Οι μεγάλοι κομματικοί σχηματισμοί επενδύουν στη συσπείρωση τους και οι μικροί στην αποσυσπείρωση των μεγάλων. Με αυτά τα δεδομένα, το κομματικό σκηνικό εισέρχεται πλέον στο τελευταίο μίλι της προεκλογικής εκστρατείας της διπλής εκλογικής αναμέτρησης του Ιουνίου, τρεις μόλις βδομάδες πριν το άνοιγμα της κάλπης.
Σε αυτό το χρονικό σημείο, οι επιλογές είναι συγκεκριμένες και οι στόχοι προκαθορισμένοι. Οι διάφορες δημοσκοπήσεις αλλά και οι σφυγμομετρήσεις από την επαφή με τον κόσμο, έχουν δώσει μια εικόνα, μία ένδειξη ως προς το ποια είναι τα ζητήματα με τα οποία έχουν να «παλέψουν» και να δώσουν μάχες οι κομματικές ηγεσίες. Την ίδια ώρα, όμως, βρίσκεται σε εξέλιξη και το έντονο παρασκήνιο γύρω από τη μάχη των σταυρών προτίμησης. Πέραν από το συλλογικό κομματικό στόχο, δίνεται μία μεγάλη προσωπική μάχη για το ποιοι θα κόψουν πρώτοι το νήμα και θα εξασφαλίσουν το εισιτήριο για τις Βρυξέλλες.
Παράλληλα, σε έξαρση βρίσκεται και η κομματική ψιθυρολογία για το ποιοι, πώς και με ποιο τρόπο τρέχουν με χίλια, ενώ ταυτόχρονα στο τραπέζι μπαίνει και η επόμενη μέρα στα κόμματα τους, στη βάση πάντα και του ποιοι θα είναι τελικά αυτοί που θα εξασφαλίσουν τις έξη έδρες στην Ευρωβουλή.
Σε αυτό το στάδιο που η κλεψύδρα του χρόνου αρχίζει να αδειάζει, η προσοχή όλων των κομματικών ηγεσιών στρέφεται προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις ανάλογα με το ποιο είναι το ζητούμενο για την κάθε περίπτωση. Τα παραδοσιακά κόμματα στοχεύουν ξεκάθαρα στην αύξηση της συσπείρωσης τους, που είναι και η μεγάλη τους δύναμη. ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, ρίχνουν δίχτυα στις παραδοσιακές τους δεξαμενές προκειμένου να πάρουν το μέγιστο από τον πυρήνα τους που θα τους δώσει μια γερή βάση πάνω στην οποία θα μπορούν χτίσουν ο,τι άλλο καταφέρουν να πάρουν.
Τα τρία μεγάλα κόμματα επικεντρώνουν την προσοχή τους στην επίτευξη της μέγιστης δυνατής συσπείρωσης που μπορούν να επιτύχουν. Αυτό θα είναι το πρώτο σκαλί για την επίτευξη των στόχων τους. ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ στοχεύουν στη διατήρηση των δύο εδρών και ποσοστών πάνω από 25% και του ΔΗΚΟ στη συγκράτηση διψήφιων ποσοστών και διατήρηση της 3ης θέσης.
Συγκριτικά, στις βουλευτικές εκλογές του 2021, ο ΔΗΣΥ είχε λάβει 99.328 ψήφους, το ΑΚΕΛ 79,913 ψήφους και το ΔΗΚΟ 40,395. Στις προηγούμενες ευρωεκλογές του 2019, ο ΔΗΣΥ έλαβε 81,539, το ΑΚΕΛ 77,241 και το ΔΗΚΟ 38,756. Διευκρινίζεται βέβαια ότι στις βουλευτικές εκλογές, η συμμετοχή ήταν πολύ μεγαλύτερη σε σχέση με τις ευρωεκλογές. Συγκεκριμένα, τον Μάιο του 2021 ψήφισα 366.608 άτομα, ενώ το 2019 ψήφισαν 288.483 άτομα. Το φετινό ποσοστό συμμετοχής παραμένει άγνωστό, όπως και ο αριθμός των Τουρκοκυπρίων που τελικά θα προσέλθουν στην κάλπη.
Σε κάθε περίπτωση όμως, οι πιο πάνω αριθμοί είναι πάνω κάτω το ζητούμενο και για τα τρία μεγάλα κόμματα. Άρα ο στόχος είναι διπλός. Από την μια να κλείσουν την στρόφιγγα των διαρροών προς άλλα μικρότερα κόμματα και από την άλλη να πείσουν τον κόσμο τους να πάει στην κάλπη και να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα.
Στο κόμμα της Αριστεράς, το μεγαλύτερο στοίχημα είναι να πάρει τον κόσμο του στις κάλπες. Η ανησυχία στην Εζεκία Παπαϊωάννου έχει να κάνει κυρίως με την «χαλαρότητα» ενδιαφέροντος των ψηφοφόρων του στις ευρωεκλογές, όπως τουλάχιστον έχει παρατηρηθεί σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Το γεγονός ότι θα διεξαχθούν μαζί οι ευρωεκλογές με τις τοπικές εκλογές, θέλουν να το μετατρέψουν σε κίνητρο για τον κόσμο τους για να ψηφίσει. Γενικότερα στο ΑΚΕΛ αρχίζει σιγά- σιγά να καλλιεργείται ένα κλίμα αισιοδοξίας, θέλοντας να μεταφέρουν το μήνυμα πώς το ποσοστό των εκλογών είναι ένα πρόκριμα για τη συνέχεια. Αυτό το οποίο περνά η ηγεσία του κόμματος είναι ότι είναι ο πρώτος από τους τρεις σταθμούς μέχρι το 2028 και την προσπάθεια που γίνεται για επαναφορά του κόμματος σε ποσοστά κοντά στο 30%.
Την ίδια ώρα όμως, παρόλο που εσωκομματικά δεν έχει τα προβλήματα που έχει ο ΔΗΣΥ, νιώθει την πίεση εξ αριστερών του από το VOLT. Το νεοϊδρυθέν κόμμα, παρουσιάζεται ως μια πιο προοδευτική πρόταση από το ΑΚΕΛ σε ο,τι αφορά και το κυπριακό αλλά και σε ο,τι αφορά κοινωνικά ζητήματα. Συστήνεται ως μία εναλλακτική αντισυστημική επιλογή βρίσκοντας απήχηση σε συγκεκριμένα ακροατήρια, τα οποία θα μπορούσαν να καλυφθούν από το ΑΚΕΛ.
Η ΔΗΠΑ έχει χτίσει μια βάση ψηφοφόρων στις προηγούμενες δύο εκλογικές αναμετρήσεις στις οποίες συμμετείχε την οποία θέλει να διατηρήσει και επενδύει σε αυτή. Οι εκλογές αυτές, είναι και ένα τεστ για την ίδια να δείξει ότι έχει αρχίζει να βγάζει ρίζες εδραίωσης στο κομματικό σκηνικό. Ειδάλλως, τα δεδομένα θα αρχίσουν να μετρούν διαφορετικά.
Στο ΕΛΑΜ, η προσοχή δεν στρέφεται μόνο στη δική του συσπείρωση αλλά και στην αποσυσπείρωση άλλων κομμάτων και ειδικά του ΔΗΣΥ. Το κόμμα της κυπριακής ακροδεξιάς έχει εδραιωθεί σε ένα μεγάλο βαθμό στην κυπριακή κοινωνία ως κόμμα. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται ενώπιον μιας μεγάλης πρόκλησης που έχει να κάνει ουσιαστικά με δύο δεδομένα.
Πρώτον, στην εκλογή ευρωβουλευτή και εκπροσώπηση του στο Ευρωκοινοβούλιο. Δεύτερον, στην αύξηση των ποσοστών του για πρώτη φορά σε διψήφιο αριθμό που θα του δώσει τη δυνατότητα να έχει ρόλο ρυθμιστή στο πολιτικό σκηνικό. Για να το επιτύχει αυτό, ουσιαστικά χρειάζεται διεύρυνση της εκλογικής του βάσης με άτομα πέραν του χώρου της ακροδεξιάς.
Ουσιαστικά η δεξαμενή από την οποία αντλεί ψήφους, είναι αυτή του ευρύτερου χώρου της δεξιάς η οποία καλύπτεται από το ΔΗΣΥ. Λόγω των γνωστών προβλημάτων και της δυσαρέσκειας που επικρατεί σε μερίδα του κόσμου του Δημοκρατικού Συναγερμού, το κόμμα της ακροδεξιάς προσπαθεί να αλιεύσει όσο το δυνατό περισσότερους ψήφους.
Σε αυτό άλλωστε αποσκοπούσαν και οι κινήσεις που έγιναν με τη συμπερίληψη Μάριου Πελεκάνου και Παύλου Ιωάννου στο ψηφοδέλτιο του κόμματος. Υπό αυτά τα δεδομένα, το ζητούμενο για το ΕΛΑΜ δεν είναι μόνο η δική του συσπείρωση, αλλά και η αποσυσπείρωση ή η διατήρηση χαμηλών ποσοστών συσπείρωσης του ΔΗΣΥ, που θα δώσει στο ίδιο την δυναμική στην οποία επενδύει για την τρίτη θέση. Παράλληλα όμως, θα του δώσει την ευχέρεια να παρουσιάζεται προς την κοινωνία ως η «νέα άλλη δεξιά».
Σε δεξαμενή των δυσαρεστημένων συναγερμικών βέβαια, ρίχνει δίκτυα και το ΔΗΚΟ, επενδύοντας στο γεγονός ότι είναι κόμμα συμπολίτευσης και συνεργάζεται με τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη. Ο τελευταίος έχει ακόμα ένα πιστό κοινό συναγερμικών το οποίο μπορεί να επηρεάσει, όχι κατ’ ανάγκη μέσω άμεσης παρέμβασης του. Η παρουσία του στο συνέδριο του ΔΗΚΟ και τα μηνύματα που στάληκαν ένθεν και ένθεν, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν κατά κάποιο τρόπο, ως έμμεση υπόδειξη πώς υπάρχει και αυτή η επιλογή.
Δυσαρεστημένους συναγερμικούς είχε προσελκύσει σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις και η ΔΗΠΑ, τους οποίους βέβαια θέλει να κρατήσει ή και να αυξήσει. Την ίδια ώρα όμως και η Πινδάρου προσπαθεί να τους επαναπατρίσει για να καλύψει απώλειες προς άλλα κόμματα.
Οι Οικολόγοι από την πλευρά τους είναι ένα κόμμα το οποίο έχει μια σταθερή βάση που του επιτρέπει να παραμένει παρών στο πολιτικό σκηνικό όλα αυτά τα χρόνια, συμπληρώνοντας μια μακρά συνεχή κοινοβουλευτική παρουσία. Είναι όμως γεγονός παραδεχτό και από τα ίδια τα στελέχη του Κινήματος πώς τα ποσοστά που καταγράφει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, εξαρτώνται από τις ψήφους που καταφέρνει να πάρει από άλλους κομματικούς χώρους. Για αυτό και καταγράφει και αυτή τη ρευστότητα των ποσοστών. Ως εκ τούτου, ο στόχος είναι διπλός. Συσπείρωση της βάσης του αλλά και συγκέντρωση ψήφων από τους υπόλοιπους.
Ρίχνουν στην μάχη τα μεγάλα όπλα
Στο τελευταίο μίλι της προεκλογικής ρίχνουν στην μάχη και τα βαρέα όπλα για επίτευξη των εκλογικών τους στόχων. Σε αυτό το χρονικό σημείο η προσοχή επικεντρώνεται στο οργανωτικό κομμάτι. Επικοινωνία με τον κόσμο είτε επί προσωπικού, είτε δια τηλεφωνικώς. Στο διάστημα αυτό όλες οι κομματικές ηγεσίες βρίσκονται σε μια διαρκή περιοδεία. Οι πολλοί υποψήφιοι και η διπλή εκλογική αναμέτρηση προσφέρονται για συχνή παρουσία των ηγετών των κομμάτων σε διάφορες μικρές ή μεγάλες συγκεντρώσεις. Το επόμενο χρονικό διάστημα επίσης προγραμματίζονται από όλα τα κόμματα και μια μεγάλη τελική προεκλογική συγκέντρωση η οποία θα εστιάζει κυρίως στις ευρωεκλογές.
Οι ενδοκομματικές μάχες για την επικράτηση στις 6 έδρες
Από τη σημερινή εξάδα των Κυπρίων Ευρωβουλευτών, ο μόνος που δεν διεκδικεί επανεκλογή είναι ο Δημήτρης Παπαδάκης, ο οποίος το 2019 είχε εκλεγεί για δεύτερη φορά στην Ευρωβουλή με την ΕΔΕΚ. Οι υπόλοιποι πέντε είναι στην μάχη. Λουκάς Φουρλάς και Ελένη Σταύρου στο ψηφοδέλτιο του ΔΗΣΥ, Γιώργος Γεωργίου και Νιαζί Κιζίλγιουρεκ στο ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ και ο Κώστας Μαυρίδης ο οποίος διεκδικεί τρίτη θητεία, βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο του ΔΗΚΟ.
Στο ψηφοδέλτιο του ΔΗΣΥ, πέραν των δύο νυν ευρωβουλευτών, βρίσκονται οι τέως Υπουργοί Κωνσταντίνος Πετρίδης και Μιχάλης Χατζηπαντέλας, όπως επίσης και ο Χρίστος Αγγελίδης, γιος της πρώην Υπουργού Παιδείας Κλαίρης Αγγελίδου και η Χριστιάνα Ξενοφώντος που προέρχεται από τη νεολαία του ΔΗΣΥ και ήταν μέχρι πρόσφατα συνεργάτιδα του βουλευτή του κόμματος Δημήτρη Δημητρίου.
Ο Λουκάς Φουρλάς φέρεται, σύμφωνα με τις πληροφορίες να έχει ένα προβάδισμα. Μιχάλης Χατζηπαντέλας και Κωνσταντίνος Πετρίδης φέρονται να δίνουν σκληρή μάχη μεταξύ τους για τη δεύτερη θέση, η οποία εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, οδηγεί στην Ευρωβουλή. Τον δικό τους σκληρό αγώνα δίνουν και οι Αγγελίδης, Σταύρου και Ξενοφώντος. Στην Πινδάρου δεν συζητούν καν το ενδεχόμενο απώλειας έδρας. Είναι όμως ένα ζήτημα πώς θα διαχειριστούν τον χαμένο ή τους χαμένους της μάχης. Έχει ενδιαφέρον πάντως τα όσα λέγονται γύρω από το ποιος ή ποιοι στηρίζουν τον κάθε υποψήφιο. Αυτό είναι που πυροδοτεί και τις συζητήσεις για το απόηχο που μπορεί να έχει το τελικό αποτέλεσμα.
Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι αυτό που μπορεί να αποτελέσει τη σωτήρια λέμβο για την Πινδάρου, με την ηγεσία να επενδύει πάρα πολλά στην ανταγωνιστικότητα του ψηφοδελτίου, ευελπιστώντας παράλληλα ότι το αποτέλεσμα των σταυρών προτίμησης δεν θα προκαλέσει νέες εσωκομματικές αναταράξεις.
Στην περίπτωση του ΑΚΕΛ, ο Γιώργος Γεωργίου είναι αυτός που φαίνεται να έχει ένα προβάδισμα, με την δεύτερη θέση να παραμένει ανοικτή. Ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ έχει έναντι των υπολοίπων το πλεονέκτημα των ψήφων της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Πολλές από αυτές τις ψήφους θα είναι και μονοσταυρίες υπέρ του, Αυτό το δεδομένο αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να μετρηθεί, όμως είναι ένας βασικός παράγοντας στην όλη εξίσωση.
Την ίδια ώρα βέβαια, οι απόψεις εντός του κόμματος έναντι του Νιαζί είναι διιστάμενες. Έχει τους φανατικούς υποστηρικτές, έχει και την μερίδα εκείνων που δεν θα ήθελαν να τον δουν να επανεκλέγεται. Η σχέση των δύο πλευρών δεν ήταν ρόδινη, αλλά είχε τα σκαμπανεβάσματα της. Η μη επανεκλογή του βέβαια, ενδεχομένως να πυροδοτήσει και μια συζήτηση στην οποία θα δοθεί πολιτική διάσταση.
Ένας Τουρκοκύπριος υποψηφίους στο κόμμα της Αριστεράς που δεν καταφέρνει επανεκλογή, Άννα Θεολόγου και Σταύρη Καλοψιδιώτη φαίνεται να δίνουν σκληρή μάχη μεταξύ τους και να διεκδικούν με αξιώσεις ακόμα τη δεύτερη θέση με την Εζεκία Παπαϊωάννου να βλέπει θετικά το ενδεχόμενο τη δεύτερη έδρα να καταλάβει μια εκ των δυο. Ιδιαίτερα εάν αυτή είναι η Σταύρη Καλοψιδιώτη η οποία είναι πιο καθαρή κομματική επιλογή. Αντρος Καραγιάννης και Μέλανη Στέλιου συμπληρώνουν την εξάδα.
Στο ΔΗΚΟ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η μάχη των σταυρών προτίμησης. Απώλεια της έδρας από τον Κώστα Μαυρίδη θα ήταν μεγάλη έκπληξη, ωστόσο, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, η προσοχή στρέφεται γύρω από το ποιος θα είναι πίσω από το Μαυρίδη. Αυτό έχει να κάνει με τις ερμηνείες που δίνονται για την εσωκομματική μάχη στο ΔΗΚΟ και την επόμενη μέρα των εκλογών. Απώλεια ποσοστών στο ΔΗΚΟ που θα συνοδευτεί και με απώλεια της τρίτης θέσης, θα ανοίξει ίσως και από την ίδια νύκτα τη συζήτηση για εσωκομματικές εκλογές.
Ο Χρύσης Παντελίδης, ο οποίος είναι εκ των στενών συνεργατών του Νικόλα Παπαδόπουλου, είναι και ο μόνος από τους βουλευτές του κόμματος που του έκανε το χατίρι να τρέξει στην μάχη των ευρωεκλογών για ενίσχυση του ψηφοδελτίου. Αυτή τη στιγμή φαίνεται να δίνει μάχη με την Κατερίνα Χριστοφίδου, ενώ από κοντά ακολουθούν οι Λεόντιος Κωστρίκκης, Ελένη Θεοχάρους και Μαίρη Λάμπρου. Θα σημαίνει κάτι η κατάταξη των υποψηφίων; Εάν ο Χρύσης δεν πάει καλά θα είναι μήνυμα προς τον Νικόλα; Στα δηκοϊκό στρατόπεδα αυτά συζητούν πίσω από τις κλειστές πόρτες…
Η κατάληψη έδρας από το ΕΛΑΜ θεωρείται σχεδόν δεδομένη, Πού όμως θα καταλήξει αυτή; Εδώ είναι που αρχίζουν και τα δύσκολα για το ΕΛΑΜ, στο οποίο για πρώτη φορά καταγράφονται συμπεριφορές παραγοντισμού. Ο κάθε υποψήφιος εργάζεται για την δική του υποψηφιότητα και η μάχη προβλέπεται σκληρή και αμφίρροπη. Ο σκληρός κομματικός πυρήνας του ΕΛΑΜ φαίνεται να προκρίνει την υποψηφιότητα του εκπροσώπου τύπου του κόμματος Γεάδη Γεάδη και να βλέπει με καχυποψία την περίπτωση Μάριου Πελεκάνου. Ο τελευταίος, ακριβώς λόγω του ότι δεν θεωρείται άτομο του παλαιού πυρήνα του ΕΛΑΜ, ήταν ο τελευταίος Κυβερνητικός Εκπρόσωπος του Νίκου Αναστασιάδη και μέχρι πρόσφατα αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ, επενδύει στο ενδεχόμενο προσέλκυσης ψήφων από δυσαρεστημένους συναγερμικούς.
Η τελική επικράτηση έχει ιδιαίτερη σημασία για τις ισορροπίες εντός του ΕΛΑΜ. Ο Γεάδης, ο οποίος είναι εκ των ιδρυτικών στελεχών του κόμματος και ο άνθρωπος για .όλες τις δουλειές, θα είναι η πολλοστή μάχη που δίνει και δικαιωματικά ευελπιστεί να κερδίσει. Τι θα γίνει όμως σε αυτό το σενάριο ο Μάριος Πελεκάνος; Θα αναζητήσει θέση στην ηγετική πυραμίδα του ΕΛΑΜ στο οποίο δήλωσε ότι προσχώρησε μετά την αποχώρηση του από τον ΔΗΣΥ; Και ποια θα είναι η αντίδραση παλαιότερων στελεχών του κόμματος; Ερωτηματικό όμως προκύπτει και στην περίπτωση που ο Μάριος Πελεκάνος πάει Ευρωβουλή.
Θα γίνει ο Γεάδης για ακόμα μια φορά, το άτομο που παίξει το ρόλο της κομματικής Ιφιγένειας που γίνεται θυσία για να ανοίγει δρόμους για ΄άλλους; Απ’ εκεί και πέρα Παύλος Ιωάννου, Λίνος Χατζηγεωργίου, Πόλυς Ανωγυριάτης και Μαρία Νικολάου συμπληρώνουν την εξάδα.
Σε ο,τι αφορά τα υπόλοιπα κόμματα το ζητούμενο είναι να προκύψουν οι συνθήκες εκείνες που θα ανοίξουν το δρόμο για να διεκδικήσουν έδρα και μετά θα αρχίσει καιη συζήτηση για το σε ποιον θα καταλήξει. Η σειρά κατάταξης και τα ποσοστά που θα λάβουν ΕΔΕΚ, ΔΗΠΑ και οι Οικολόγοι έχει όμως τεράστια σημασία και εκεί είναι που στρέφεται και η προσοχή τους.
