Η μαθήτρια έγραψε ένα άρθρο, με τίτλο «Θρησκευτικά στο σχολείο: Επιλογή ή υποχρέωση;». Επιχειρηματολόγησε σε κάθε γραμμή. Αντί να ακούσουμε από τους διαφωνούντες τα δικά τους επιχειρήματα, είδαμε να γρονθοκοπούν τη μαθήτρια. Αυτό μαθαίνουν, έτσι μαθαίνουν να συμπεριφέρονται από το μάθημα των Θρησκευτικών;
Πρώτα – πρώτα, πρέπει να πούμε ένα μεγάλο μπράβο στους καθηγητές του σχολείου που υποστήριξαν το δικαίωμα της μαθήτριας να δημοσιεύσει σε σχολική εφημερίδα το άρθρο. Γιατί και αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα.
Βέβαια, όταν είδαμε τις δημόσιες θέσεις τής διευθύντριας του Λυκείου Αρχιεπισκόπου Γ’ Δασούπολης, Μαρίας Γεωργίου, για το ζήτημα, καταλάβαμε με ικανοποίηση: «Είναι παράδοση για τον «Δασουπολίτη» να δίνει βήμα σε όλα τα παιδιά για να εκφράζονται ελεύθερα, ακόμα κι εάν οι απόψεις τους δεν τους βρίσκουν όλους σύμφωνους».
Δεύτερον, είμαστε σίγουροι ότι, η μαθήτρια που το έγγραψε, εφόσον έχει τη δύναμη της άποψης για να γράψει αυτό το άρθρο και να αμφισβητήσει την ορθότητα του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία, δεν θα φοβηθεί από τις αντιδράσεις, όσο κι αν είχαν τη μορφή κτυπημάτων κάτω από τη μέση αντί αντεπιχειρημάτων. Έχει τα κότσια και η μαθήτρια που το έγγραψε και οι συμμαθητές και οι καθηγητές της που το δημοσίευσαν.
Το γεγονός και μόνο ότι ένα άρθρο μιας μαθήτριας της Β’ Λυκείου, απασχόλησε καθηγητές, Εκκλησία, Υπουργείο Παιδείας και κυρίως ήταν πρώτο θέμα για την κοινή γνώμη, αποδεικνύει και ότι η μαθήτρια που το έγραψε πέτυχε τον σκοπό της, δηλαδή, να προβληματίσει. Έκανε γνωστές τις απόψεις της, που συμμερίζονται πολλοί. Ακόμα και το γεγονός ότι υπήρξε βίαια αντίδραση από ένα μεγάλο μέρος των διαφωνούντων, είναι απόδειξη ότι το άρθρο ενόχλησε- κάτι που μπορεί, έστω και ασυνείδητα, συχνά να είναι μεταξύ των σκοπών ενός κειμένου τέτοιας μορφής. Το ότι ήταν καλογραμμένο ήταν και το κερασάκι στην τούρτα της ενόχλησης. Πώς μπορεί μια μαθήτρια να γράφει τόσο όμορφα και στρωτά; Πώς μπορεί να εκφράζει με απλό και κατανοητό τρόπο πλήρως τις σκέψεις και τις απόψεις της; Αυτό ίσως ενόχλησε πολλούς.
Το ερώτημα τέθηκε: Κατά πόσο, όπως είναι σήμερα το μάθημα, ανταποκρίνεται ή όχι στο σημερινό πολυπολιτισμικό σχολείο. Το γεγονός ότι ο πρόεδρος του Συνδέσμου Θεολόγων, Χριστάκης Ευσταθίου, διαχωρίζοντας τη θέση του από όσους αντιμετώπισαν με κανιβαλισμό  τις θέσεις της μαθήτριας, ανέφερε ότι είναι σεβαστή η οποιαδήποτε άποψη εκφέρεται καλόπιστα και ιδιαίτερα όταν αυτή προέρχεται από μαθητές, είναι ένα ακόμα στοιχείο της επιτυχίας του άρθρου.
Η μαθήτρια αυτή, είναι το παιδί πολλών από εμάς. Πόσοι είχαμε τις ίδιες συζητήσεις με τα παιδιά μας στο παρελθόν; Εκείνο που έχει σημασία είναι να δούμε πόσο ώριμη είναι η ίδια η Εκκλησία να συζητήσει εκτός πλαισίων το ίδιο ζήτημα.  Κοντά στο 1980, ο υποφαινόμενος ήταν από τους πρώτους που αρθρογραφούσε υπέρ της αποδοχής του πολιτικού γάμου, αντιμετωπίζοντας το μένος της Εκκλησίας και των παρόμοιων με εκείνους που τώρα λοιδορούν τις απόψεις της μαθήτριας. 
Όταν χρειάστηκα κάποια στιγμή μια βεβαίωση από την Εκκλησία, έμαθα ότι υπήρχε παντού «απαγορευτικό» από την Αρχιεπισκοπή. Ζήτησαν να κάνω τρεις μετάνοιες -ενώπιον του προκαθημένου- για συγχώρεση και να εξασφάλιζα τη βεβαίωση με κόκκινη μάλιστα υπογραφή. Βέβαια, δεν εξασφάλισα ποτέ τη βεβαίωση. Φυσικά, ο πολιτικός γάμος σήμερα είναι μια επιλογή που δεν αμφισβητείται. 
Ενθαρρύνετε λοιπόν τους νέους και τα παραδείγματα όπως αυτής της μαθήτριας να λένε την άποψή τους. Αυτοί θα αλλάξουν τον κόσμο στον οποίο αυτοί θα ζήσουν.
 
Όσο για τις τυφλές και υπερφανατικές αντιδράσεις, κι αυτές άλλαξαν. Σκεφτείτε ότι, όπως μαθαίνουμε από το μάθημα των Θρησκευτικών, πριν 2.000 χρόνια κάποιοι λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου όσους είχαν απόψεις όπως αυτές της μαθήτριας. 

[email protected]