Του Χάρη Φλουδόπουλου

Το πρώτο βήμα φαίνεται ότι έγινε χθες με την αποδοχή εκ μέρους της προέδρου της Επιτροπής Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν της πρότασης των 15 χωρών μελών, μεταξύ των οποίων της Ελλάδας, για την επιβολή πλαφόν στην τιμή του εισαγόμενου στην Ένωση φυσικού αερίου. Το ερώτημα βεβαίως είναι πως μπορεί η Ε.Ε. να πετύχει το στόχο της, που δεν είναι άλλος από τον καθορισμό μιας συγκεκριμένης τιμής πλαφόν, η οποία αφενός να εξυπηρετεί το στόχο για μείωση της τιμής του καυσίμου και αφετέρου να μη λειτουργεί αποτρεπτικά για τους πωλητές να διαθέσουν το αέριό τους στην Ευρώπη. 

Όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει την περασμένη εβδομάδα η αρμόδια επίτροπος ενέργειας της Ε.Ε. Κάντρι Σίμσον στις προτάσεις της η Ευρώπη θα πρέπει να λάβει υπόψη την παγκόσμια αγορά καθώς υπάρχει ο ανταγωνισμός με άλλα κράτη. Επομένως θα πρέπει η διαπραγμάτευση να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να μην απωλέσει ποσότητες εισαγόμενου αερίου η Ευρώπη. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

Πως μπορεί λοιπόν η Ευρώπη να πετύχει το στόχο της που είναι επάρκεια αερίου σε ανταγωνιστικές τιμές;

Σύμφωνα με αξιωματούχους της Κομισιόν το βασικότερο διαπραγματευτικό όπλο της Ευρώπης δεν είναι άλλο από το μέγεθος της ευρωπαϊκής αγοράς, το οποίο μάλιστα μπορεί να συνδυαστεί και με την υπογραφή συμβάσεων μακράς διάρκειας που θα προσφέρουν στους πωλητές ασφάλεια για τη μελλοντική διάθεση των ποσοτήτων αερίου που παράγουν. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι πέρυσι η Ευρώπη εισήγαγε από τη Ρωσία ποσότητες της τάξης των 150 δισ. κυβικών μέτρων ετησίως, ποσότητες που θα πρέπει να υποκαταστήσει ή να περιορίσει μέσω της εξοικονόμησης ενέργειας. Επομένως η Ευρώπη μπορεί να χρησιμοποιήσει ως δέλεαρ στις διαπραγματεύσεις με προμηθευτές τις μεγάλες ποσότητες που θα χρειαστεί για τα επόμενα χρόνια, επιτυγχάνοντας ανταγωνιστικότερο κόστος μέσω του καθορισμού ενός συγκεκριμένου πλαφόν. 

Το δεύτερο “όπλο” που διαθέτει στη φαρέτρα της η Ευρώπη στην προσπάθεια να θέσει και εκείνη τους δικούς της όρους στο παιχνίδι της αγοράς του φυσικού αερίου είναι η σχέση της Ένωσης με τους προμηθευτές. “Θέλουμε να οικοδομήσουμε συνεταιρισμούς που θα πηγαίνουν πέρα από το φυσικό αέριο και θα επεκτείνονται και σε άλλους τομείς όπως τα εναλλακτικά ανανεώσιμα καύσιμα και το υδρογόνο. Είναι μια δύσκολη διαδικασία, που όμως σε μακροπρόθεσμη βάση μπορεί να φέρει πλεονεκτήματα για την πλευρά της Ε.Ε.” ανέφερε πρόσφατα η Κ. Σίμσον.  

Σε κάθε περίπτωση ο προσδιορισμός της χρυσής τομής στην εξίσωση της τιμής του πλαφόν αποτελεί την κρίσιμη παράμετρο για την επιτυχία του εγχειρήματος. Όπως χαρακτηριστικά είπε πρόσφατα ο Ε. Μυτιληναίος σχολιάζοντας την πρόταση για το πλαφόν, εάν αυτό οριστεί στα 500 ευρώ δε θα αλλάξει τίποτα. Εάν πάλι το πλαφόν οριστεί στα 100 ευρώ μπορεί να υπάρξουν ελλείψεις καθώς θα υπάρχει κίνδυνος φορτία να κατευθυνθούν σε άλλες αγορές εκτός Ευρώπης. 

Σε ό,τι αφορά το ερώτημα σε ποιους πωλητές αερίου θα απευθυνθεί η Ευρώπη, σύμφωνα με αξιωματούχους της Κομισιόν, εκτός από τους παραδοσιακούς προμηθευτές (Κατάρ, Αλγερία, Νορβηγία, Αζερμπαϊτζάν, ΗΠΑ) θα υπάρξουν συζητήσεις και με νέους παραγωγούς όπως το Ισραήλ, το οποίο φαίνεται να μπαίνει δυναμικά στην εξίσωση της κάλυψης των αναγκών της Ευρώπης.

Πηγή: Capital.gr