Ο Φοίβος Γ. Σπάρος, Φυσικός Μηχανικός, διαμαρτύρεται προς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης…
Δίνεται στον Τύπο και τα ΜΜΕ ένα κείμενο προς παρότρυνση των αναγνωστών του να ψηφίσουν τον τάδε υποψήφιο πρόεδρο. Και για να μην νομιστεί ότι κάποιοι «κρυβόμαστε», ο «τάδε» σε αυτήν την περίπτωση είναι ο Γιώργος Κολοκασίδης. Το κείμενο υπογράφουν, αριθμημένα κιόλας, 73 άτομα. Η σειρά υπογραφής είναι μάλλον χρονολογική. Διατείνομαι ότι στην Κύπρο οι «λειτουργοί» της Τέταρτης Εξουσίας ή γράφουν κατ’ εντολή ή αυτολογοκρίνονται. Συγκεκριμένα, σε αυτήν την περίπτωση, οι «καλοί μας οι δημοσιογράφοι» έκριναν …σωστό να ΜΗΝ δημοσιεύσουν το κείμενο και να τιτλοφορήσουν δικά τους άρθρα σε στιλ «Οι (τόσες) προσωπικότητες που στηρίζουν τον (τάδε)» και να κάνουν δική τους «περίληψη» του κειμένου, ρίχνοντας και κάποια κομμάτια του εντός.
Παρατηρήθηκε ότι:
? Ο αριθμός των (τόσων) «προσωπικοτήτων» εκυμάνθη μεταξύ του 72 και του 73 εις τους τίτλους των τοιούτων άρθρων.
? Το μήκος των «περιλήψεων» ήτο εφάμιλλος του μήκους του κειμένου το οποίον ΔΕΝ εδημοσιεύθη αυτούσιον.
>> Η χρήση του όρου «προσωπικότητες» μαζί με την παράλειψη δημοσίευσης του κειμένου είχε στόχο την παραπλάνηση, εξ ου και πάμπολλα σχόλια στα σόσιαλ μίντια (άλλως social media ή/και κοινωνικά μέσα) επικεντρώθηκαν στο να μειώσουν το οποιονδήποτε προσόν, χαρακτηριστικό ή ηλικία των ατόμων που υπέγραψαν.
Επειδή είμαι ένας από τους 73, μια τάχατες προσωπικότητα, δίνω την προσωπική μου απάντηση στους/ες αξιότιμους αυτολογοκρινόμενους δημοσιογράφους. Τους το χρωστώ από πολύ παλιά, π.χ. όταν κάποτε επί …«Λίθινης Εποχής» επεσκέφθη η Her Majesty Ελισάβετ της Αγγλίας την Κύπρο, όταν ο τότε Δήμαρχος Λευκωσίας Λέλλος Δημητριάδης, της παρέδωσε –ως άριστος υπήκοός της– τη χρυσή κλείδα της Λευκωσίας. Μέλη της Οικολογικής Κίνησης (της οποίας είμαι ακόμα μέλος) αλυσοδέθηκαν διαμαρτυρόμενοι/ες στο μνημείο/ σύμπλεγμα της Ελευθερίας στο τείχος της Λευκωσίας, απέναντι από την Αρχιεπισκοπή. Μερικά άλλα μέλη παρευρεθήκαμε, για συμπαράσταση, την νύκτα της προηγουμένης που θα γινόταν η επίσημη υποδοχή. Ολόνυκτα –«θα έρθουμε νύχτα» που θα έλεγε κι ο Erdogan-sultan– 3 με 4 πριν τα χαράματα, εμφανίστηκε αστυνομική δύναμη με κλούβες και σύνεργα, έσπασαν τις αλυσίδες συνέλαβαν τους πάντες παρόντες, εκτός ενός που διέφυγε μαεστρικά κι αθόρυβα. Μας έκλεισαν, μάλιστα, στις Κεντρικές Φυλακές δίπλα από τα Φυλακισμένα Μνήματα. Μας άφησαν ελεύθερους μετά που έφυγε η Ελισάβετ της Αγγλίας από την Κύπρο και δεν θυμούμαι να μου έχει προσαχθεί οποιαδήποτε κατηγορία. Στον Τύπο τότε, άλλοι έγραψαν ότι ρίχναμε πέτρες στο αυτοκίνητο της Αυτού Εξοχότητας της Μεγάλης Βρετανίας, άλλοι κάτι είπαν για το τι κάναμε στη Λευκωσία κι όχι στη Λεμεσό. Εμένα προσωπικά άλλοι παραποίησαν το όνομά μου, άλλοι με έγραψαν για φοιτητή κ.ά. Πουθενά δεν γράφτηκε σωστά το όνομα και ότι ήμουν διορισμένος ως Φυσικός στο Δημόσιο και εργαζόμουν στην Λάρνακα.
Στον εν λόγω κατάλογο των 73 έδωσα για «τίτλο» μου «Φυσικός Μηχανικός» αλλά το «Μηχανικός» το …φάγανε. Λοιπόν, κυρίες και κύριοι λειτουργοί της Τετάρτης Εξουσίας, το «Φυσικός Μηχανικός» είναι δική μου μετάφραση του Engineering Physicist. Αν ήμουν στις ΗΠΑ θα υπέγραφα ως εξής:
Phoebus G. Sparos
BS EP ’77
Cornell University
Επεξηγήσεις:
BS = Bachelor of Science
EP = Engineering Physics, συντομογραφία του Applied & Engineering Physics
’77 = απόφοιτος στο έτος 1977.
Η ειδικότητα αυτή είναι interdisciplinary (διεπιστημονική) εντός και εκτός του School of Engineering και θεωρείται «top cream», κάτι σαν το εγγλέζικο το Honours. Στο Cornell απονέμονται και BS Physics αλλά από το School of Arts & Sciences. Είμαι μέλος της ΤΒΠ (Engineering Honor Society που οι Βορειοαμερικανοί προφέρουν ως Τάου Μπέτα Πάϊ) και είμαι ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ μηχανικός (ιντζιηνήαρ ή engineer για τους Κυπρολέζους). Κατά τον Dean (Κοσμήτορα) of Engineering το 1973 στο Cornell, Engineer (Μηχανικός) είναι ένα πολύ τιμητικό δίπλωμα διότι ο κάτοχός του, δύναται να προσφέρει έργο στην κοινωνία: Μηχανικός είναι κάποιος/α που του περνά να λύνει προβλήματα.
ΥΓ. Οι εξαιρέσεις στην περιγραφή μου των λειτουργών της Τετάρτης Εξουσίας επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
