Σε περίοπτη θέση στο πολυθεματικό πάρκο του Μώλου στη Λεμεσό βρίσκεται και επίσημα πλέον η προτομή του Δασκάλου Κωστή Κολώτα (1934-2010), ενός εκ των πλέον επιφανών ανδρών της Λεμεσού που καταξιώθηκε για την προσφορά του στην κοινωνία της πόλης και της Κύπρου γενικότερα.

Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου τέλεσε το βράδυ της Τετάρτης 27 Σεπτεμβρίου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης, μαζί με το Δήμαρχο Λεμεσού Νίκο Νικολαΐδη, τον καθηγητή Νίκο Ζάμπογλου και τα παιδιά του Κωστή Κολώτα, Κρίστη και Μαρία, ενώπιον δεκάδων πολιτών και μελών της οικογένειας του Δασκάλου.

Η προτομή, που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Φίλιππος Γιαπάνης, φίλος του Κωστή Κολώτα, τοποθετήθηκε στο Πολυλειτουργικό Παραθαλάσσιο Πάρκο δίπλα στο γλυπτό του γιατρού Αμερίκου Αργυρίου, μίας ακόμα σημαντικότατης μορφής της πόλης και φίλου του τιμωμένου. 

Στο μνημείο αναγράφονται τα λόγια του Μεγάλου Αλεξάνδρου «στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην» και αποτελεί προσφορά του Νίκου Ζάμπογλου, μαθητή του Κωστή Κολώτα.

Την ομάδα πρωτοβουλίας για την ανέγερση του μνημείου αποτέλεσαν οι Χριστάκης Παπαχριστοφόρου, Άρης Μάρκαρης, Μίλτος Παπαδόπουλος, Ανδρέας Παρασκευόπουλος. Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της τελετής επιμελήθηκε και παρουσίασε η Χορωδία του Άρη, υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Σόλωνα Κλαδά.

Στην ομιλία του ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης τόνισε πως ο Κωστής Κολώτας είχε απόλυτη επίγνωση της ευθύνης που έχει ένας εκπαιδευτικός για ανάπλαση της νεολαίας, μεταλαμπάδευση της γνώσης στους νέους, ηθική διαπαιδαγώγηση των μαθητών, ευθύνη στην οποία αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του, υπηρετώντας πιστά το λειτούργημα του εκπαιδευτικού.

Πρόσθεσε πως δεν περιορίστηκε ποτέ στα στενά όρια της εκπαιδευτικής ύλης, αλλά γνωρίζοντας την ανάγκη της κοινωνίας, και κυρίως της νεολαίας μας, για ολοκληρωμένη παιδεία, παρότρυνε τους μαθητές του να εντρυφήσουν στο θέατρο, στην ποίηση, στη μουσική, ανοίγοντάς τους νέες λεωφόρους μόρφωσης και διαμόρφωσης του χαρακτήρα τους.

Γιατί «Δάσκαλος», όπως τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δε γίνεσαι απλώς με την παράδοση της ακαδημαϊκής ύλης, «Δάσκαλος» γίνεσαι όταν έχεις την έγνοια για τον μαθητή, για τον άνθρωπο, για την πνευματική πρόοδό του, τη σφαιρική μόρφωσή του, για την ολοκλήρωσή του ως κοινωνικό ον, που θα είναι ωφέλιμο για την κοινωνία και τον συνάνθρωπο. Αυτή, σημείωσε, ήταν η έγνοια του Κωστή Κολώτα, και σ ’αυτό το ταξίδι βρήκε συνοδοιπόρους τον Όμηρο, το Θουκυδίδη, τον Πλάτωνα, την αρχαία ελληνική γραμματεία και φιλοσοφία, μέσω της οποίας κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει τις αρετές, το ήθος και τις αρχές που θα πρέπει να διέπουν τον άνθρωπο, έτσι ώστε να μπορεί παραγωγικά να ολοκληρώσει το ταξίδι της ζωής του.

«Γιατί ‘Δάσκαλος’ γίνεσαι όταν εγκαταλείπεις την έδρα και τη μετωπική διδασκαλία και με αγάπη παίρνεις τη θέση δίπλα στον μαθητή σου, όταν κάθεσαι μαζί του για να αφουγκραστείς τα προβλήματά του, τις ανησυχίες του και έμπρακτα τους δείχνεις τον δρόμο και τις επιλογές που του δίνει το σχολείο, η εκπαίδευση, η παιδεία» συμπλήρωσε.

«Ριζοσπάστης και καινοτόμος, τολμηρός μεταρρυθμιστής των εκπαιδευτικών πρακτικών και ζωηρός οραματιστής, πρακτικός εφαρμοστής του πνευματικού γίγνεσθαι, ο αείμνηστος Κωστής Κολώτας άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην κοινωνία της Λεμεσού, της πόλης που λάτρεψε και υπηρέτησε με αγάπη και μεγάλη αφοσίωση» ανέφερε ο ΠτΔ, υποδεικνύοντας ότι «τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν αρκετά γλαφυρά τον άνθρωπο, τον εκπαιδευτικό, τον ερευνητή, τον ενεργό πολίτη Κώστα Κολώτα».

«Αγαπητέ Κωστή, η ζωή και το έργο σου, η έγνοια σου για τον μαθητή, η αγάπη σου για τον άνθρωπο θα αποτελεί για πάντα τον λυχνοστάτη που θα φωτίζει από τα μικρά μονοπάτια, από το μικρό, αλλά περήφανο χωριό σου το Άρσος, μέχρι τις λεωφόρους της αγαπημένης σου Λεμεσού» σημείωσε καταλήγοντας.