Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα όπου τα όρια μεταξύ θύτη και θύματος, καλού και κακού είναι δυσδιάκριτα, καθώς οι άνθρωποι παλεύουν με τους φόβους και τα πάθη τους ισορροπώντας σε ένα λεπτό νήμα.
– Το δεύτερο μέρος της «Τριλογίας του βυθού», το βιβλίο σας «Στη φωλιά του ιππόκαμπου», κινείται ανάμεσα στα όρια του μύθου και της πραγματικότητας; Πρόκειται πράγματι για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που κινείται σε ένα λεπτό όριο, εκεί όπου η μυθοπλασία συναντά την πραγματικότητα, φωτίζοντας την ίδια τη διαδικασία της δημιουργίας αστυνομικών ιστοριών που καθρεφτίζουν την εποχή μας, την ρευστότητά της, τα μεγάλα ανοιχτά κοινωνικά ζητήματα και τις αγωνίες μας. Κυρίως όμως είναι μια ιστορία που λες ναι, μου είναι αναγνωρίσιμη, είναι οικεία, είναι αυτό που ζούμε και άρα, κουβαλάει κάποιου είδους αλήθεια.
– Γιατί δώσατε αυτό τον τίτλο; Ο ιππόκαμπος, αυτό το παράξενο ζώο που κολυμπάει κόντρα στο ρεύμα μέχρι να σπάσει η καρδιά του, στην ιστορία λειτουργεί ως σύμβολο σε σχέση με τη μνήμη και την ικανότητά μας να συνεχίζουμε παρά τις αντιξοότητες, σε μια αιώνια ανακύκλωση όπου αν διασώζεται κάτι, αυτό είναι οι ιστορίες μας. Ο αγώνας για επιβίωση αφήνει πολύ αίμα πίσω του, όπως και κάθε μάχη. Με ενδιαφέρει αυτή η μάχη και ο άνθρωπος που δεν το βάζει κάτω.
– Σε ποια στοιχεία εστιάζετε την πλοκή σας για να αγγίξετε τους αναγνώστες; Στον πυρήνα των ιστοριών μου βρίσκονται τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας και οι άνθρωποι που παλεύουν με τους μύχιους φόβους τους και τα ανομολόγητα πάθη τους, ισορροπώντας σε ένα λεπτό νήμα, εκεί όπου τα όρια μεταξύ θύτη και θύματος, καλού και το κακού είναι δυσδιάκριτα.
– Προσπαθήσατε να δώσετε μια γυναικεία ματιά στα θέματα κακοποίησης και βίας σε βάρος γυναικών; Προσπάθησα να προσεγγίσω τα ζητήματα αυτά φωτίζοντας την πολυπλοκότητά τους και την κοινωνική συνενοχή που τα γεννά, με μια ευαισθησία που δεν έχει να κάνει με τη γυναικεία ματιά, αλλά με την ανθρώπινη ματιά που είναι η επιδιωκόμενη όταν σκύβουμε πάνω από θύματα και θύτες.
– Στα βιβλία σας υπάρχουν θραύσματα του εαυτού σας; Δεν θα μπορούσαν να μην υπάρχουν. Τα βιβλία και οι ιστορίες μας γεννιούνται από τα βιώματα, τα συναισθήματα και την τριβή μας με τους ανθρώπους. Είναι ο μεγάλος καθρέφτης ή ο μεγεθυντικός φακός -για να μιλήσουμε με όρους αστυνομικής λογοτεχνίας- του ψυχισμού μας.
– Ποιο βιβλίο που διαβάσατε πρόσφατα σας άρεσε; Το βιβλίο που απέσπασε το φετινό βραβείο Goncourt στη Γαλλία, το «La plus secrète mémoire des hommes» -η πιο κρυφή μνήμη των ανθρώπων, σε μια πρόχειρη μετάφραση- του Mohamed Mbougar Sarr. Το βιβλίο αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού Σενεγαλέζου συγγραφέα που ανακαλύπτει ένα θρυλικό βιβλίο του 1938 στο Παρίσι και ξεκινά να βρει τα ίχνη του συγγραφέα που έχει εξαφανιστεί μυστηριωδώς.
Ελεύθερα, 23.1.2022.
