Αποσπασματικά, με επιδόματα και μεμονωμένες υπηρεσίες υγείας προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα ασθενείς με πολλαπλά προβλήματα υγείας, ασθενείς με συννοσηρότητες και αναπηρίες, ηλικιωμένοι οι οποίοι χρειάζονται κατ’ οίκον φροντίδα και νοσηλεία αλλά δεν μπορούν να την εξασφαλίσουν ή την εξασφαλίζουν με τρόπο που καθόλου δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες τους.
Τα παράπονα που έλαβε κατά τον μήνα Ιούλιο το Παρατηρητήριο Ασθενών της Ομοσπονδίας Συνδέσμων Ασθενών Κύπρου αρκετά και αποκαλύπτουν το τεράστιο κενό που υπάρχει στην Κύπρο σε ό,τι αφορά τους πολίτες οι οποίοι, λόγω προβλημάτων υγείας, είναι κλινήρεις ή δεν μπορούν να μετακινηθούν. Κάποιοι είναι δικαιούχοι επιδομάτων, αρκετοί όμως όχι. Ακόμα και εκείνοι όμως που λαμβάνουν επιδόματα υποστηρίζουν ότι θα προτιμούσαν να είχαν στη διάθεση τους τις υπηρεσίες που χρειάζονται αντί να λαμβάνουν μόνο οικονομική στήριξη.
Τον περασμένο μήνα δύο μητέρες αποτάθηκαν στην ΟΣΑΚ ζητώντας βοήθεια για τα παιδιά τους το ένα εκ των οποίων παρουσιάζει αναπηρία και άλλα προβλήματα υγείας και το δεύτερο πάσχει από σπάνια νόσο. Άλλοι χρόνιοι ασθενείς υπέβαλαν παράπονα για τον περιορισμένο αριθμό φυσιοθεραπειών ή επισκέψεων νοσηλευτών που τους προσφέρει το ΓεΣΥ, υποστηρίζοντας ότι για τους ίδιους «οι 20 ή οι 30 επισκέψεις τον χρόνο είναι σταγόνα στον ωκεανό».
Πέραν αυτών, αρκετοί, ηλικιωμένοι κυρίως ασθενείς, επίσης, αποτάθηκαν στην Ομοσπονδία Ασθενών προκειμένου να εξασφαλίσουν τις υπηρεσίες που χρειάζονται και δεν περιορίζονται στο επίδομα φροντίδας ή την παραχώρηση φροντιστή που το κράτους τους προσφέρει.
>> Ηλικιωμένος 76 ετών, ταλαιπωρείται από τη νόσο του Πάρκισον ενώ παρουσιάζει συμπτώματα άνοιας. Χρειάζεται στήριξη. Τον φροντίζει η, επίσης, ηλικιωμένη σύζυγος του. Λαμβάνει μόνο φαρμακευτική αγωγή την οποία συνταγογραφεί ψυχίατρος αλλά οι ανάγκες του είναι πολύ περισσότερες και μεγάλες.
>> Ηλικιωμένη 76 ετών, υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση στο πόδι της αλλά δεν έχει ανακάμψει ενώ δημιουργήθηκε και πληγή. Χρειάζεται κατ’ οίκον νοσηλευτική και ιατρική φροντίδα την οποία δεν μπορεί να εξασφαλίσει.
>> 70χρονος με πολλά ιατρικά προβλήματα τα οποία τον υποχρεώνουν να είναι κλινήρης. Χρειάζεται ιατρική παρακολούθηση. Ο προσωπικός του γιατρός δεν πραγματοποιεί κατ’ οίκον επισκέψεις.
>> 86χρονη, κλινήρης με μηχανική υποστήριξη, μετά από σειρά χειρουργικών επεμβάσεων. Χρειάζεται νοσηλευτική και ιατρική φροντίδα. Τη φροντίζει όσο μπορεί η κόρη της.
>> 65χρονος μεταμοσχευμένος του οποίου η υγεία υποτροπίασε. Δεν μπορεί να εργαστεί, αλλά δεν πληροί τα κριτήρια για να εξασφαλίσει Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα.
«Αρκετοί πολίτες ή συγγενείς χρόνιων ασθενών οι οποίοι είναι κλινήρης ανεξαρτήτως ηλικίας, επικοινωνούν με την ΟΣΑΚ αλλά και προσωπικά μαζί μας ζητώντας πληροφορίες για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να εξασφαλίσουν κατ’ οίκον νοσηλευτική και ιατρική φροντίδα και εμείς, δυστυχώς, είμαστε υποχρεωμένοι να τους ενημερώσουμε ότι τις υπηρεσίες αυτές μπορούν να τις εξασφαλίσουν αλλά αποσπασματικά. Δηλαδή, μπορούν να εξασφαλίσουν κατ’ οίκον νοσηλευτική φροντίδα, με όλους τους περιορισμούς που εφαρμόζονται στο ΓεΣΥ, μπορεί να τους παρακολουθεί γιατρός, εάν εντοπίσουν κάποιο γιατρό ο οποίος πραγματοποιεί επισκέψεις στα σπίτια των ασθενών του, μπορούν να εξασφαλίσουν υπηρεσίες φυσιοθεραπείας στη βάση των όσων δικαιούνται πάντα μέσω του ΓεΣΥ και των ορίων στον αριθμό επισκέψεων», ανέφερε στον «Φ» ο εκπρόσωπος Τύπου της ΟΣΑΚ, Δημήτρης Λαμπριανίδης.
«Μιλάμε για εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες ανθρώπους οι οποίοι είναι ασθενείς ή ηλικιωμένοι με συννοσηρότητες και, δυστυχώς, δεν έχουμε μεριμνήσει να διαθέτουμε ως κράτος ή μέσω του ΓεΣΥ ολοκληρωμένες εξειδικευμένες υπηρεσίες για να τους βοηθήσουμε, να τους ανακουφίσουμε, να τους προστατέψουμε και να στηρίξουμε τις οικογένειες τους. Ένας άνθρωπος σε με τέτοια κατάσταση χρειάζεται οργανωμένη ομάδα επαγγελματιών να τον παρακολουθεί. Σε αρκετές περιπτώσεις λαμβάνουν στήριξη μέσω των προγραμμάτων που οι διάφοροι σύνδεσμοι ασθενών με κόπο λειτουργούν, όμως και πάλι αυτό δεν είναι αρκετό και δεν πρέπει να στηριζόμαστε μόνο στον εθελοντισμό και την ιδιωτική πρωτοβουλία», τονίζει.
Επειδή, είπε ο κ. Λαμπριανίδης «πολλές φορές όταν μιλάμε για αυτό το θέμα μας παραπέμπουν στα επιδόματα και τη βοήθεια που λαμβάνουν τα άτομα με αναπηρίες ή κάποιες ομάδες χρόνιων ασθενών, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι εξειδικευμένη φροντίδα στο σπίτι τους χρειάζονται εκατοντάδες άλλοι άνθρωποι όπως ασθενείς με σπάνιες παθήσεις, με νευρολογικές παθήσεις και εκφυλιστικές νόσους, νεφροπαθείς, ασθενείς με χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια κλπ και το επίδομα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την σωστή ιατρική παρακολούθηση και τη σωστή νοσηλευτική φροντίδα».
Σε αυτές τις ομάδες ασθενών, «πρέπει να προσθέσουμε, επίσης, ανθρώπους οι οποίοι προσωρινά αλλά για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι κλινήρης και χρειάζονται εξειδικευμένη ιατρική και νοσηλευτική φροντίδα και σίγουρα έχουμε τους ηλικιωμένους μας οι οποίοι δεν είναι εύκολο να μετακινηθούν, αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα υγείας, μπορεί και να έχουν κάποιο φροντιστή στο σπίτι αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Όλοι αυτοί για να εξασφαλίσουν υπηρεσίες υγείας στο σπίτι τους πρέπει να πληρούν τα κριτήρια που έχει καθορίσει ο ΟΑΥ και να λάβουν τις υπηρεσίες που έχουν καθοριστεί στο ΓεΣΥ ή κάποιες υπηρεσίες που μεμονωμένα προσφέρονται από άλλες κρατικές υπηρεσίες. Απ’ εκεί και πέρα, εάν δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα μένουν ξεκρέμαστοι ή/και κινδυνεύουν».
Ο ΟΑΥ οφείλει να εξυπηρετήσει «στον μέγιστο βαθμό όλους τους πολίτες οι οποίοι χρειάζονται κατ’ οίκον υπηρεσίες, νοσηλευτικές, ιατρικές ή άλλες όταν αφορούν προβλήματα υγείας. Επίσης, θέλω να τονίσω την ευθύνη που έχει ο ΟΑΥ να διασφαλίσει ότι οι συμβεβλημένοι ιατροί προσφέρουν και κατ’ οίκον υπηρεσίες, όταν χρειάζεται και είναι εφικτό ιατρικά. Σε ένα σύστημα υγείας τόσο γενναιόδωρο πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ότι μπορούμε να λάβουμε ιατρικές υπηρεσίες και κατ’ οίκον».
Θα προτιμούσαν υπηρεσίες υγείας αντί επιδόματα
Όσον αφορά τα επιδόματα αναπηρίας, «σήμερα λαμβάνουν επίδομα φροντίδας άτομα με παραπληγία τα οποία δεν περπατούν, άτομα που περπατούν αλλά έχουν μόνιμο σοβαρό ή πλήρη περιορισμό της λειτουργίας και των δύο άνω άκρων σε βαθμό που να μην μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί για βασικές ανάγκες της καθημερινής ζωής όπως η σίτιση ή και η ένδυση και χρειάζεται τη συνδρομή άλλου ατόμου. Επίσης, τετραπληγικά άτομα τα οποία έχουν παράλυση και στα τέσσερα άκρα, με μόνιμο σοβαρό ή πλήρη περιορισμό της λειτουργίας και των δύο άνω άκρων σε βαθμό που να μην μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί για βασικές ανάγκες της καθημερινής ζωής όπως η σίτιση ή και η ένδυση και χρειάζεται τη συνδρομή άλλου ατόμου. Αυτά τα επιδόματα δίνονται χωρίς εισοδηματικά κριτήρια και χωρίς ηλικιακό όριο. Αξίζει να προσθέσω σε αυτό το σημείο ότι πολλά άτομα που λαμβάνουν τέτοια επιδόματα θα επιθυμούσαν να λάμβαναν ποιοτικές υπηρεσίες φροντίδας από το κράτος παρά το επίδομα το οποίο δεν είναι αρκετό για να εξασφαλίσουν αυτά που χρειάζονται.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Ξεχασμένοι στα σπίτια τους
Πάρα πολλές φορές προσπάθησα να συζητήσω το συγκεκριμένο θέμα με άτομα από το υπουργείο Υγείας ή τον ΟΑΥ. Με παραπέμπουν στα επιδόματα και την παραχώρηση φροντιστών ή επαναλαμβάνουν ότι το ΓεΣΥ προσφέρει και υπηρεσίες νοσηλευτών και άλλων επαγγελματιών Υγείας. Εκείνο που όλοι οι αρμόδιοι δεν έχουν καταλάβει είναι ότι ένας άνθρωπος που ζει κλεισμένος στο σπίτι, πόσο μάλλον καθηλωμένος στο κρεβάτι του, χρειάζεται πολύ περισσότερα. Χρειάζεται μια ομάδα επαγγελματιών στους οποίους ο ίδιος και η οικογένεια του θα μπορούν να αποταθούν όταν παραστεί ανάγκη. Χρειάζονται επαγγελματίες που να δουν το πρόβλημα, θα μεριμνήσουν, θα προλάβουν. Για κάποιο λόγο αυτό, δεν περνά καθόλου από το μυαλό ορισμένων.
