Το βιβλίο της Φωτεινής Τσαλίκογλου «Δε μ’ αγαπάς. Μ’ αγαπάς», που φέρνει στο προσκήνιο μια υπερβατική συνάντηση μεταξύ, της Μαγαρίτας Καραπάνου και της μητέρας της, Μαργαρίτας Λυμπεράκη, παρουσιάζεται ως παράσταση με τη μορφή σκηνοθετημένου αναλογίου. Στην παράσταση με τίτλο «Δε μ’ αγαπάς. Μ’ αγαπάς: Από Μαργαρίτα σε Μαργαρίτα» συμμετέχουν η Στέλα Φυρογένη και η Ειρήνη Ανδρονίκου σε συρραφή κειμένων Βαλεντίνου Κόκκινου και υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Στέλιου Θεοχάρους.
 
Παραστάσεις θα φιλοξενηθούν στις 7, 8 και 9 Αυγούστου στις 9μ.μ. στην αυλή του Flea Theatre στη Λευκωσία. Η είσοδος για το κοινό είναι δωρεάν. Ακόμη μια παράσταση προγραμματίζεται το Σάββατο 24 Αυγούστου στον Πύργο Τυλληρίας, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αντί-Σκηνο.
 
Τα παράξενα της μητρικής αγάπης, στο οποίο  εντάσσει, σ’ ένα πεδίο στοχασμού και αναστοχασμού μια σπάνια μαρτυρία: τα γράμματα που έστελνε η Μαργαρίτα Λυμπεράκη, στην κόρη της Μαργαρίτα Καραπάνου. Επιστολές με χιούμορ, ευαισθησία, αγωνίες, τύψεις, σκοτάδια, φως και έντονους ψυχικούς κραδασμούς, που αφηγούνται και αναπλάθουν μια συγκλονιστική ιστορία. Μια ιστορία παράξενη και παράδοξη, όπως είναι οι ιστορίες των μοναδικών σχέσεων στη ζωή μας. Μια ιστορία αγάπης και πάθους όπου ο έρωτας εναλλάσσεται με την εγκατάλειψη, η τρυφερότητα με την απόγνωση και το φόβο, η λατρεία με την απόρριψη, η επιθυμία συγχώνευσης με την ανάγκη διαφοροποίησης.
 
Λευκωσία, Αυλή Flea Theatre, 7-9 Αυγούστου 9μ.μ., 97 888779
 
Τα γράμματα έρχονται αντιμέτωπα με τα έργα της Μαργαρίτας Καραπάνου «ΜΑΜΑ», «Η Κασσάνδρα και ο Λύκος» και «Η ζωή είναι αγρίως απίθανη». Στην αρχή της αλληλογραφίας η Μαργαρίτα είναι 15 ετών και η μητέρα της 43. Στο χρονικό διάστημα της αλληλογραφίας, η μητέρα είναι εγκατεστημένη στο Παρίσι και η Μαργαρίτα ζει με τη γιαγιά της στην Αθήνα.
 
Η Μαργαρίτα όπως φανερώνεται στα γράμματα, δεν επιθυμεί διόλου να μιλάει στο τηλέφωνο με τη μητέρα της «Αφού είμαστε μακριά, ας μην κάνουμε ότι είμαστε κοντά, γιατί αυτό με ταράζει περισσότερο».
 
Όνειρο – εφιάλτης, παρουσία – απουσία και … η ασθένεια. Ένα μπλέξιμο φαντασιακών και ρεαλιστικών γεγονότων που αφηγούνται και αναπλάθουν μια συγκλονιστική και ανελέητη ιστορία αγάπης μιας μάνας με την κόρη της. Ιστορία παράξενη και παράδοξη, όπως παράξενες και παράδοξες είναι οι θεμελιώδεις ιστορίες αγάπης της ζωής μας.
 
«Δυο πράγματα έχω σταθερά στη ζωή, τη θάλασσα και την κόρη μου» έλεγε η Μαργαρίτα Λυμπεράκη. Λίγες μέρες μετά το θάνατό της, η κόρη της, Μαργαρίτα Καραπάνου, έγραφε: «Η μητέρα μου κι εγώ γνωριζόμαστε από παλιά. Όταν ήμουν παιδί, μου έδειχνε τα άστρα. “Είναι δικά μου”, μου έλεγε. Όταν ήμουν δώδεκα χρόνων, περπατούσαμε μ’ έναν άντρα στο δρόμο. “Είναι δικός μου”, μου έλεγε».
 
Αυτή η ιδιαίτερη σχέση μεταξύ μητέρας και κόρης, και ταυτόχρονα μεταξύ δυο κορυφαίων εκπροσώπων της ελληνικής πεζογραφίας, έρχεται στο προσκήνιο με το βιβλίο της Φωτεινής Τσαλίκογλου.
 
Σε μιαν εποχή όπου τα γράμματα λάμπουν με την απουσία τους, η αλληλογραφία αυτή αποτελεί ντοκουμέντο πολύτιμο μιας ξεχωριστής δεκαετίας που ονειρεύτηκε μιαν άλλη εκδοχή ζωής (1960-70), αλλά κι ενός πλούσιου και ευφάνταστου συγγραφικού εργαστηρίου μιας γυναίκας που έζησε, έγραψε κι αγάπησε με πάθος.
 
Συντελεστές
Ερμηνεύουν: Στέλα Φυρογένη και Ειρήνη Ανδρονίκου
Συρραφή κειμένων/ δραματουργική επεξεργασία: Bαλεντίνος Κόκκινος
Ιδέα/ σύλληψη : Ειρήνη Ανδρονίκου
Επιμέλεια Κίνησης: Γεωργία Ανδρέου
Σκηνοθεσία: Στέλιος Θεοχάρους