Ο Νίκος Τινής σχολιάζει τα τεκταινόμενα στην πολιτική σκηνή και γράφει για το τι πρέπει να χαρακτηρίζει έναν ηγέτη…
Το κατεστημένο, τα προσωποπαγή κόμματα καταστρέφουν τις ικανότητες των νέων ανθρώπων να εξελιχθούν σε ηγέτες και στην πορεία χάνονται, ιδιαίτερα οι γυναίκες. Τα πανεπιστήμια βγάζουν ικανούς και ταλαντούχους ανθρώπους για να γίνουν υφιστάμενοι άντε το πολύ προϊστάμενοι.
Ο κομματάρχης ηγέτης χρειάζεται να έχει και ιδεολογική πολιτική αλλά και να προσαρμόζεται προς τις εκάστοτε πολιτικές και οικονομικές αντιξοότητες της εποχής του.
Στην πολιτική δεν υπάρχει ισοπαλία. Υπάρχει νίκη ή ήττα. Αν κάνεις μια φορά πίσω θα κάνεις για πάντα. Δεν είναι εκείνοι ή εμείς. Είναι θέμα σωστού ή λάθους.
Κύριε Αβέρωφ Νεοφύτου, η Κύπρος θεωρείται ως ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο στην Ανατολική Μεσόγειο. Έτσι ζητά έναν αντάξιο καπετάνιο, που μπορεί να ακούει και να βλέπει, και να προβλέπει τις «καιρικές φουρτούνες» (κρίσεις) που πιθανό να αντιμετωπίσει, να μη σταματά το πλοίο στη μέση ενός κυκλώνα, να μελετά τον χάρτη και την πυξίδα του, να καθορίζει ρότα, τις κρίσεις να τις μετατρέπει σε ευκαιρίες, να εκμεταλλεύεται τις συγκυρίες που παρουσιάζονται κι όχι απλά έναν τιμιονέρη.
Κύριε Μαυρογιάνη, το ΑΚΕΛ σε υποστήριξε γιατί εκ των προτέρων γνωρίζει ότι θα χάσεις τις εκλογές. Έτσι το ΑΚΕΛ θα έλθει αντιμέτωπο ούτως ή άλλως με τη δεξιά. Η πόλωση είναι η τροφή για μια πιθανή ενδυνάμωση του ως αντιπολίτευση, για να συνεχίσει την προσπάθεια του για δικαίωση του μ. Δημήτρη Χριστόφια και της πενταετούς αποτυχημένης διακυβέρνησης που έμεινε μόνον σαν υστεροφημία ότι ήταν περήφανος που ήταν κομμουνιστής αφήνοντας την οικονομία (go boat hope).
Και γιατί κάποιος υποψήφιος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να ενδιαφερθεί να κάνει μίνι σχηματισμό κυβέρνησης και σε περίπτωση μη εκλογής του, να εκθέσει ανθρώπους; Το σύστημα μας δεν είναι κοινοβουλευτικό.
Ο σημερινός ηγέτης προτού αναλάβει τα ηνία μιας χώρας, πρέπει να ελέγχεται η υγεία του, ο ψυχικός του κόσμος, ούτως ώστε να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει μια πιθανή νέα κρίση. Κεφάλι, καρδιά, πνεύμονες, στομάχι και πάντοτε να έχει ένα σχέδιο βήτα.
Ό,τι επαναλαμβάνεται δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Οι πολιτικοί που εξελίσσονται μέσα από στενά κομματική προέλευση τείνουν να σκέφτονται σαν αρχηγοί της «φυλής». Αυτό συμβαίνει σήμερα κατά κανόνα στα κόμματα. Ένας ηγέτης μπορεί και πρέπει να αμβλύνει τυχόν αδυναμίες του βάζοντας τους κατάλληλους ανθρώπους στο επιτελείο του. Όμως ο κομματικός μηχανισμός, απαιτεί και απόλυτη ομογενοποίηση των υφισταμένων. Μια άκαμπτη ενοποιημένη δομή μπορεί να παίρνει γρήγορες αποφάσεις, αλλά μακροπρόθεσμα, ίσως οδηγήσει σε αποτυχίες και σε τραγικά σφάλματα, ενώ η ενότητα τεχνοκρατών θα φέρει φρεσκάδα σε νέες ιδέες, σε ποικιλία σκέψεων, μια συμμετοχική διαδικασία στο επιτελείο ενός νέου ηγέτη. Ασφαλώς η τηλεόραση παίζει μεγάλο διαφημιστικό ρόλο, με την οποίαν επιδιώκεται μια τεχνητή οικειότητα με το κοινό. Όμως πιστεύω ότι οι ηγέτες σήμερα που βαδίζουν προς την εξουσία, πρέπει πρώτα να είναι αληθινοί απέναντι στον εαυτό τους και ύστερα προς τους άλλους, την κοινωνία. Η ενότητα κομμάτων γύρω από έναν κοινό υποψήφιο για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας παρομοιάζει σαν μια «μικρή» Ευρώπη που θα περιστρέφεται γύρω από έναν άξονα κοινού προγράμματος του μελλοντικού Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας.
ΥΓ. Οι θεσμοί κλωτσούν την μπάλα ο ένας στον άλλο. Η σιωπή δεν είναι χρυσός, κρύβει ευθύνες, έλλειψη συντονισμού, κενά, ανεπάρκεια.
