Ήταν Ιανουάριος του 1892 όταν ξεκίνησε η πρωτοφανής για την Κύπρο «δίκη των εκλογών». Τρεις μήνες νωρίτερα ο Αρμοστής της νήσου είχε προκηρύξει γενικές εκλογές για την πλήρωση των θέσεων των αιρετών μελών του Νομοθετικού Συμβουλίου. Στην εκλογική περιφέρεια Λάρνακας-Αμμοχώστου η μάχη θα ήταν σφοδρή, με επτά υποψήφιους να διεκδικούν τις τρεις θέσεις των «μη-μουσουλμάνων» βουλευτών. Σε αυτές τις εκλογές συμμετείχε και ο διοικητής Αμμοχώστου, κ. Arthur Young. 
 
Ο Young ήταν ιδιαιτέρως αγαπητός σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού της επαρχίας Αμμοχώστου, ενώ ο συνυποψήφιός του, κ. Λ. Παϊσίου, έχαιρε της εκτίμησης της κοινότητάς του. Το ρεύμα υποστήριξης προς τον Young έθεσε την πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία της ελληνοκυπριακής κοινότητας σε συναγερμό. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια διενεργήθηκαν συλλαλητήρια, στάλθηκαν ψηφίσματα και οργανώθηκε η πρώτη προεκλογική εκστρατεία, που ως κύριο στόχο είχε τη μη εκλογή ενός υποψηφίου. «Ας εκλεχθεί οποιοσδήποτε άλλος, ουχί όμως, εν ονόματι της πατρίδος, κυβερνητικός υπάλληλος» έγραφε η εφημερίδα Φωνή της Κύπρου τον Οκτώβριο του 1891. 
 
Στις εκλογές επικράτησαν τελικά οι Αχιλλέας Λιασίδης, Γεώργιος Σιακαλλής και Νικόλαος Ρώσσος, έχοντας λάβει περίπου τρεις φορές περισσότερες ψήφους από τους Young και Παϊσίου. Ο Young δυσαρεστημένος με την τροπή των εξελίξεων, κίνησε δίκη κατά των Λιασίδη και Σιακαλλή κατηγορώντας τους για εκφοβισμούς και δωροδοκίες εκλογέων. Το πιο ενδιαφέρον σημείο της δίκης ήταν ότι παρακάθησαν σε αυτή ως κατηγορούμενοι δυο ανώτατοι εκκλησιαστικοί αρχηγοί, ο αρχιμανδρίτης Φιλόθεος και ο μητροπολίτης Κυρηνείας Κύριλλος Παπαδόπουλος. Οι δυο κληρικοί κατηγορούνταν ότι άσκησαν παράνομη εκκλησιαστική επιρροή υπέρ των Λιασίδη και Σιακαλλή. 
 
«Βρε διάβολε, μου είπεν, είσαι αργός», με βλαστήμησε και με έπαυσε, κατέθεσε ο πρωτόπαπας Δημήτριος εκ Γιαλούσας, ο οποίος τέθηκε σε εκκλησιαστική αργία από τον αρχιμανδρίτη Φιλόθεο, γιατί εννέα συγγενείς του ψήφισαν τον Young. «Με αποκαλούν Ιούδαν Ισκαριώτην, προδότην και τούτο διότι οι συγχωριανοί μου εψήφισαν υπέρ του διοικητού», είπε στο Δικαστήριο ο παπά Ιωάννης εκ Βασίλης, τον οποίο επίσης έθεσε σε εκκλησιαστική αργία ο αρχιμανδρίτης. «Όσοι ψηφίσουν υπέρ του διοικητού ας έχουν την κατάρα των Τριών Ιεραρχών» και «Ψηφίστε για το Έθνος» φέρεται να είπε ο αρχιμανδρίτης σύμφωνα με μαρτυρίες. Παρόμοιες απειλές και κατάρες φέρεται να εκφώνησε και ο μητροπολίτης Κυρηνείας σε δυο προεκλογικές ομιλίες. Άλλοι μάρτυρες κατέθεσαν ότι τους έφτυσαν, τους έβρισαν και τους χτύπησαν οπαδοί των Λιασίδη και Σιακαλλή κατά την έξοδό τους από τα εκλογικά κέντρα. Ενώ μέρος της οικίας του κ. Εμφιετζή, ο οποίος αρχικά υποστήριζε την υποψηφιότητα Young, έγινε τρεις φορές στόχος εμπρησμού. 
Παρά την εκστρατεία σπίλωσης των μαρτύρων κατηγορίας και την προσπάθεια του δικηγόρου Υπεράσπισης να μειώσει την αξία της μαρτυρίας των αγράμματων χωρικών, ο δικαστής Templer κήρυξε την εκλογή των Λιασίδη και Σιακαλλή άκυρη και καταδίκασε τους αρχιμανδρίτη και μητροπολίτη Κυρηνείας σε πρόστιμα 50 και 25 λιρών αντίστοιχα. Οι εκλογές επαναλήφθηκαν και οι Λιασίδης και Σιακαλλής εκλέχθηκαν εκ νέου χωρίς ανθυποψηφίους. 
 
Η εν λόγω εκλογική μάχη σηματοδοτεί κατά την άποψή μας την κατάπτωση του εκλογικού ήθους της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Κατηγορίες όπως «προδότης» και «άτιμος» μεταξύ εκλογικών αντιπάλων έγιναν η νόρμα, ενώ προσωπικές επιθέσεις όπως αυτή που αναγκάστηκε να διαψεύσει ο παπά Ιωάννης λέγοντας ότι δεν «εμοίχευσα, ούτε επήρα την κουμέραν μου ως παλλακίδαν», δεν περιποίησαν τιμήν στο κυπριακό εκλογικό ήθος. 

Πηγές: Φωνή της Κύπρου 1891 και 1892