Ανοχύρωτη είναι η πλειοψηφία των νέων που κάνει την πρακτικής της άσκηση σε διάφορα επαγγέλματα, τόσο στην Κύπρο όσο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Από την έρευνα που διενήργησαν οι υπηρεσίες της Βουλής, διαπιστώθηκε πως η κάθε χώρα εφαρμόζει τη δική της πολιτική.
Σε κάποιες χώρες, οι ασκούμενοι κάνουν την πρακτική τους εξάσκηση χωρίς να λαμβάνουν μισθό και χωρίς να διασφαλίζονται από την εργασιακή νομοθεσία. Στην Κύπρο, το θέμα της επ’ αμοιβή πρακτικής άσκησης και των εργασιακών δικαιωμάτων των ασκουμένων δεν ρυθμίζεται νομοθετικά. Εναπόκειται στην κάθε ιδιωτική επιχείρηση ο τρόπος αντιμετώπισης των ασκουμένων, αν και σε κάποιους τομείς οι νεαροί επαγγελματίες λαμβάνουν ένα ενδεικτικό ποσό απολαβών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Συνεχίζεται το επίδομα πρακτικής άσκησης €650 σε Νέους Μηχανικούς
Σύμφωνα με τη μελέτη της Βουλής, η οποία διενεργήθηκε μετά από αίτημα του βουλευτή του ΑΚΕΛ και προέδρου της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εργασίας Ανδρέα Καυκαλιά, οι έξι χώρες που ανταποκρίθηκαν στο αίτημα για παροχή στοιχείων εφαρμόζουν διαφορετικές πολιτικές και πρακτικές. Βάσει των συμπερασμάτων της μελέτης, στη Γαλλία, στη Γερμανία και στην Εσθονία δεν υπάρχει ενιαίο ρυθμιστικό νομοθετικό πλαίσιο για τις περιόδους πρακτικής άσκησης στον δημόσιο-κρατικό τομέα και στον ιδιωτικό τομέα. Στη Ρουμανία και στη Λετονία το θέμα ρυθμίζεται νομοθετικά και ενιαία στον ιδιωτικό και δημόσιο κρατικό τομέα.
Σε σχέση με το κατά πόσο οι εργοδότες υποχρεούνται να πληρώνουν τους ασκούμενους, στη Λετονία και τη Λιθουανία δεν υπάρχει τέτοια υποχρέωση. Από την άλλη, στη Γαλλία η αμοιβή των ασκουμένων είναι υποχρεωτική, όταν η διάρκεια της πρακτικής άσκησης ξεπερνά τους δύο συνεχόμενους μήνες ή 309 μη συνεχόμενες ώρες. Στη Γερμανία, για σκοπούς αμοιβής, γίνεται διαχωρισμός σε ασκούμενους που με βάση τον νόμο για την επαγγελματική κατάρτιση πραγματοποιούν πρακτική άσκηση για απόκτηση επαγγελματικών δεξιοτήτων και θεωρούνται μισθωτοί και συνεπώς αμείβονται, και σε ασκούμενους που κάνουν την πρακτική τους άσκηση στα πλαίσια εκπαιδευτικών προγραμμάτων και δεν δικαιούνται αμοιβή. Εξάλλου, στην Εσθονία υπάρχει υποχρέωση των εργοδοτών για αμοιβή, το ύψος της οποίας καθορίζεται ανάλογα με το πλαίσιο εντός του οποίου πραγματοποιείται η πρακτική άσκηση, εάν δηλαδή πραγματοποιείται εντός ή εκτός εκπαιδευτικού/σχολικού πλαισίου. Στη Ρουμανία υπάρχει υποχρέωση των εργοδοτών για καταβολή επιδόματος πρακτικής άσκησης στους ασκούμενους, το ύψος του οποίου ορίζεται στο 50% τουλάχιστον του κατώτατου ακαθάριστου εθνικού μισθού. Οι ασκούμενοι που κάνουν την πρακτική τους εξάσκηση στις πιο πάνω χώρες έχουν ασφαλιστική κάλυψη για θέματα υγείας, ενώ τα δικαιώματα κοινωνικής ασφάλισης των ασκουμένων διαφοροποιούνται από χώρα σε χώρα.
Υπενθυμίζεται πως αρχές του χρόνου το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψήφισμά του είχε καταδικάσει την πρακτική της μη αμειβόμενης άσκησης και μαθητείας, χαρακτηρίζοντάς την ως «μια μορφή εκμετάλλευσης των νέων εργαζομένων, καθώς και παραβίαση των δικαιωμάτων τους». Μάλιστα, είχε καλέσει τα κράτη μέλη να προτείνουν ένα κοινό νομικό πλαίσιο, με στόχο να διασφαλιστεί η δίκαιη αμοιβή για τις περιόδους άσκησης και μαθητείας.
