Ποιου του κατέβηκε τέτοια φαεινή ιδέα, ήθελα νάξερα. Τα έλυσαν όλα τα άλλα με τις τροχαίες παραβάσεις κι έμεινε αυτό. Θα ποινικοποιήσουν, λέει, το φλας που ανάβουν οι οδηγοί για να προειδοποιήσουν άλλους ότι υπάρχει κάμερα τροχαίας.
Ετοίμασε νομοσχέδιο το υπουργείο Συγκοινωνιών, του Αλέξη Βαφεάδη, ο οποίος εδώ και μέρες κάνει εκστρατεία για να πείσει ότι ο σκοπός της κάμερας είναι η αποτροπή και όχι οι εισπράξεις.
Δεν είναι η γελοιότητα της ιδέας, είναι και ότι αποκαλύπτει νοοτροπία εχθρική και φοροεισπρακτική. Οι πολίτες είναι οι εχθροί και το κράτος βρίσκεται μαζί τους σε πόλεμο. Σε μια περίοδο, μάλιστα, που οι πάντες στο κράτος θα έπρεπε να σκέφτονται τρόπους για να μειωθεί το οικονομικό βάρος από τους ώμους των πολιτών, που οι όλες συνθήκες (μην τα ξαναλέμε), το καθιστούν πλέον ασήκωτο για τους πολλούς.
Αλλά, μήπως το σκέφτηκε η ΑΗΚ, που είχε αίτημα στην αρμόδια ρυθμιστική αρχή για να επιβληθούν με το νέο έτος αυξήσεις 25% στους λογαριασμούς ηλεκτρικού; Φαντάσου να εγκρινόταν το αίτημα. Ευτυχώς η ΡΑΕΚ το απέρριψε και μάλιστα με ένα σκεπτικό, που δεν συνηθίζει η απρόσωπη κρατική κραιπάλη. Τους είπε όχι λόγω της ανάγκης να μην επιβαρυνθούν περισσότερο οι καταναλωτές υπό τις σημερινές συνθήκες. Αλλά, υπό τις ίδιες συνθήκες στο υπουργείο Συγκοινωνιών, κατεβάζουν ιδέες για περισσότερες εισπράξεις.
Αν, λέει, σε πιάσουν στα πράσα να ανάβεις φλας προειδοποιώντας τους απέναντι ότι υπάρχει κάμερα τροχαίας θα πληρώνεις πρόστιμο μέχρι και €5.000. Ελπίζω, φυσικά, όταν θα πάει αυτό στη Βουλή να βρεθούν μερικοί βουλευτές να τους αναπτύξουν τη θεωρία της γελοιότητας.
Πρώτα απ΄ όλα, δια νόμου, όπου υπάρχουν κάμερες πρέπει να υπάρχουν σε απόσταση και σε εμφανές σημείο προειδοποιητικές πινακίδες. Να τις βλέπουν οι οδηγοί και να ελαττώνουν ταχύτητα μέχρι να περάσουν από την κάμερα. Διότι, κατά τους φωστήρες μας, οι κάμερες είναι ένα αποτρεπτικό μέτρο για να υποχρεώνονται οι οδηγοί να διατηρούν τα όρια ταχύτητας. Το ίδιο κάνουν και οι οδηγοί με τα φλας. Είναι κι αυτό αποτρεπτικό μέτρο. Ανάβουν τα φώτα στον απέναντι και συμβάλλουν στον σκοπό για τον οποίο τοποθετούνται οι προειδοποιητικές πινακίδες. Εκτός κι αν οι προειδοποιητικές πινακίδες προβλέπονται στη νομοθεσία αλλά στην πράξη δεν τοποθετούνται σε εμφανές σημείο, οπότε είναι κι αυτό μια παγίδα για εισπράξεις.
Με ποιο τρόπο θα εντοπίζονται όσοι ανάβουν φλας προειδοποιητικά και θα ξεχωρίζουν από αυτούς που τα ανάβουν για να χαιρετίσουν κάποιον γνωστό τους, δεν μπορούμε να ξέρουμε. Αλλά, παρότι υπάρχει ανάγκη να ελεγχθούν όσοι παραβιάζουν τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, και επιτέλους να αποκτήσουμε κουλτούρα οδικής συνείδησης, ομολογώ ότι το προειδοποιητικό φλας στους δρόμους μας, μπορεί να είναι και από τα σπάνια φαινόμενα κοινωνικής αλληλεγγύης. Κι αυτό, επειδή ακριβώς το κράτος και η τροχαία ειδικά, δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεται σε πόλεμο με τους πολίτες. Και οι πολίτες συνασπίζονται για να αντισταθούν. Δεν έπρεπε να είναι έτσι. Αλλά, δεν είναι οι πολίτες που ευθύνονται, είναι εκείνοι που τους δίνουν αυτό το μήνυμα παίρνοντας τις αποφάσεις. Ή αποφεύγοντας να κάνουν αυτά που υπόσχονται. Να αναγκάσουν, για παράδειγμα, τους τροχονόμους να μην κρύβονται για να μοιράζουν λαπόρτα. Ή να τοποθετούνται πραγματικά οι πινακίδες σε εμφανή σημεία.
Όπως και με τις κάμερες στους δρόμους. Πάτησες την πρώτη άσπρη γραμμή πρόστιμο €25. Την πάτησα κι εγώ πρόσφατα. Ομολογώ. Αλλά, το ανέμενα. Διότι, κάθε μέρα, πρωί, μεσημέρι, βράδυ περνώ από τρεις σταθερές κάμερες (πολλές μέρες και από κινητή). Όσο προσεκτικός και να ήμουν όλους αυτούς τους μήνες, μια φορά την πάτησα την γραμμή. Δεν θα γλυτώσει κανένας από όσους διασχίζουν τη Λευκωσία από την κεντρική Διγενή Ακρίτα – Γρίβα Διγενή. Γιατί -άλλη φαεινή ιδέα κι αυτή- ένας κεντρικός δρόμος δυο – τριών χιλιομέτρων, να έχει τρεις κάμερες. Όλη η άλλη Λευκωσία δεν τις χρειάζεται.
