Γιάννης Καλπούζος: Γράφοντας υποδύομαι ρόλους

 

– Το νέο σας μυθιστόρημα «Εράν-Βυζαντινά αμαρτήματα» δεν είναι μόνο ιστορικό αλλά και ερωτικό. Πώς συνδυάζετε αυτές τις δυο παραμέτρους; Ο έρωτας είναι διαχρονικός και τα της ψυχής δεν έχουν αλλάξει μέσα στην πορεία των αιώνων. Βεβαίως στο ΕΡΑΝ ο έρωτας αφορά μεν το άλλο πρόσωπο αλλά απευθύνεται και προς τον Χριστό, την πατρίδα, το χρέος, την τιμή. Κοντολογίς Ιστορία και άνθρωπος κυλούν στο ίδιο ποτάμι.

– Σε ποιες πηγές ανατρέξατε για την έρευνά σας; Από τη «Χρονογραφία» του Θεοφάνους του Ομολογητού και το «Ιστορία Σύντομος» του πατριάρχη Νικηφόρου, οι οποίοι έζησαν εκείνη την εποχή, μέχρι τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο, τα ποιήματα του Πτωχοπρόδρομου και τους Βίους των Αγίων, αλλά και εκατοντάδες άλλα κείμενα, ιστορικά και μη, ζωγραφιές, μουσεία, βιβλία για την ενδυμασία, την αρχιτεκτονική, το διοικητικό σύστημα, τον στρατό, την κουζίνα, την παιδεία και πόσα ακόμη, έως εκείνα του Τραλλιανού για τα φάρμακα.

– Επισκέπτεστε τα μέρη για τα οποία γράφετε; Επισκέπτομαι τα περισσότερα, αν και όλα έχουν αλλάξει πάρα πολύ. Θέλω να πω ότι κυρίως τα αναπλάθω μέσα από τις επίπονες έρευνές μου.
 

– Οι χαρακτήρες που περιγράφετε στα βιβλία σας γίνονται μέρος της καθημερινότητάς σας; Καταρχάς κυριαρχούν στη ζωή μου ενόσω γράφω. Κι αυτό επειδή υποδύομαι ρόλους. Γίνομαι ο άντρας και η γυναίκα, ο εγκληματίας και ο ανθρωπιστής, το παιδί και ο γέρος και ούτω καθεξής. Συμπάσχω με τους ήρωες, κλαίω, γελάω, θυμώνω, αγανακτώ, πονάω, χαίρομαι… Όμως και στη συνέχεια επανέρχονται συχνά στον νου μου, σαν πρόσωπα που υπήρξαν πραγματικά στη ζωή μου. Έχω και είδωλό μου τον Παππού Ισμαήλ, από το «Ιμαρέτ», στον οποίον πασχίζω να μοιάσω. Να κάνω κτήμα μου τη στωικότητα, τη νηφαλιότητα και τη σοφία του.

– Σε ένα από τα βιβλία σας αναφέρετε ότι «η μεγαλύτερη επανάσταση είναι η ανθρωπιά». Πώς ερμηνεύετε εσείς την ανθρωπιά; Όλη η ύπαρξή μας είναι ένα στιγμιαίο πέρασμα μπροστά στον αδηφάγο χρόνο. Κατανοώντας το αυτό βαθιά, πρέπει να οδηγηθούμε και στην καταδίκη της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, της αλαζονείας, της απληστίας και της υπερφίαλης συμπεριφοράς. Να πάψουμε να δηλητηριάζουμε την τόσο σύντομη ζωή μας με ό,τι προκαλεί δυσαρμονία στην ψυχή μας: εθνικιστική μισαλλοδοξία, τυφλό μίσος, μικροπρεπείς συμπεριφορές, αδικίες, έχθρες και πάθη. Να έρθουμε πιο κοντά με τους λοιπούς ανθρώπους, τα ζώα και τη φύση γενικότερα. Ανθρωπιά είναι η αγαθή ψυχή, ο σεβασμός, η καλοσύνη, η ανεκτικότητα, η αλληλεγγύη, η αγάπη. Ανθρωπιά είναι το τριαντάφυλλο της ψυχής μας.

– Εκτός από το γράψιμο τι άλλο σας κεντρίζει το ενδιαφέρον αυτή την περίοδο του υποχρεωτικού εγκλεισμού; Ο εγκλεισμός για μένα, εξαιτίας της γραφής, αποτελεί σύνηθες φαινόμενο. Οπότε μένω στην ανάγνωση, στη γραφή, στην έρευνα, ν’ ακούω μουσική και να επιζητώ την ηδύτητα της συζήτησης έστω μακρόθεν.

– Ποιο βιβλίο που διαβάσατε πρόσφατα σας έχει συνεπάρει; Δύο ποιητικές συλλογές της Νικολέττας Κατσιδήμα-Λάγιου: «Ελεγείον έρωτος» και «Βιογραφικό σημείωμα».