Υλική και Κοινωνική Στέρηση: Τα κυπριακά νοικοκυριά σταθερά κατά από τον μέσο όρο της ΕΕ

Με βάση τα αποτελέσματα της Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών 2022, 2,7% του πληθυσμού (24.000 άτομα) διαβιούσαν σε συνθήκες σοβαρής υλικής και κοινωνικής στέρησης σε σχέση με 2,6% το 2021.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που εξέδωσε η Στατιστική Υπηρεσία Κύπρου ο δείκτης αυτός παρουσιάζει το ποσοστό του πληθυσμού που στερείται, λόγω οικονομικών δυσκολιών, τουλάχιστον επτά είδη από έναν κατάλογο 13 αγαθών, υπηρεσιών και κοινωνικών δραστηριοτήτων που εξετάζονται στην εν λόγω έρευνα .

Η εξέλιξη του δείκτη από το 2015 μέχρι και το 2022 στην Κύπρο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ27). Από το 2015 ο εν λόγω δείκτης στην Κύπρο παραμένει σταθερά κάτω από τον μέσο όρο της ΕΕ27 και διαγράφει καθοδική πορεία.

Ο δείκτης της σοβαρής υλικής και κοινωνικής στέρησης κατά ομάδα ηλικίας για τα έτη 2015-2022

Από τα στοιχεία της έρευνας προκύπτει ότι τα παιδιά ηλικίας κάτω των 18 ετών καταγράφουν διαχρονικά τα ψηλότερα ποσοστά, συγκεκριμένα για το 2022 ήταν 4,4%. Ακολουθούν τα άτομα στις ηλικίες 18-64 ετών με ποσοστό 2,7% και τα άτομα 65 ετών και άνω με ποσοστό 0,9%. Από το 2015 η μεγαλύτερη βελτίωση παρατηρείται στα παιδιά, με σταδιακή μείωση του ποσοστού τους κατά 6,0 ποσοστιαίες μονάδες (από 10,4% το 2015 σε 4,4% το 2022) και στα άτομα ηλικίας 18-64 ετών, με μείωση κατά 5,5 ποσοστιαίες μονάδες (από 8,2% σε 2,7%).

Στέρηση Αγαθών, Υπηρεσιών και Κοινωνικών Δραστηριοτήτων κατά Συνιστώσα

Με βάση τα στοιχεία αυτά διαπιστώνεται κυρίως η οικονομική αδυναμία του πληθυσμού για αντιμετώπιση έκτακτων αλλά αναγκαίων δαπανών με 39,7% (EE27: 31,5%), για πληρωμή μιας βδομάδας διακοπών με 37,2% (EE27: 28,6%) και για να αντικαθιστά φθαρμένα έπιπλα με 31,5% (EE27:22,0%).

Είναι εμφανές από τα στοιχεία ότι τα άτομα που βρίσκονται κάτω από το χρηματικό όριο κινδύνου φτώχιας (δηλαδή σε κίνδυνο φτώχιας) βρίσκονται σε δυσμενέστερη θέση από τα άτομα που βρίσκονται πάνω από το χρηματικό όριο κινδύνου φτώχιας (εκτός κινδύνου φτώχιας).

Με βάση τα στοιχεία αυτά, διαπιστώνεται κυρίως η οικονομική αδυναμία του πληθυσμού που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχιας για αντιμετώπιση έκτακτων αλλά αναγκαίων δαπανών με 76,8%, (εκτός κινδύνου φτώχιας με 33,7%), για πληρωμή μιας βδομάδας διακοπών με 73,4% (31,4% εκτός κινδύνου φτώχιας), για να αντικαθιστά φθαρμένα έπιπλα με 58,8% (37,2% εκτός κινδύνου φτώχιας) και για ικανοποιητική θέρμανση με 50,6% (14,1% εκτός κινδύνου φτώχιας).