Γαβριήλ Καραπατάκης: Στην τζαζ με γοητεύει το απρόσμενο

 

Πιτσιρικάς έπαιζε μπάσο και άκουγε ροκ και ποπ, αλλά και ελληνική μουσική. Ξεκίνησε την πορεία του στον χώρο της τζαζ σπουδάζοντας σε ένα κολέγιο στην Αμερική. Οι σπουδές όμως που καθόρισαν την παιδεία του ήταν στο κονσερβατόριο του Ρότερνταμ στην Ολλανδία, όπου αφοσιώθηκε στη μουσική και είχε την ευκαιρία να γνωρίσει νέους απ’ όλο τον κόσμο. «Το σπουδαίο ήταν ότι το πανεπιστήμιό μου είχε κλάδους όπως ινδική μουσική, φλαμένκο, αργεντίνικο τάνγκο, λατινοαμερικάνικη μουσική, τζαζ, κλασική και ανατολίτικη. Εκεί φοιτούσαν από όλες τις γωνιές της γης, κάτι που από μόνο του ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Πέραν όμως από τη συναναστροφή με τους ανθρώπους, ήρθα σε επαφή με πολλά είδη μουσικής», εξηγεί. Ο Γαβριήλ Καραπατάκης, συνέβαλε με τη δουλειά του μαζί με άλλους ταλαντούχους μουσικούς του τόπου στη δημιουργία της κυπριακής σκηνής τζαζ. Είναι γνωστός ως μπασίστας και συνθέτης αφού πολλά από τα κομμάτια στους δίσκους που έχει κυκλοφορήσει είναι δικά του, αλλά έχει επίσης γράψει μουσική και για διάφορα ντοκιμαντέρ. Δίδαξε μπάσο στη μουσική ακαδημία ARTE, στο Intercollege και στο Nicosia University. Μιλήσαμε μαζί του με αφορμή το 5ο Cyprus Jazz & World Music Showcase, που οργανώνεται στο Ριάλτο.

 

– Σκέφτηκες κάποια στιγμή να μείνεις στο εξωτερικό, όπου θα είχες ενδεχομένως περισσότερες ευκαιρίες να εξελίξεις τη δουλειά σου; Πολλές φορές. Αλλά αν δεν μείνεις από την αρχή, εννοώ μετά τις σπουδές σου, μετά γίνεται πιο δύσκολο. Παρόλα αυτά, όπου και να είσαι, καλό θα είναι να κάνεις τον προσωπικό σου αγώνα και να προσπαθείς να μη σταματάς να εξελίσσεσαι.

 

– Ξεκινώντας στον χώρο της κυπριακής τζαζ σκηνής πριν από μια δεκαετία, πώς ήταν τα πράγματα σε σχέση με σήμερα; Πριν μια δεκαετία περίπου, υπήρχαν ελάχιστοι χώροι για να παίξεις, οι μουσικοί μετρημένοι και το κοινό πολύ μικρό. Σιγά-σιγά δημιουργήθηκε μια παιδεία, θα έλεγα και σαν αποτέλεσμα αναπτύχθηκε και η τζαζ με περισσότερο κοινό.

 

– Πόσο έχει εξελιχθεί η μουσική σκηνή στην Κύπρο στον χώρο της τζαζ; Υπάρχει μια φοβερή εξέλιξη. Πολλοί ταλαντούχοι νέοι μουσικοί, αλλά και παλιοί, που εμβαθύνουν ακόμα περισσότερο στο είδος αυτό, με διαφορετικές κατευθύνσεις, ποικίλες συνεργασίες, πολυχρωμία. Υπάρχουν περισσότεροι χώροι και φεστιβάλ όπου μπορείς παίξεις και να παρουσιάσεις τη μουσική σου. Σαφώς και είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα.

 

– Τι σε γοητεύει στην τζαζ; Γενικώς με γοητεύει πάρα πολύ το απρόσμενο σε όλα τα είδη μουσικής. Το συναντώ αυτό στην τζαζ, όχι πάντα, βέβαια, αλλά σε ορισμένα είδη της. Μου αρέσει πολύ η ελευθερία και η ευκαιρία να πειραματιστείς, να προσμίξεις, να ξεφύγεις από το προβλεπτό κάποιες φορές, να αυτοσχεδιάσεις, να αντιδράσεις ανάλογα και κάθε φορά διαφορετικά, σε άλλες συνθήκες στη σκηνή, με άλλους μουσικούς και σε διαφορετικό κοινό.

 

– Ποιες ιδιαιτερότητες έχει η μουσική των Karapatakis / Hildenbrand / Spyridakis; Οι ιδιαιτερότητες που έχει η μουσική μας είναι πρώτα απ’ όλα ίδιοι οι μουσικοί και η ιστορία τους. Οι συμπαίκτες μου Hub Hildenbrand και Ζαχαρίας Σπυριδάκης είναι από μόνοι τους ένα τεράστιο κεφάλαιο στη μουσική, με πλούσια δισκογραφία και αμέτρητες εμπειρίες. Ασυνήθιστος είναι επίσης ο συνδυασμός των τριών εγχόρδων οργάνων, της κρητικής λύρας με την κιθάρα και το άταστο ηλεκτρικό μπάσο. Δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στην ενέργεια της μουσικής, στα χρώματα και στην ατμόσφαιρά της. Πέραν τούτου, κάθε σχήμα είναι ξεχωριστό λόγω της χημείας που δημιουργείται μεταξύ των μελών του.

 

– Έχετε κάποιες επιρροές από την παραδοσιακή μουσική; Οι επιρροές από την παραδοσιακή μουσική είναι εμφανείς, χωρίς να είναι αυτοσκοπός. Αναπόφευκτα, υπάρχουν στοιχεία και από άλλα είδη μουσικής, χωρίς αυτό να γίνεται επιτηδευμένα, αλλά αυθόρμητα και ενστικτωδώς, με στόχο το επιθυμητό αποτέλεσμα.

 

– Τι είναι αυτό που απολαμβάνεις όταν είσαι στη σκηνή; Το να είσαι μουσικός στη σκηνή είναι ένα ιδιαίτερο συναίσθημα, που κάποιες φορές γίνεται κάπως μαγικό, μεθυστικό θα έλεγα, ειδικά στις περιπτώσεις που έχεις την ευλογία να βρίσκεσαι με τους μουσικούς που ταιριάζεις. Αυτό, σε συνδυασμό με το να περάσεις τη μουσική σου στον κόσμο και να τη μοιραστείς μαζί τους, σαν να μην ανήκει μόνο σε σένα είναι το ιδανικό.

 

– Συμμετέχεις σε φεστιβάλ, όχι μόνο τζαζ, του εξωτερικού. Πόσο σημαντικό θεωρείς αυτό το άνοιγμα στον διεθνή χώρο; Για μας τους Κύπριους λειτουργεί σαν οξυγόνο το να παίζουμε στο εξωτερικό. Είναι απαραίτητο, είναι ανάγκη να συμβαίνει. Όλες αυτές οι επαφές, με άλλους μουσικούς και άλλο κοινό, μας ανοίγουν το μυαλό. Τα σχόλια, οι συγκρίσεις, η κριτική, μας κάνουν σοφότερους, πιο συνειδητοποιημένους και βοηθά πολύ τη μουσική μας. Έχουμε παίξει στο Φεστιβάλ Ruhrfestspiele – Rechlinghausen στη Γερμανία, ένα από τα πιο παλιά φεστιβάλ στην Ευρώπη, στο 12ο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τζαζ στην Αθήνα, στο Eunic Φεστιβάλ Τζαζ στο Βερολίνο στη Γερμανία και τον Ιούλιο στο Φεστιβάλ Τζαζ στον Βάμο της Κρήτης. 

 

– Ποια άλμπουμ έχεις στο ενεργητικό σου; Με το «Takoushis Karapatakis project» έχουμε κυκλοφορήσει τρεις δίσκους: Τους «Sympnoia», «Seven Miles East» και «Colours of Another Sky». Με το Karapatakis / Hildenbrand / Spyridakis κυκλοφορήσαμε τον πρώτο μας δίσκο με τίτλο «Nenemia».

 

– Θεωρείς ότι το μέλλον της μουσικής βρίσκεται στο διαδίκτυο; Σίγουρα, η βιομηχανία της δισκογραφίας επηρεάστηκε δραματικά από το ίντερνετ και μάλλον σε αυτό ανήκει το μέλλον. Με παρηγορεί και είμαι σίγουρος γι’ αυτό, ότι η εμπειρία του «live» ήταν, είναι και θα είναι μοναδική, δεν μπορεί να αντικατασταθεί ή να συγκριθεί με οτιδήποτε άλλο. 

 

– Τι καινούργιο θα ακούσουμε στο Φεστιβάλ Τζαζ στο Ριάλτο; Κομμάτια από τον πρώτο μας δίσκο που κυκλοφόρησε πρόσφατα, το «Nenemia».

 *Το 5ο Cyprus Jazz & World Music Showcase 2018 οργανώνεται στις 23 και 24 Νοεμβρίου στο Θέατρο Ριάλτο στη Λεμεσό, 77777745.

maria.panayiotou@phileleftheros.com