν επιτέλους αέρα ελευθερίας και την ίδια στιγμή πόσο επώδυνες, γνωρίζοντας πως πολλοί άλλοι είναι ακόμη κρατούμενοι. «Κάθε επιπλέον μέρα στην αιχμαλωσία σημαίνει ακόμη μεγαλύτερο θανατηφόρο κίνδυνο για τους ομήρους. Είναι κάτι που δεν μπορούν να το αντέξουν οι οικογένειές τους», επεσήμανε.
Όπως ανέφερε το δράμα για τους ομήρους δεν ήταν μόνο η αιχμαλωσία τους. Ξεκίνησε από τη στιγμή που η Χαμάς επιτέθηκε στο Ισραήλ. Μικρά παιδιά περιέγραψε είδε τους γονείς τους να δολοφονούνται, σύζυγοι τις γυναίκες τους να βιάζονται, για να καταλήξουν αιχμάλωτοι για βδομάδες μέσα στα τούνελ της τρομοκρατικής οργάνωσης. Εκεί τους χτυπούσαν, τους βασάνιζαν και δεν είχαν καμία επαφή με τους δικούς τους.
Ο αγώνας δεν θα σταματήσει εξήγησε η Λίατ Μπελ Σόμερ μέχρι όλοι οι όμηροι να επιστρέψουν πίσω στα σπίτια τους ζωντανοί. Μέχρι να συμβεί αυτό, οι προσπάθειες επικεντρώνονται σε αυτούς που ήδη επανενώθηκαν με τις οικογένειές τους. Έχοντας ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη, πρέπει να βρουν τρόπο να επιστρέψουν με κάποιο τρόπο πίσω στις ζωές που είχαν. Ωστόσο, ο δρόμος της αποκατάστασης είναι μακρύς και δύσκολος. «Κανένας από αυτούς τους ομήρους δεν θα είναι όπως ήταν πριν από τις 7 Οκτωβρίου. Ούτε οι οικογένειές τους. Ούτε καν οι ίδιοι οι πολίτες του κράτους του Ισραήλ», κατέληξε.
-Η επιστροφή περίπου 100 ομήρων χαροποίησε τις οικογένειες αλλά και την ισραηλινή κοινωνία. Τι θα γίνει όμως τώρα με όσους δεν απελευθερώθηκαν; Με ποιο τρόπο θα επιστρέψουν στο σπίτι τους;
-Είναι ένα επώδυνο θέμα. Αυτό που θέλω να καταστήσω σαφές είναι ότι το Φόρουμ Οικογενειών Ομήρων και Αγνοουμένων θα κάνει ό,τι μπορεί και θα ενεργήσει προς όλες τις πιθανές κατευθύνσεις καλύπτοντας κάθε δρόμο, ώστε όλοι οι όμηροι να επιστρέψουν το συντομότερο δυνατόν, ζωντανοί στα σπίτια τους.
-Τι είδους μεταχείριση είχαν οι όμηροι στη διάρκεια της κράτησής τους; Ήταν χωρισμένοι σε ομάδες μπορούσαν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους; Ειδικά τα παιδιά ήταν μαζί με τις οικογένειές τους; Προστατεύτηκαν με κάποιο τρόπο;
-Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο εφιάλτης ξεκίνησε στις 7 Οκτωβρίου όταν άνθρωποι απήχθησαν από τα σπίτια τους, πολλοί από αυτούς από τα κρεβάτια τους φορώντας ακόμη τις πιτζάμες τους, καθώς η μέρα άρχισε να χαράζει. Γονείς δολοφονήθηκαν μπροστά στα έντρομα μάτια των παιδιών τους. Παιδιά που ορφάνεψαν, στη συνέχεια οι τρομοκράτες τα άρπαξαν και τα οδήγησαν στη Λωρίδα της Γάζας. Σύζυγοι απήχθησαν, αφού προηγουμένως είδαν τις γυναίκες τους να βιάζονται και να δολοφονούνται. Ολόκληρες οικογένειες αρπάχτηκαν και οδηγήθηκαν μακριά βλέποντας τα σπίτια τους να τυλίγονται στις φλόγες και τις σορούς των γειτόνων τους διάσπαρτες μέσα στους δρόμους των κιμπούτζ που διέμεναν.
Οι όμηροι υπέστησαν αφάνταστη κακοποίηση και σκληρότητα στη διάρκεια που κρατήθηκαν στη Γάζα. Τους χτύπησαν με ηλεκτρικά καλώδια, τους προκάλεσαν εγκαύματα με τις εξατμίσεις μοτοσικλετών, τους στέρησαν φαγητό, φάρμακα, το ίδιο το φως του ήλιου. Αναγκάστηκαν για πολλές βδομάδες να ζήσουν σε υπόγεια, κάτω από σκληρές συνθήκες. Όσο για τα παιδιά, πολλά από αυτά τα εξανάγκασαν υπό την απειλή όπλων να παρακολουθήσουν φρικιαστικά πλάνα που τράβηξαν στη διάρκεια της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου. Και δυστυχώς παιδιά διαχωριστήκαν από τους γονείς τους, ενώ ήταν όμηροι και δεν τους είχαν καν κοντά τους στις δύσκολες εκείνες στιγμές.
-Με ποιο τρόπο ενημερώνονταν οι οικογένειες πως οι αγαπημένοι τους επρόκειτο να απελευθερωθούν; Έγινε κάποια ειδική προετοιμασία;
– Κυβερνητικοί αξιωματούχοι επικοινωνούσαν και ενημέρωναν τις οικογένειες. Οι στιγμές ήταν πολύ έντονα συναισθηματικά φορτισμένες, καθώς κάποιες οικογένειες είχαν τα πιο χαρούμενα νέα του κόσμου, ότι δηλαδή σύντομα θα ήταν ξανά με τους αγαπημένους τους, ενώ για κάποιες άλλες η αγωνία παρατεινόταν. Όπως εύκολα μπορείτε να φανταστείτε επρόκειτο για στιγμές γεμάτες ένταση και για τις οικογένειες αλλά και για τους ομήρους. Τα πάντα θα μπορούσαν να συμβούν από το να δουν ξανά τους δικούς τους μέχρι να πάει κάτι λάθος στη διάρκεια της ημέρας.
-Και τι συνέβαινε με τις οικογένειες που οι δικοί τους δεν απελευθερώνονταν; Δέχτηκαν κάποιου είδους βοήθεια ή υποστήριξη ξέροντας πως άλλοι θα έβλεπαν σύντομα τους δικούς τους ενώ εκείνοι όχι;
– Είναι μια σκληρή δοκιμασία. Είχαν υπόψη τους πως τα αγαπημένα τους πρόσωπα βρίσκονταν μέσα στα τούνελ της Χαμάς, έχοντας ανάγκη από ιατρική φροντίδα και βιώνοντας εκτεταμένη βία αλλά και πείνα. Αυτή η επίγνωση ήταν αβάστακτη και αρκετή για να διαλύσει τις οικογένειες. Κάθε επιπλέον μέρα στην αιχμαλωσία σημαίνει ακόμη μεγαλύτερο θανατηφόρο κίνδυνο για τους ομήρους. Είναι κάτι που δεν μπορούν να το αντέξουν. Είναι για αυτό το λόγο που Φόρουμ Οικογενειών Ομήρων και Αγνοουμένων παρέχει εφτά μέρες τη βδομάδα, 24 ώρες το 24ωρο ψυχολογική υποστήριξη και ιατρική φροντίδα στις οικογένειες των ομήρων. Ωστόσο, τίποτα δεν είναι αρκετό για να κατευνάσει τους φόρους και τις ανησυχίες τους. Αυτό θα γίνει μόλις τα αγαπημένα τους πρόσωπα επιστρέψουν όλοι στα σπίτια τους.
-Έχετε υπόψη σας αν οι οικογένειες ή οι ισραηλινές αρχές είχαν οποιαδήποτε επικοινωνία με τους ομήρους στη διάρκεια της κράτησής τους; Είτε αν είχαν πληροφόρηση αν ζούσαν ή αν είχαν πεθάνει;
-Δεν υπήρχε κανενός είδους επικοινωνία με τους ομήρους. Οι οικογένειες δεν μπορούσαν να πληροφορηθούν τίποτα για αυτούς, ούτε για τις συνθήκες κράτησής τους. Δεν ήξεραν αν οι δικοί τους είχαν πληγωθεί, αν ήταν άρρωστοι, ούτε καν αν ήταν ζωντανοί. Πέρασαν σχεδόν δύο μήνες και ο Ερυθρός Σταυρός δεν ενδιαφέρθηκε και δεν έκανε τον κόπο να μπει μέσα στα τούνελ, να εξετάσει και να περιθάλψει τους τραυματίες και τους ασθενείς ομήρους. Όπως δεν κατάφερε να μεταφέρει καμιά πληροφορία για τη σωματική και την ψυχική τους κατάσταση στις οικογένειες τους, που περίμεναν με αγωνία να ακούσουν κάτι σχετικό.
-Το να είναι κάποιος όμηρος, είναι το λιγότερο που μπορεί να χαρακτηριστεί εξαιρετικά τραυματική εμπειρία. Με ποιο τρόπο θα μπορέσουν οι όμηροι να επιστρέψουν στις ζωές που είχαν; Είναι δυνατό να καταφέρουν να αφήσουν τα τραύματα πίσω τους;
-Από τις μαρτυρίες των ομήρων που απελευθερώθηκαν από την Χαμάς, έγινε σαφές πως υπάρχουν δύσκολες, επώδυνες σωματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις. Αυτοί που απελευθερώθηκαν πρέπει να υποβληθούν για πολλά χρόνια σε αποκατάσταση, μετά από επώδυνες χειρουργικές επεμβάσεις και συναισθηματικές θεραπείες όχι λιγότερο επώδυνες. Υπάρχει μια κοπέλα που επέστρεψε από την αιχμαλωσία που μιλάει μόνο ψιθυριστά, γιατί τρομοκράτες της Χαμάς την απείλησαν με όπλο στη διάρκεια της αιχμαλωσίας της να μην μιλάει δυνατά. Υπάρχει ένα άλλο κορίτσι που δεν έχει βγει από την κρυψώνα κάτω από το κρεβάτι της από τότε που επέστρεψε από την αιχμαλωσία. Υπάρχουν απελευθερωμένοι όμηροι που εξακολουθούν να νοσηλεύονται και θα χρειαστεί πολύ περισσότερος χρόνος μέχρι να μπορέσουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Κανένας από αυτούς τους ομήρους δεν θα είναι όπως ήταν πριν από τις 7 Οκτωβρίου. Ούτε οι οικογένειές τους. Ούτε καν οι ίδιοι οι πολίτες του κράτους του Ισραήλ.
