Συζητάμε, βεβαίως, και για το αεροπορικό ταξίδι του Προέδρου της Δημοκρατίας προς και από τη Νέα Υόρκη για τη Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή. Καλώς το συζητάμε. Έτσι συμβαίνει στις δημοκρατίες, όπου η εκάστοτε εξουσία πρέπει να ελέγχεται. Θυμίζω ότι μεγάλος σάλος ξέσπασε τις ίδιες μέρες στη Γερμανία όταν αποκαλύφθηκε από τα ΜΜΕ ότι 5 μέλη της Κυβέρνησης, η ίδια η κυρία Μέρκελ και τέσσερεις υπουργοί, μετέβησαν στην Αμερική (Νέα Υόρκη και Ουάσινγκτον), με 4 αεροσκάφη, επιβαρύνοντας έτσι και το περιβάλλον, και τον προϋπολογισμό.
Ο κόσμος έχει ευαισθητοποιηθεί και για τα δύο αυτά ζητήματα. Και βεβαίως ζητεί από τους πολιτικούς του να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί. Καθώς γράφω τη στήλη, απόγευμα Κυριακής, δεν έχει γίνει ακόμα γνωστή η απάντηση του Προεδρικού. Εκείνο που θέλω να σημειώσω, πάντως, είναι ότι στα δύσκολα χρόνια της κρίσης, στα οποία έκλεισαν και οι Κυπριακές Αερογραμμές, ο κ. Αναστασιάδης ταξίδεψε πολλές φορές με το αεροπλάνο της γραμμής και σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάστηκε να κάνει και ενδιάμεσο σταθμό. Γνωρίζω, επίσης, ότι όταν βρέθηκε σε μία σύνοδο κορυφής της ΕΕ στην Ιρλανδία, ζήτησε από τον τότε Πρωθυπουργό της Ελλάδος Αντώνη Σαμαρά να τον διευκολύνει ώς την Αθήνα με το αεροσκάφος της ελληνικής Κυβέρνησης, αλλά αυτό δεν κατέστη δυνατόν και χρειάστηκε να επιστρέψει στην Κύπρο πάλι με κανονικές πτήσεις.
Δεν ξέρω τι έγινε τούτη τη φορά. Ελπίζω οι εξηγήσεις που θα δοθούν να είναι πειστικές. Ίσως, όμως, έπρεπε να γίνουν πριν ξεσπάσει ο θόρυβος. Επικοινωνιακά, πάλι δεν έγινε καλή διαχείριση.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δικαιούται να ταξιδεύει ακόμα και με ιδιωτικό τζετ, εάν δεν υπάρχει άλλη λογική εναλλακτική λύση. Εδώ, ας σκεφτούμε ως Δημοκρατία μήπως πρέπει να έχουμε για τέτοιες περιστάσεις δικό μας, κυβερνητικό/προεδρικό αεροσκάφος. Όπως και να ‘χει, θεωρώ πώς όλα πρέπει να γίνονται και να λέγονται ανοικτά, για να αποφεύγονται λαϊκισμοί, από τη μία, και οι αντιδράσεις ανώφελου θυμού, από την άλλη. Καθαρές κουβέντες, δηλαδή. Διότι, όσο και εάν μερικοί το πιστεύουν, ακόμα και στην Κύπρο μας, που εκ παραδόσεως ανέχεται τα πάντα, κουτόχορτο δεν τρώγεται πια.
ΥΓ, για να το ελαφρύνουμε το πράγμα: Υπενθυμίζεται ότι ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του Προέδρου, το οποίο και τραγουδά κιόλας ωραιότατα, είναι το «θ’ ανέβω σ’ ένα αεροπλάνο, να δω τον κόσμο από κει πάνω».
Αδύναμος Κρίκος Ελλάδος, με τον Τάσο Τρύφωνος, στην τηλεόραση του Σκάι. Από το λίγο που παρακολούθησα μέχρι στιγμής, λυπάμαι που θα το πω, αλλά εκθέτει ανεπανόρθωτα την Κύπρο ή, ακριβέστερα, τους πλείστους παίκτες που συμμετέχουν στην ίδια εκπομπή στο ΡΙΚ. Η διαφορά επιπέδου των παικτών είναι τεράστια. Ελπίζω αυτό να συμβαίνει μόνο επειδή, όπως μου είπε φίλος, εκείνοι που κάνουν αίτηση για να λάβουν μέρος στον Αδύναμο Κρίκο της Κύπρου ή δεν έχουν το γνώθι σαυτόν ή πάνε επίτηδες για να εξευτελιστούν και να εξευτελίσουν. Προσθέτω ακόμα, έχοντας δει μόνο δύο εκπομπές στην Ελλάδα, ότι οι ερωτήσεις που επιλέγονται (δεν ξέρω αν είναι από την ίδια ομάδα που επιλέγει και στην Κύπρο) είναι πολύ πιο σοβαρές.
> Κατόπιν αυτών, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ο κυπριακός Κρίκος θα εξακολουθήσει να κάνει υψηλά νούμερα, αφού κατά κανόνα τέτοια φιλοξενεί.
