Σε αντίθεση με πολλούς άλλους, η στήλη θέλει να μιλούν οι ιεράρχες για το Κυπριακό. Και για ό,τι θέλουν. Και να διαδίδονται οι σκέψεις τους. Και να τις παίζει και το ΡΙΚ κύριο θέμα. Και να μένουν καταχωρημένες. Είναι η τιμωρία τους για όσα πιστεύουν, πολλοί από αυτούς.

Ο αρχιεπίσκοπος Γεώργιος, από τον οποίο εξακολουθούμε να προσδοκούμε σοβαρότητα στη διαχείριση των εσωτερικών εκκλησιαστικών θεμάτων, είπε στους πιστούς ότι «αν τα 50 χρόνια τῆς κατοχῆς γιὰ κάποιους ἄλλους φαίνονται πολλά, οἱ Ἕλληνες, ποὺ μετροῦμε τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια στὸν τόπο αὐτό, ἔχουμε ἄλλη μονάδα μέτρησης τοῦ χρόνου, πολὺ μεγαλύτερη ἀπὸ τὸ βιολογικὸ ὅριο μιᾶς γενεᾶς. Ζήσαμε (σ.σ. αλί τους που έζησαν και υπέφεραν, αγαπητέ) κι ἄλλες, μεγαλύτερες σὲ χρονικὴ διάρκεια κατοχές. Τὴ σκυτάλη ποὺ πήραμε ἀπὸ τὸν Τεῦκρο καὶ τὸν Ἀγαπήνορα, τὸν Εὐαγόρα καὶ τὸν Ὀνήσιλλο, τὸν ἅγιο Σπυρίδωνα καὶ τὸν ἅγιο Νεόφυτο, τὸν Αὐξεντίου καὶ τὸν Μάτση θὰ τὴν παραδώσουμε ὁπωσδήποτε στὶς ἑπόμενες γενιές, ὅσος χρόνος κι ἂν χρειασθεῖ».

Δεν θρησκεύει ο υπογράφων, αλλά θεωρεί πως αυτά που λέει ο αρχιεπίσκοπος είναι πολύ χριστιανικά. Όταν κηδεύουμε ένα προσφιλές μας πρόσωπο, μέσα στην οδύνη μας, πρέπει να ακούμε και αυτούς που μας λένε πως πήγε κοντά στον Θεό και πως κάποια μέρα θα ξαναβρεθούμε όλοι κάπου όμορφα κι ωραία, ευτυχισμένοι, γαλήνιοι, δικαιωμένοι. Κάποια μέρα. Κάποτε. Δεν έχει σημασία ο χρόνος…

Όταν έρθει η σειρά τους να χάσουν παράκαιρα δικό τους άνθρωπο, ολοφύρονται. Πώς αλλιώς;
Τα ίδια νομίζω είπε και ο Γεώργιος το Πάσχα. Τι είναι 50 χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα; Κι αν προσμετρήσουμε και την αιωνιότητα «κοντά στον Θεό», μεγαλώνει ο ωφέλιμος χρόνος για τον μακροχρόνιο αγώνα. Όρεξη να υπάρχει.

Δεν έχει σημασία πότε θα λυθεί το Κυπριακό, πότε θα αρθούν η κατοχή, η ντε φάκτο διχοτόμηση, η τουρκική απειλή, ο διαχωρισμός του κυπριακού λαού. Δεν έχει σημασία αν προλάβουν έστω 5-6 πρόσφυγες πρώτης γενιάς να νιώσουν κάποια λύτρωση. Καμία σημασία. Διότι, κατά πως λέει ο αρχιεπίσκοπος «ἔχουμε ἄλλη μονάδα μέτρησης τοῦ χρόνου, πολὺ μεγαλύτερη ἀπὸ τὸ βιολογικὸ ὅριο μιᾶς γενεᾶς». Γενιές να υπάρχουν και μην ανησυχείτε. Δεν έχει σημασία αν πεθάνουμε και εμείς πρόσφυγες ή με την έγνοια ποιο μέλλον περιμένει την Κύπρο και τους απογόνους μας.

Μας είπε ακόμα ότι «γιὰ ὅσο χρόνο ἡ μισὴ πατρίδα μας παραμένει ὑπὸ κατοχὴ καὶ ἡ ὑπόλοιπη κινδυνεύει, δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα ἐπανάπαυσης καὶ ὀλιγωρίας». Οκ, μακαριώτατε. Αλλά για εμάς, τους κανονικούς ανθρώπους, η μονάδα μέτρησης του χρόνου είναι η συνηθισμένη. Χθες κηδεύσαμε μια αγαπημένη φίλη, για την οποία ο χρόνος σταμάτησε στα 48. Για μας, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ο χρόνος (μας) τελειώνει. Για όλους. Και καθώς τελειώνει δημιουργεί τετελεσμένα, ανυπέρβλητα.

Θα τελειώσει και για εσάς και για εμάς, κκ Γεώργιε. Όπως τέλειωσε και για τον προκάτοχο σας. Που, ό,τι κι αν έλεγε, είχε απόλυτη επίγνωση της συνηθισμένης «μονάδας μέτρησης του χρόνου», εξού και φρόντισε έγκαιρα για την τελευταία ευρύχωρη κατοικία του. Όπως είχε κάνει και ο άλλος παλαιότερα, ο διορατικός.

Θα τελειώσει ο χρόνος και για τον υπογράφοντα και για όλους, καλέ μας Γεώργιε. Γι’ αυτό, όταν τάζετε στους ζωντανούς ότι «την σκυτάλη ποὺ πήραμε ἀπὸ τὸν Τεῦκρο καὶ τὸν Ἀγαπήνορα, τὸν Εὐαγόρα καὶ τὸν Ὀνήσιλλο, τὸν ἅγιο Σπυρίδωνα καὶ τὸν ἅγιο Νεόφυτο, τὸν Αὐξεντίου καὶ τὸν Μάτση, θὰ τὴν παραδώσουμε ὁπωσδήποτε στὶς ἑπόμενες γενιές, ὅσος χρόνος κι ἂν χρειασθεῖ» απλά λέτε κουβέντες που πιστεύετε πως δεν θα είστε εδώ να δώσετε εξηγήσεις όταν αποδειχτούν έπεα πτερόεντα. Το θεωρώ βλακώδες, μακαριώτατε αν πιστεύετε πως όλα φεύγουν μαζί μας. Δείτε τι λένε πολλοί σύγχρονοι ιστορικοί και μελετητές π.χ. για τον Γρηγόριο Ε’, τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, τον Κυπριανό, μέχρι και για τον Μακάριο. Σκεφτείτε τι μπορεί να λένε για άλλους. Ο χρόνος τελειώνει για εμάς, αλλά αρχίζει ή θα αρχίσει για άλλους. Μην τους βάζετε… homework και μην τους φορτώνετε ευθύνες (απομακρύνοντάς τες από τους δικούς μας ώμους). Ποιος σας έδωσε αυτό το δικαίωμα; Γιατί μιλάτε εξ ονόματος τους;