Η έναρξη της φετινής διοργάνωσης του Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, πραγματοποιείται με την εξαιρετικά αιχμηρή και άκρως επίκαιρη κωμωδία του Αριστοφάνη, Εκκλησιάζουσες, σε μια πρωτότυπη εκδοχή σύγχρονης, λαϊκής οπερέτας σε μετάφραση, λιμπρέτο και μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και σκηνοθεσία της καλλιτεχνικής διευθύντριας του Θεάτρου Τέχνης, Μαριάννας Κάλμπαρη.
Αφού κατέκτησε κοινό και κριτικούς στην πρώτη παρουσίασή της στο κατάμεστο Ηρώδειο το 2019 και στις παραστάσεις που ακολούθησαν σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, η συμπαραγωγή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής έρχεται στο Αρχαίο Θέατρο Κουρίου για δύο παραστάσεις στις 2 και 3 Ιουλίου.
Αποτελεί μια νέα πρόταση πάνω στο κλασικό κείμενο με τη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη να δίνει μορφή λαϊκής οπερέτας στην απολαυστική κωμωδία, που παρουσιάζεται από έναν πολυμελή θίασο ηθοποιών- τραγουδιστών και με τριμελή ζωντανή μουσική. Στο ρόλο της Πραξαγόρας η σπουδαία ηθοποιός Σοφία Φιλιππίδου και στο ρόλο του Βλέπυρου ο διεθνούς φήμης βαρύτονος Χριστόφορος Σταμπόγλης.
Μέσα από το μουσικό πάντα κώδικα, αναδεικνύονται τόσο η πολιτική όσο και η βαθιά ποιητική πλευρά της αριστοφανικής κωμωδίας: αυτό το ονειρικό, υπερβατικό στοιχείο που τόσο περίτεχνα μπλέκει ο Αριστοφάνης με την τρέλα που χαρακτηρίζει το κωμικό του σύμπαν.
Σε μια εποχή απόλυτης πολιτικής και κοινωνικής παρακμής, όπου η διαφθορά και οι ανισότητες έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, οι γυναίκες, με πρωτοβουλία της Πραξαγόρας, αποφασίζουν να αντιδράσουν δυναμικά. Μεταμφιεσμένες σε άντρες, καταφέρνουν να πάρουν την εξουσία και να επιβάλουν τις πολιτικές τους μεταρρυθμίσεις, προτείνοντας ένα νέο καθεστώς περιουσιακής και ερωτικής κοινοκτημοσύνης. Ωστόσο, το επαναστατικό σχέδιο της Πραξαγόρας παρότι ιδανικό στη θεωρία, στην πράξη θα αποδειχτεί ουτοπικό και θα υπονομευθεί από διαδοχικές κωμικοτραγικές καταστάσεις.
- Αρχαίο Θέατρο Κουρίου, Παρασκευή 2 Ιουλίου & Σάββατο, 3 Ιουλίου, 8.45μ.μ. με αγγλικούς υπέρτιτλους, 7000 2414, greekdramafest.com, soldoutticketbox.com
Συντελεστές
Μετάφραση-Λιμπρέτο-Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Σκηνικά/ κοστούμια: Χριστίνα Κάλμπαρη
Χορογραφία: Θοδωρής Πανάς
Σχεδιασμός φωτισμού: Στέλλα Κάλτσου
Διανομή:
Πραξαγόρα: Σοφία Φιλιππίδου
Χρέμης: Χρήστος Γεροντίδης
Νέος: Σάκης Καραθανάσης
Κήρυκας: Κώστας Μπουγιώτης
Άντρας/Γριά Γ’: Γιώργος Στιβανάκης
Νέα/Θεράπαινα: Κατερίνα Λυπηρίδου
Σωστράτη/Γριά Α’: Ιωάννα Μαυρέα
Βλέπυρος/Γριά Β’: Χριστόφορος Σταμπόγλης
Χορός: Χρήστος Γεροντίδης, Τερέζα Καζιτόρη, Σάκης Καραθανάσης, Πίνα Κούλογλου, Κατερίνα Λυπηρίδου, Ιωάννα Μαυρέα, Κώστας Μπουγιώτης, Γιώργος Στιβανάκης, Ματίλντα Τούμπουρου
Μουσικοί επί σκηνής: Βάιος Πράπας (κιθάρα, μπουζούκι), Γιώργος Ταμιωλάκης (βιολοντσέλο, ευφώνιο), Δημήτρης Ανδρεάδης (πλήκτρα)
* Για τη διευκόλυνση του κοινού από τη Λευκωσία, θα προσφερθεί μεταφορά με λεωφορεία στο Αρχαίο Θέατρο Κουρίου, για την παρακολούθηση των παραστάσεων (αγορά εισιτηρίων λεωφορείου μέσω της soldoutticketbox.com)
Σημείωμα της σκηνοθέτριας Μαριάννας Κάλμπαρη
Πώς προσεγγίζει κανείς αλήθεια σήμερα ένα έργο του Αριστοφάνη; Πώς ανεβάζουμε τις Εκκλησιάζουσες, αυτή την ευφυέστατη, τρελή αλλά και βαθιά μελαγχολική πολιτική κωμωδία, σήμερα; Νομίζω πως όποιο δρόμο κι αν διαλέξει κανείς –γιατί οι δρόμοι είναι πολλοί– πρέπει να τον ακολουθήσει «με την καρδιά του». Αυτή είναι η μόνη προϋπόθεση που μοιάζει να θέτει μέσα μας ο Αριστοφάνης.
Ο Σταμάτης Κραουνάκης είχε εδώ και πολύ καιρό στη δική του καρδιά το έργο. Και ήρθε η ανάθεση από τον Γιώργο Κουμεντάκη και την Εθνική Λυρική Σκηνή με την οποία το Θέατρο Τέχνης εγκαινιάζει για πρώτη φορά στην ιστορία του μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνεργασία. Πρόκειται για τη 16η παραγωγή έργου του Αριστοφάνη από το Θέατρο Τέχνης και για τη δεύτερη φορά που ανεβαίνουν οι Εκκλησιάζουσες μετά την παράσταση στο Φεστιβάλ Επιδαύρου 2005, σε μετάφραση Γιάννη Βαρβέρη και σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου. Οι τωρινές Εκκλησιάζουσες όμως, είναι η πρώτη εκδοχή οπερέτας και δη λαϊκής, του έργου. Γιατί οπερέτα;
Καταρχάς η ίδια η όπερα κατάγεται από το αρχαίο δράμα. Ήταν το θεατρικό είδος που δημιουργήθηκε στα τέλη του 16ου αιώνα από Φλωρεντιανούς λογίους που ήθελαν να κατανοήσουν και να ζωντανέψουν ξανά στη σκηνή την αρχαία ελληνική προσωδία, το ρυθμό δηλαδή με τον οποίο εκφερόταν ο λόγος. Αργότερα εμφανίστηκε ένα νέο είδος όπερας σε μικρότερη, απλούστερη απόδοση με ανάλαφρο και περισσότερο κωμικό χαρακτήρα, της οποίας ένα μέρος είναι πρόζα: η οπερέτα. Μια αρχαία κωμωδία λοιπόν, στη μουσική της εκδοχή, δεν θα μπορούσε παρά να γίνει οπερέτα. Ο όρος «λαϊκή» σηματοδοτεί απλώς την επιθυμία μας να κάνουμε μια παράσταση λαϊκή, με τον τρόπο που είναι λαϊκή και η ποίηση του Αριστοφάνη.
Όσον αφορά στην ίδια την παράσταση, ας μη θεωρητικολογούμε. Έτσι κι αλλιώς, το θέατρο είναι πάνω απ’ όλα πράξη. Και ζήτημα καρδιάς…
«Κράτα τρελή καρδιά μου, κράτα/ που όλοι σου λεν παράτα κι εσύ βροντοχτυπάς./ Κράτα, στης ομορφιάς τη στράτα,/ ξύπνα τα πρώτα νιάτα για να σου πουν που πας»
(Παράβαση – «Τραγούδι της επιστροφής», μουσική-στίχοι Σταμάτης Κραουνάκης)
