Διανύουμε μία μακρά προεκλογική περίοδο και το Κυπριακό μία ακόμα δύσκολη φάση. Ίσως την κρισιμότερη της σύγχρονης ιστορίας του. Από τη μία είναι τα όσα διαδραματίζονται στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου. Από την άλλη είναι η γενικότερη εκτίμηση περί προθέσεων ή σχεδίων της Άγκυρας για προσάρτηση των κατεχομένων. Σε αυτά προστίθεται και η πρόθεση περαιτέρω κλιμάκωσης με νέες παράνομες ερευνητικές δραστηριότητες από τουρκικής πλευράς στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, η κοινωνία ζητά λύσεις και απαντήσεις στο σήμερα. Είναι εξωφρενικό από τη μία, αλλά και αστείο από την άλλη, μία προεκλογική του 2022, να περιστρέφεται στα όσα διαδραματίστηκαν το 2016-2017. Σε μία συζήτηση μάλιστα που στην παρούσα χρονική στιγμή, το μόνο που έχει να προσφέρει είναι η πρόκληση περαιτέρω σύγχυσης. Όταν για παράδειγμα ακούμε τον Τουμάζο Τσιελεπή να δηλώνει στο ραδιόφωνο του «Πολίτη» προχθές για το εμπιστευτικό έγγραφο, που, όπως λέει, παρέδωσε η Τουρκία στον ΓΓ του ΟΗΕ και στο οποίο καταγραφόταν η πρόθεση για κατάργηση των Εγγυήσεων, σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Διότι στο τέλος της ημέρας αυτό που είχε και έχει σημασία δεν είναι οι εντυπώσεις αλλά το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Το ναυάγιο. Επί της ουσίας άρα το ερώτημα θα ήταν γιατί προέκυψε το ναυάγιο στο κρίσιμο δείπνο της τελευταίας νύκτας. Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, ο οποίος ήταν τότε ο διαπραγματευτής της ελληνοκυπριακής πλευράς και νυν ανεξάρτητος υποψήφιος που υποστηρίζεται από το ΑΚΕΛ, σε όλες τις δηλώσεις του, αυτό το οποίο αναφέρει είναι ότι δεν είχε διαπιστωθεί ότι υπήρχε βούληση από μέρους της Τουρκίας για κατάργηση των εγγυήσεων. Το έλεγε τότε, το επανέλαβε και τώρα ακόμα που είναι ανεξάρτητος υποψήφιος με τη στήριξη του ΑΚΕΛ.
«To ΑΚΕΛ εκτιμά πως δεν εξαντλήθηκαν όλες οι δυνατότητες για εξεύρεση λύσης. Αυτό είναι εκτίμηση. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, δεν είναι θεμιτή θέση; Και εγώ φτάνω σε παρόμοιο συμπέρασμα, ίσως με κάπως διαφορετικό συλλογισμό και διαφορετική λογική. Σ’ ό,τι αφορά το Κραν Μοντανά η μόνη μας διαφορά είναι ότι το ΑΚΕΛ θεωρεί ότι η Τουρκία ήταν έτοιμη να αποδειχθεί την κατάργηση των εγγυήσεων κι εγώ λέω πως δεν το είδα να συμβαίνει. Συμφωνούμε επίσης στο τι δέον γενέσθαι και αυτό είναι το κρισιμότερο», είχε αναφέρει στην πρόσφατη συνέντευξή του στον «Φ» πριν από έναν μήνα ακριβώς.
Σε συνέντευξή του επίσης στον «Φ», τον Νοέμβριο του 2021 μετά τη δημοσιοποίηση των εγγράφων, δήλωνε το εξής: «Με απόλυτη σεμνότητα και ειλικρίνεια σας λέω, όπως επαναλαμβάνω για τέσσερα και πλέον χρόνια, ότι η Τουρκία επέμεινε στη μόνιμη παραμονή αριθμού στρατευμάτων στην Κύπρο και στην αναβολή της συζήτησης για τη διατήρηση ή όχι των εγγυήσεων για δέκα τουλάχιστον χρόνια μετά την έναρξη εφαρμογής της λύσης και χωρίς δέσμευση για το τελικό αποτέλεσμα».
Και αυτά τα λέει ο Ανδρέας Μαυρογιάννης ως αυτόπτης μάρτυρας και πρωταγωνιστής της ιστορίας.
Τα όσα αναφέρει όμως ο κ. Μαυρογιάννης έρχονται σε σύγκρουση με τα όσα αναφέρει ο κ. Τσιελεπής. Και είναι για να διερωτάται προς τι εξυπηρετεί αυτή τη στιγμή το άνοιγμα από ένα μέλος της Γραμματείας του ΑΚΕΛ ενός τέτοιου κεφαλαίου συζήτησης. Διότι στο τέλος της ημέρας είναι σαν να τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια του υποψήφιου που υποστηρίζουν. Ο Αναστασιάδης φεύγει και φεύγει αλώβητος από την όλη ιστορία. Όπως είπε και στη δήλωσή του, το 56% το 2018, έδωσε την απάντησή του.
