Ηθοποιός – σκηνοθέτης. Θεωρεί πως αν εφησυχάσεις είσαι χαμένος. Χρειάζεται εξάσκηση, δουλειά, εξέλιξη. Και αυτό προσπαθεί να κάνει.
Το Cock είναι ένα έργο ενός νεότατου Άγγλου συγγραφέα. Ο τίτλος είναι διφορούμενος, γι’ αυτό και δεν μεταφράζεται. Απ’ τη μια είναι ο φαλλός, αυτό που διεκδικούν οι ρόλοι στο έργο, και απ’ την άλλη είναι και ο κόκορας, γιατί στη σκηνή έχουμε ένα παιχνίδι διεκδίκησης που μοιάζει με κοκορομαχία.
Στην παράσταση βλέπουμε τη σχέση ενός gay ζευγαριού που είναι μαζί 7 χρόνια και όπως συμβαίνει πάντα στις σχέσεις, περνούν μια κρίση. Όταν ο νεαρότερος φεύγει από το σπίτι για να μείνει με ένα φίλο του, γνωρίζει μια γυναίκα η οποία ξεκινά να τον φλερτάρει. Τότε, πάει πρώτη φορά με γυναίκα, παθαίνει πανικό και επιστρέφει στον άντρα του για να το συζητήσει. Αποφασίζουν λοιπόν να την καλέσουν για δείπνο για να βγάλουν άκρη. Τότε έρχεται και ο πατέρας του ενός και έτσι ξεκινάει μια κατάσταση όπου βγαίνουν μεγάλες αλήθειες.
Φυσικά και είναι περίπλοκες οι ερωτικές σχέσεις. Απ’ τη στιγμή που μπαίνεις στη διαδικασία να διεκδικήσεις έναν άνθρωπο και να τον κάνεις δικό σου αρχίζει και περιπλέκεται το θέμα. Πιστεύω πως πρέπει να είναι ξεκάθαρο τι είναι δικό μου, μέχρι πού φτάνουν τα όρια σε κάθε σχέση. Απ’ την άλλη, όταν βάλεις όρια, τι έρωτας είναι; Όταν αφήνεσαι, ίσως να φας τα μούτρα σου. Αλλά και αυτό εξυπακούεται στον έρωτα.
Θα μπορούσα να ήμουν ψυχολόγος εάν δεν έκανα αυτή τη δουλειά. Ειδικά μέσω της σκηνοθεσίας το εφαρμόζω και στις πρόβες. Ένας σκηνοθέτης πρέπει να λειτουργεί και ως ψυχολόγος των ηθοποιών του.
Αν εφησυχαστείς, είσαι χαμένος. Χρειάζεται συνεχώς εξάσκηση, δουλειά, εξέλιξη.
Ο «Πλούτος» ήταν ένα ορόσημο στη ζωή μου. Μέχρι τη στιγμή που άναψαν τα φώτα στην πρεμιέρα δεν ήξερα τι θα συμβεί. Ήταν η πρώτη φορά που σκηνοθετούσα, είχα μόλις ένα μήνα να δουλέψω την παράσταση –να κάνω διασκευή του κειμένου, πρόβες κ.λπ.- και έτρεχα για τα πάντα κάνοντας την οργάνωση παραγωγής. Εκείνο το βράδυ στη Σχολή Τυφλών ήταν ένα απ’ τα μεγαλύτερα σοκ της ζωής μου. Έβλεπα αυτό που έκανα να κάνει τον κόσμο να γελά. Ήταν μια μεγάλη στιγμή, όχι μόνο για μένα αλλά για όλη την ομάδα.
Το άγχος με καταβάλλει κάθε φορά. Είμαι σε υπερδιέγερση, έχασα τον ύπνο μου, χάλασε η διατροφή μου. Λες και είναι η πρώτη μου φορά στο θέατρο. Και, νομίζω, έτσι πρέπει να είναι τελικά γιατί κάθε φορά είναι ένα πιο σημαντικό βήμα. Αυτή τη φορά σκηνοθετώ για τον ΘΟΚ!. Απ’ την άλλη, αν αυτό δεν περάσει κάτω κάνουμε μια παράσταση και όχι μια εγχείρηση ανοικτής καρδίας. Κάπως έτσι καθησυχάζω τον εαυτό μου.
Το ζητούμενο στο θέατρο είναι ο άνθρωπος που σηκώνεται απ’ το σπίτι του να νιώσει κάτι. Είτε ωραίο είτε πικρό είτε γλυκό. Και αυτό που θα δει στη σκηνή να τον βάλει σε μια διαδικασία να σκεφτεί ή να αναλύσει κάτι που αν καθόταν σπίτι του, να μη γινόταν.
Με ενδιαφέρουν τα ωραία έργα. Δεν με νοιάζει αν θα παίζω ή θα σκηνοθετώ. Είναι δυο διαφορετικές διαδικασίες αλλά τα απολαμβάνω και τα δυο.
Το Cock είναι ένα έργο που μιλάει για τις ανθρώπινες σχέσεις, τη μοναξιά και την αγάπη. Ήθελα να φωτίσω τον έρωτα ως ένα άφυλο πλάσμα. Έχει τόση σημασία για το αν αυτό το ζευγάρι είναι στρέιτ ή γκέι ή ποιον αγαπά στην τελική;
* O Κώστας Σιλβέστρος σκηνοθετεί την παράσταση «Cock» που ανεβαίνει στη Νέα Σκηνή του ΘΟΚ. Κατάλληλη για θεατές άνω των 18 ετών. Παραστάσεις κάθε Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο. Πληροφορίες: 77772717
