Μια δικαστική διαμάχη με επίκεντρο τη θέση του διευθυντή του Οργανισμού Ασφάλισης Υγείας που κράτησε δυο δεκαετίες, έληξε οριστικά στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο ακύρωσε την πρωτόδικη απόφαση να σταματήσει η διαδικασία πλήρωσης της θέσης.

Το ιστορικό της υπόθεσης πάει 20 χρόνια πίσω. Ο ΟΑΥ με δημοσίευση στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας, ημερ. 2.5.2003 προχώρησε στην προκήρυξη της θέσης γενικού διευθυντή του, για την οποία ενδιαφέρθησαν υποβάλλοντας αίτηση οι δύο ενδιαφερόμενοι, Ανδρέας Πολυνείκης και Τάκης Κανάρης, οι οποίοι προσέφυγαν στη συνέχεια δικαστικώς.

Τελικά, διορίσθηκε ο Α. Δημητριάδης και κατά της απόφασης αυτής οι δύο προαναφερθέντες καταχώρισαν προσφυγές και στις 16.6.2005 εξεδόθη ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ενώ οι εφέσεις που καταχωρίθηκαν, απορρίφθηκαν στη συνέχεια.

Ακολούθησε επανεξέταση, η οποία απέληξε στην απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Οργανισμού, ημερ. 16.1.2008, δια της οποίας διορίστηκε στην επίδικη θέση, αναδρομικά από 1.10.2003 το ίδιο πρόσωπο. Οι εφεσίβλητοι σε απάντηση καταχώρισαν προσφυγές και στις 30.6.2010 εξεδόθη νέα ακυρωτική απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Το Δικαστήριο έκρινε, μεταξύ άλλων, ότι υπήρξε έλλειψη δέουσας έρευνας ως προς την υπό των υποψηφίων κατοχή του απαιτούμενου προσόντος της «Πολύ καλή γνώση της σχετικής με το Γενικό Σύστημα Υγείας της Κύπρου νομοθεσίας». Ο ΟΑΥ εφεσίβαλε την πρωτόδικη απόφαση και στις 10.7.2015 εκδόθηκε απορριπτική απόφαση του Εφετείου.

Τελικά, μετά και από την πιο πάνω εξέλιξη, στη συνεδρία του ημ. 15.10.2015, το διοικητικό συμβούλιο του ΟΑΥ αποφάσισε να τερματίσει τη διαδικασία επανεξέτασης πλήρωσης της επίδικης θέσης, αφού έκρινε ότι η κατοχή του υπό του οικείου σχεδίου υπηρεσίας απαιτούμενου προσόντος της πολύ καλής γνώσης της σχετικής με το ΓΕ.Σ.Υ. νομοθεσίας, μπορούσε να διερευνηθεί μόνο μετά από προφορική ή/και γραπτή εξέταση, η οποία υπό τις περιστάσεις, ήταν αδύνατο να γίνει, γιατί θα παραβιαζόταν το πραγματικό καθεστώς που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο.

Οι ενδιαφερόμενοι καταχώρισαν τις τελευταίες προσφυγές εναντίον της απόφασης αυτής, που οδήγησαν στην ακύρωση της απόφασης του ΟΑΥ, ο οποίος την εφεσίβαλε.

Σύμφωνα με το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, η διαπίστωση κατοχής ενός προσόντος που απαιτείται από το σχετικό σχέδιο υπηρεσίας κρίνεται με αντικειμενικά κριτήρια.

«Όπως δε ορθώς παρατηρεί η πλευρά του ΟΑΥ, αναφέρεται στην απόφαση, δεν είναι δυνατό η απόφαση αυτή του διορίζοντος οργάνου να συναρτάται ή να επηρεάζεται από τα καθήκοντα που μπορεί να ασκούσε στο παρελθόν ένας μεμονωμένος υποψήφιος. Το ζητούμενο ακριβώς ήταν η εξεύρεση αντικειμενικών κριτηρίων, σε σχέση με όλους τους υποψηφίους. Να επαναλάβουμε το αυτονόητο, πως το Δικαστήριο δεν προβαίνει σε πρωτογενή ερμηνεία των σχεδίων υπηρεσίας και η διαπίστωση κατοχής των απαιτούμενων απ’ αυτών προσόντων αποτελεί καθήκον του αρμοδίου οργάνου. Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει στην ερμηνεία που δίδεται, εκτός αν αυτή δεν είναι εύλογα επιτρεπτή. Ούτε υποκαθιστά την κρίση του αρμοδίου οργάνου.

Με βάση τα πιο πάνω, κατέληξε, κρίνουμε ότι έσφαλε το πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο στην ουσία εισήλθε εν τοις πράγμασι στην άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του εφεσείοντα ΟΑΥ υποκαθιστώντας την κρίση του».

Σημειώνεται ότι ο ΟΑΥ, προκήρυξε τη θέση γενικού διευθυντή πριν λίγο καιρό.