Η αλήθεια είναι ότι η Κυβέρνηση έχει μια ακατανόητη ροπή σε άστοχες και βεβιασμένες κινήσεις. Ακατανόητη είναι η απόφαση της Κυβέρνησης, του υπουργού Οικονομικών Χάρη Γεωργιάδη, να αθετήσει την υλοποίηση της συμφωνίας-πλαίσιο, που συνομολογήθηκε έπειτα από πολλές δυσκολίες.
Η υπευθυνότητα ενός σοβαρού κράτους κρίνεται από πολλά και καθημερινά. Μικρά και μεγάλα. Και βέβαια κρίνεται από τον βαθμό που σέβεται και τηρεί τις υποχρεώσεις του έναντι των εργοδοτουμένων του. Ακούγεται τετριμμένο, αλλά τελικά δεν είναι αυτονόητο, γι’ αυτό το σημειώνω. Το κράτος έχει υψηλή υποχρέωση να σέβεται τις εργασιακές σχέσεις και να αποτελεί πρότυπο εργοδότη.
Προς τι οι νομοθεσίες και συμφωνίες όταν δεν εφαρμόζονται; Αν το κράτος εννοεί να «στραβοπατά» επί των εργασιακών θεσμίων, τότε ποιο μήνυμα στέλνει στον ιδιωτικό τομέα; Γιατί ο εργοδότης να τηρήσει την υπογραφή του σε συμφωνίες με το συνδικαλιστικό κίνημα; Γιατί να ανησυχεί μήπως το υπουργείο Εργασίας τού τραβήξει το αφτί για παραβίαση, όταν το κράτος αθετεί την υπογραφή του;
Οι επιλογές του συνδικαλιστικού κινήματος κρίνονται από τη στάση της εργοδοσίας, λένε οι παλιοί συνδικαλιστές. Η Κυβέρνηση έχει χρόνο για σοφότερες σκέψεις, χωρίς έπαρση και αλαζονεία. Έχει όμως τη βούληση; Διαφορετικά ας ετοιμαστεί να θερίσει ό,τι έσπειρε.
