Ο Αντώνης Χατζηαντώνης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός πρόσφυγας από την Κερύνεια, με αφορμή την απαγόρευση από τις 18 Φεβρουαρίου των πλαστικών σακουλών μεταφοράς σε σημεία πώλησης υπεραγορών, αρτοποιείων, περιπτέρων και φαρμακείων, γράφει για τη μόλυνση που τα πλαστικά προκαλούν στο περιβάλλον.
Ένα μεσημέρι είχα πάει σε ένα φούρνο αλυσίδας γνωστών αρτοποιείων στη Λεμεσό, για να ψωνίσω κάποια τρόφιμα. Όταν πήγα στο ταμείο για να πληρώσω, μου λέει η κοπέλα: «Δεν μπορώ να σας δώσω πλαστική σακούλα. Από σήμερα απαγορεύεται». Από τις 18 Φεβρουαρίου 2023, ισχύει η απαγόρευση. Έτσι, αναγκαστικά έπρεπε να πειθαρχήσω στον νόμο, αγοράζοντας μία άλλη σακούλα, πολλαπλών χρήσεων, της ίδιας αλυσίδας καταστημάτων, έναντι του ποσού των 0,60 ευρώ.
Όταν γύρισα σπίτι, σκέφτηκα να το ερευνήσω. Μετά από μικρή έρευνα στο διαδίκτυο, βρήκα ότι από την 1η Οκτωβρίου του 2022, η Κύπρος εκλήθη να εφαρμόσει την ευρωπαϊκή Οδηγία 904/2019, σε σχέση με τα πλαστικά.
Είναι πραγματικά καιρός, φίλοι μου, να συνειδητοποιήσουμε ότι η κατάσταση είναι στο παρά πέντε. Ας δούμε κάποια στοιχεία.
Όταν σκεφτούμε, ότι ένα πλαστικό μπουκάλι χρειάζεται 500 χρόνια για να από-συντεθεί. Ένα καλαμάκι, 200. Ένα πλαστικό ποτήρι, 450 χρόνια, η πλαστική οδοντόβουρτσα, 500, η πλαστική σακούλα 10 έως 20 και λοιπά. Τα στοιχεία είναι τρομακτικά! Σύμφωνα με την WWF, 1.445 τόνοι πλαστικών υπάρχουν στη Μεσόγειο. Στην Ελλάδα παράγονται 180.000 έως 300.000 τόνοι πλαστικών ετησίως… Με ένα μικρό ποσοστό από αυτά, να καταλήγει στην ανακύκλωση. Τα πράγματα καθίστανται πολύ πιο δύσκολα, αν ερευνήσουμε και τις επιπτώσεις της ύπαρξης πλαστικών στο ζωικό βασίλειο. Και ειδικά στις θάλασσες. Μια φάλαινα φυσητήρας που ξεβράστηκε στην Μύκονο, πριν κάποιους μήνες, διαπιστώθηκε ότι είχε πεθάνει, λόγω πλαστικής σακούλας. Φάλαινες αυτού τού είδους πέθαναν, επίσης, στη Σαρδηνία, όπου βρέθηκε νεκρός φυσητήρας με 22 κιλά πλαστικά στο στομάχι της! Για να μην αναφέρουμε τους θανάτους θαλασσίων χελωνών και λοιπά.
Όμως και ο βυθός σε νησιά του Αιγαίου έχει επηρεαστεί. Από διάφορα μέταλλα. Σύμφωνα με έρευνες, στον βυθό της θάλασσας της Σύρου, ανευρέθησαν ποσότητες χρωμίου, χαλκού και νικελίου, έως και πέντε φορές πάνω από το κανονικό.
Από την άλλη, βλέπουμε ότι κάποια άλλα υλικά, που είναι –ας πούμε– πιο κοντά στη φύση, αποσυντίθενται σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα. Για παράδειγμα, το χαρτί της εφημερίδας χρειάζεται 2-4 βδομάδες, οι φλούδες μπανάνας ή πορτοκαλιού, 2 έως 5 εβδομάδες. Το ραβδί από μπαμπού, ένα έως τρία χρόνια! Η γόπα από αποτσίγαρο, 5 έως 10 χρόνια.
Ωστόσο, η απαγόρευση της πλαστικής σακούλας, έχει και κάποιες εξαιρέσεις. Εξαιρείται η πολύ λεπτή συσκευασία πλαστικού, με την οποία καλύπτονται τρόφιμα που πωλούνται κατεψυγμένα, όπως κοτόπουλα, είδη ψαριών και άλλα, με το αιτιολογικό ότι αυτό ,βοηθάει στην εξοικονόμηση κατανάλωσης τροφίμων. Σίγουρα, είναι πάρα πολύ δύσκολο να πεισθεί ο καταναλωτής να εφαρμόσει αυτές τις νομοθεσίες. Τα πρόστιμα, βέβαια, είναι αρκετά τσουχτερά. Αν μία επιχείρηση δεν τηρεί τους κανονισμούς, καλείται να πληρώσει πρόστιμο μέχρι και 3.400 ευρώ.
Εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, πιθανότατα να έχετε παιδιά, εγγόνια, κάποιοι ίσως να έχετε και δισέγγονα. Άρα, τα δισ- δισ, εγγονάκια σας, θα ζήσουν σε μία κατάσταση, σχεδόν εφιαλτική. Όπου ο πλανήτης θα είναι σχεδόν ανυπόφορος! Αλλά και στον διαστημικό χώρο που περιβάλλει τον πλανήτη μας, είχα διαβάσει πρόσφατα, ότι υπάρχουν μεταλλικά σκουπίδια χιλιάδων τόνων. Μη λειτουργήσιμοι δορυφόροι, κομμάτια από διαστημικά όργανα ερευνών και ούτω καθεξής…
Θα μου πείτε, μα θα ενδιαφερθώ εγώ, για το δισ, δισ – έγγονό μου; Ναι. Αν δεν φροντίσουμε από τώρα, εκείνες οι γενιές θα έχουν σοβαρό, σοβαρότατο πρόβλημα. Οπότε, ναι! Ας προσπαθήσουμε, στο μέτρο του εφικτού, να αναπτύξουμε οικολογική συνείδηση στους νεότερους. Νομίζω πρέπει να μπει και μάθημα στα σχολεία, ούτως ώστε, κάθε γενιά να προετοιμάζει την επόμενη. Μήπως και μπορέσουμε να περιορίσουμε αυτό το πρόβλημα ύπαρξης τοξικών, χημικών παρασκευασμάτων, που ο άνθρωπος παρασκευάζει, στο πιο ελάχιστο σημείο!
