Είναι περίεργο το γεγονός ότι αλλάζει ο τόνος και το ύφος του διαλόγου αναφορικά με τους ξένους, ανάλογα με το ποιον έχεις απέναντί σου. Αν μιλάς με κάποιον από την κτηματαγορά, θα σου πει ότι οι ξένοι μάς έσωσαν, διότι με τα εκατομμύριά τους αγοράζουν πολυτελή διαμερίσματα, προκειμένου να πάρουν το κυπριακό διαβατήριο.
 
Αν μιλάς με κάποιον από την εκπαίδευση, θα σου πει ότι τα σχολεία έχουν πολλά προβλήματα, διότι οι αλλόγλωσσοι χρειάζονται ειδική στήριξη με ειδικές μονάδες ένταξης. Αν μιλάς με κάποιον επιχειρηματία, θα σου πει ότι τους έχουμε ανάγκη διότι δεν βρίσκουν προσωπικό να δουλέψει σε ξενοδοχεία και εστιατόρια. Αν μιλάς με κάποιον ενήλικα, θα σου πει ότι ευτυχώς που υπάρχουν οι αλλοδαπές για να προσέχουν τους γονείς ή τα παιδιά τους. Κάποιοι άλλοι θα σου πουν ότι οι ξένοι φταίνε για την εγκληματικότητα, ότι οι ξένοι δηλώνουν πολιτικοί πρόσφυγες για τα επιδόματα κ.λπ. Δηλαδή, σε κάποιες περιπτώσεις οι αλλοδαποί μας σώζουν και σε κάποιες άλλες μας φταίνε για όλα.
 
Λέμε ότι οι Κύπριοι έζησαν την προσφυγιά, αλλά το μένος όσον αφορά τους αλλοδαπούς πολιτικούς πρόσφυγες είναι μεγάλο. Το ότι κάποιοι πολτικοί πρόσφυγες εκμεταλλεύονται τα επιδόματα είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να το εξακριβώσουν οι Αρχές.  Όταν κάποια οικογένεια παίρνει ΕΕΕ και δεν εργάζεται και πάλι δεν φταίει το γεγονός ότι είναι αλλοδαποί. Διότι και οι Κύπριοι το κάνουν. Φταίει το σύστημα που τους συντηρεί.  Επίσης, αν κάποια παιδιά κλέβουν και δεν μπορεί να κάνει κάτι η αστυνομία επειδή είναι ανήλικοι, δεν φταίει το γεγονός ότι είναι αλλοδαποί. Όπως υπάρχουν Κύπριοι κλέφτες, υπάρχουν και αλλοδαποί.
Η αγανάκτηση πρέπει να στραφεί σε σωστές βάσεις. Αγανακτούμε επειδή δεν έχουμε ποιότητα ζωής, επειδή υπάρχει διαφθορά, επειδή πληρώνουμε φόρους και κάποιοι άλλοι όχι. Αγανακτούμε για την αδικία και γιατί δεν μπορούν οι κυβερνητικές υπηρεσίες να κάνουν τη δουλειά τους.
 
Πάντα μας φταίνε οι ξένοι, που αποτελούν άλλοθι για τα κακώς κείμενα του εαυτού μας. Πάντα υπάρχει ένας ξένος –πλούσιος, φτωχός, μετανάστης, αξιωματούχος– για να μην αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί. Ας αφήσουμε το instagram και ας δούμε λίγο τι γίνεται στον έξω κόσμο. Ο εγγονός του Μουσολίνι μπήκε στην Ευρωβουλή.
 
ΥΓ. Οι λέξεις ξένος και φιλοξενία στην αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν για να δηλώσουν στενές ανθρώπινες σχέσεις. Ήταν θεσμός για τους αρχαίους να υποδέχονται και να περιποιούνται τους ξένους στο σπίτι τους. Πίστευαν ιδιαίτερα στην ιδέα της φιλοξενίας και τη θεωρούσαν ηθικό χρέος και ιερό κανόνα των θεών (προστάτης ο Ξένιος Ζευς). Γι’ αυτό και οι ξένοι, ως σταλμένοι από τους θεούς, θεωρούνταν πρόσωπα ιερά, τιμημένα και σεβαστά.