Ο «παράδεισος» της πτώσης του δολαρίου

Του Marcus Ashworth

Το δολάριο έχασε μέρος της λάμψης του κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Η δίδυμη υποστήριξη της αναγνωρισμένης θέσης του ως προτιμώμενου καταφύγιου κατά τη διάρκεια της πανδημίας και της στήριξής του στην ισχυρότερη οικονομία του κόσμου εξασθενούν. Και, πλέον, ακόμη ένα στήριγμα για το αμερικανικό νόμισμα τραντάζεται εν μέσω αμφιβολιών για το πόσο υψηλότερα θα αυξήσει η ομοσπονδιακή κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ (Federal Reserve) τα επιτόκια, καθώς έχει δεύτερες σκέψεις για την πιθανότητα ύφεσης.

Το δολάριο φαίνεται έτσι πιθανό ότι θα υποφέρει από μια εκτεταμένη περίοδο αδυναμίας.

Ό,τι ανεβαίνει, κατεβαίνει…

Η αποδυνάμωση του δολαρίου, ανακούφιση όλων των υπόλοιπων

Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ασυναγώνιστη θέση του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος: ο Βασιλιάς Δολάριο απολαμβάνει γαλήνιος τον θρόνο του. Οτιδήποτε, ωστόσο, δεν είναι και τόσο καλό για τη σχετική αξία του δολαρίου είναι καλύτερο για τον υπόλοιπο κόσμο, επειδή έτσι απαιτείται λιγότερη εστίαση στο να συμβαδίζει με το δολάριο. Ακριβώς αυτή η εστίαση οδήγησε σε υπερμεγέθεις αυξήσεις επιτοκίων προκειμένου να στηριχθούν οι αποτιμήσεις των νομισμάτων, πάνω και πέρα από εκείνο που έπρεπε έτσι κι αλλιώς να κάνει η νομισματική πολιτική για να ικανοποιήσει συγκεκριμένες εγχώριες απαιτήσεις για την καταπολέμηση του πληθωρισμού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Σημάδι πανικού εάν η Fed δεν αυξήσει τα επιτόκια

Αυτή η μετατόπιση βοηθά στη διόρθωση μιας σοβαρής ανισορροπίας, γνωστής ως “χαμόγελο του δολαρίου”, η οποία βάρυνε υπερβολικά πολύ υπέρ του αμερικανικού νομίσματος για μεγάλο μέρος της τρέχουσας δεκαετίας. Πιθανότατα βρισκόμαστε περισσότερο κοντά προς τη βάση της καμπύλης του χαμόγελου, εκεί όπου το δολάριο εξασθενεί σταθερά, σε αντίθεση με τις υψηλές πλευρές, όταν εισρέουν χρήματα είτε σε μια “διαφυγή” προς την ποιότητα είτε σε εφαρμογή της αντίληψης ότι οι επιστροφές στις ΗΠΑ θα είναι ανώτερες από εκείνες οι οποίες είναι διαθέσιμες αλλού.

Η κρίση των περιφερειακών τραπεζών των ΗΠΑ, η οποία έχει οδηγήσει μέχρι στιγμής στη χρεοκοπία τριών τραπεζών, είναι ο τύπος του στραβοπατήματος ο οποίος θα μπορούσε να επισπεύσει μια οικονομική ύφεση. Επιπλέον, η αντίληψη περί της ασφάλειας του δολαρίου υπονομεύεται εάν το τραπεζικό του σύστημα βρίσκεται υπό πίεση, ιδιαίτερα εάν το χρηματοπιστωτικό σύστημα του υπόλοιπου κόσμου δεν αντιμετωπίζει μια παρόμοια πρόκληση. Η χρεοκοπία της Credit Suisse εκλήφθηκε ως εφάπαξ φαινόμενο και, κυρίως, δεν οδήγησε σε ροή προς το δολάριο.

Ο πρόεδρος του παραρτήματος της Fed της Μινεάπολης Neel Kashkari, ο οποίος αυτή τη χρονιά διαθέτει ψήφο στην Ομοσπονδιακή Επιτροπή Ανοικτής Αγοράς (FOMC) και ο οποίος είναι ανοικτά “γεράκι”, τόνισε το περασμένο σαββατοκύριακο ότι οι τραπεζικές πιέσεις φέρνουν πιο κοντά τον κίνδυνο ύφεσης. Αν και φρόντισε να μην προδικάσει το αποτέλεσμα της επόμενης συνεδρίασης της FOMC στις 3 Μαΐου, τόνισε πόσο στενά παρακολουθεί η Fed τους κινδύνους μιας κρίσης στην τραπεζική πίστη. Επί του παρόντος, η αγορά συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης υποδηλώνει ότι οι πιθανότητες του εάν τα επιτόκια στις ΗΠΑ θα αυξηθούν κατά ακόμη 25 μονάδες βάσης τον Μάιο είναι 50-50. Στη συνέχεια, οι προσδοκίες είναι ότι το κόστος δανεισμού θα αρχίσει να μειώνεται το δεύτερο εξάμηνο του έτους, κάτι που έχει ιδιαίτερα αρνητικό αντίκτυπο στην προθεσμιακή τιμολόγηση του δολαρίου.

Η “μάχη” με το ευρώ

Οποιοδήποτε ζεύγος νομισμάτων είναι ένας συνδυασμός σχετικής αξίας και η πιο σημαντική σύγκριση του δολαρίου από εμπορική άποψη είναι με το ευρώ. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προχώρησε σε ακόμη μία αύξηση κατά 50 μονάδες βάσης στις 16 Μαρτίου, ενώ μια εβδομάδα αργότερα η Fed επέλεξε να παίξει πιο ασφαλώς, με μια πιο ήπια αύξηση 25 μ.β. Η αλλαγή των αντιλήψεων σχετικά με την πιθανή πορεία των επιτοκίων της κεντρικής τράπεζας αντανακλάται στην άνοδο του ευρώ κατά 12,5% τους τελευταίους έξι μήνες, πάνω από το 1,08 δολ., στον πλήρη αντίποδα μιας περιόδου 11 εβδομάδων μεταξύ Αυγούστου και Νοεμβρίου του 2022, όταν το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα είχε υποχωρήσει κάτω από την ισοτιμία 1 προς 1 έναντι του δολαρίου.

Η ρητορική των υπεύθυνων χάραξης πολιτικής καθοδηγεί επίσης τις προσδοκίες περί των επιτοκίων και των αξιών των νομισμάτων. Στην τελευταία συνεδρίαση της ΕΚΤ, το μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής Isabel Schnabel πίεσε, σύμφωνα με το Bloomberg News, για μια σαφή διατύπωση ότι ήταν πιθανές περαιτέρω αυξήσεις επιτοκίων. Η πρόεδρος Κριστίν Λαγκάρντ, στη συνέντευξη Τύπου μετά τη συνεδρίαση, έδωσε μόνο προφορικές διαβεβαιώσεις ότι η θέση υπέρ της περαιτέρω αυστηροποίησης της νομισματικής πολιτικής θα παραμείνει σταθερή εάν οι οικονομικές προβλέψεις της Τράπεζας αποδειχθούν ακριβείς. Αυτή η διαμάχη διατηρεί ζωντανή την πιθανότητα η ΕΚΤ να συσφίξει τη νομισματική της πολιτική σε μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με τη Fed τους επόμενους μήνες.

Οι προσδοκίες περί πιθανής ύφεσης σε ΗΠΑ και ευρωζώνη

Σύμφωνα με οικονομολόγους οι οποίοι συμμετείχαν σε έρευνα του Bloomberg, η πιθανότητα ύφεσης στη ζώνη του ευρώ έχει μειωθεί σχεδόν στο μισό φέτος, σε κάτω από 50%. Τώρα είναι χαμηλότερη απ’ ό,τι στις ΗΠΑ, οι οποίες θεωρείται ότι έχουν 60% πιθανότητα παρατεταμένης οικονομικής συρρίκνωσης. Αυτή είναι μια αξιοσημείωτη μετατόπιση προσδοκιών, καθώς η ευρωζώνη βρισκόταν στο χείλος της ύφεσης πριν από την πανδημία και έχει υποφέρει περισσότερο από την άνοδο των τιμών του φυσικού αερίου από την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Οι άλλοι

Μεταξύ των νομισμάτων της G10, μόνον η στερλίνα έχει καλύτερες επιδόσεις από το ευρώ, σημειώνοντας άνοδο άνω του 14%. Το ιαπωνικό γιεν είναι πια 10% ισχυρότερο έναντι του δολαρίου. Ο τυπικός εμπειρικός κανόνας είναι ότι οι μεγάλοι εξαγωγικοί κόμβοι της μεταποίησης της ευρωζώνης και της Ιαπωνίας επωφελούνται από ένα ισχυρότερο δολάριο, που κάνει τα προϊόντα τους να φαίνονται φθηνότερα. Ωστόσο, η απότομη αύξηση των τιμών της ενέργειας τούς έχει τοποθετήσει στο ίδιο σκάφος με όλες τις άλλες οικονομίες οι οποίες εξαρτώνται από υδρογονάνθρακες.

Η ανάκαμψη των ξένων νομισμάτων σε σχέση με το δολάριο

Οι μεγαλύτεροι κερδισμένοι από ένα σχετικά ασθενέστερο δολάριο, ωστόσο, βρίσκονται στην Ανατολική Ευρώπη και τη Νότια Αμερική, με το πέσο Χιλής να σημειώνει άνοδο 22,5%. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα ευρύτερα κέρδη αφορούν χώρες εισαγωγής ενέργειας, οι οποίες είχαν πληγεί περισσότερο από την άνοδο των τιμών του φυσικού αερίου. Καθώς το μεγαλύτερο μέρος του συμπλέγματος εμπορευμάτων ανά τον κόσμο τιμολογείται σε δολάρια, η ανατίμηση των τοπικών νομισμάτων σε σχέση με το δολάριο προσφέρει την απαραίτητη ανάπαυλα.

Η απότομη άνοδος του δολαρίου κατά το 2021 και μεγάλο μέρος του 2022, ωστόσο, προκάλεσε πολλά προβλήματα τόσο στις αναπτυσσόμενες όσο και στις ανεπτυγμένες χώρες, καθώς οι κεντρικές τράπεζες προσπαθούσαν να αυξήσουν τα επιτόκια για να αποτρέψουν την κατάρρευση των δικών τους νομισμάτων ενόσω η Fed σύσφιγγε τις χρηματοοικονομικές συνθήκες.

Ο κόσμος θα είναι ευγνώμων για την ηρεμία την οποία θα επιφέρει μια πιο “υποτονική” αξίας του παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος.

Πηγή: BloombergOpinion