Η Δέσποινα Τενίζη γράφει για την ομορφιά του φυσικού τοπίου στη Λίμνη Μαγκλή, μόλις λίγα λεπτά από το κέντρο της πρωτεύουσας, στηλιτεύοντας ταυτόχρονα όσους  δεν σέβονται το περιβάλλον.

Με το άρωμα σμιχτό, των άγριων βοτάνων, της ενδημικής αγριοχλωρίδας της Κύπρου μας, να με προεισαγάγει γλυκά στην ομορφιά του υγροβιότοπου, χρωματιστά απλώνονταν στις όχθες του εμπρός μου, σε ένα μπουκέτο της φύσης ανάμεικτο, η κίτρινη άγρια  μαργαρίτα, ο αρωματικός ξηρανθεκτικός κόνιζος, ο μελίσσανδρος, η ανθισμένη καππαρκά, το κρητικό το στάχυ, αγέρωχό ψηλό το γαϊδουράγκαθο, η κιτρινομοσφιλιά, η κονναρκά, το περικοκλάδι, η μπλετί χρώματος αναγαλίς, ο νεαρός ευκάλυπτος, τ’ αγριοθύμαρο, τ’ αρκολασμαρίν, η περικοκλάδα, η άγρια μέντα, το μελισσόχορτον, το  μαζίν κι όλα ετούτα όσο και αν φαίνεται απίστευτο, τα συναντά ο επισκέπτης σε μια του βόλτα μες την καρδιά της πόλης. 

Σμιχτά κελαηδήματα χελιδονιών και σπουργιτιών, κατάλευκων ερωδιών, καθώς βουτούν μες τα νερά της λίμνης, προσδίδουν της φύσης ήχους ανταγωνιστικά να υπερισχύουν κόντρα στην πολύβουη πόλη, σε μιαν αρμονική συμφωνία και συνύπαρξη με τα υδρόβια φυτά, τις καραβίδες και τα ψάρια, τις πάπιες με τα μικρά παπάκια τους, να συνενώνονται την κάθε εποχή με των αποδημητικών πουλιών το πέρασμα, έτσι όπως ετούτα έχουν επίσημα καταγραφεί από τον Πτηνολογικό Σύνδεσμο Κύπρου. 

Παρέκει, στου ποταμού την όχθη, τρεις νέοι, μαθητές Γυμνασίου, οι οποίοι με το πέρας της σχολικής  εξέτασης, αναζήτησαν παιγνίδι μες τη φύση, πέτρες ρίχνοντας ποιος από όλους τους μακρύτερα την πέτρα του θα φτάσει.  

Μέλισσες, λευκά πεταλούδια, κόκκινες λιβελλούλες, προσθέτουν στην ομορφιά του υγροβιότοπου!

Κι ο άνθρωπος! 

Εκείνος ο πρώτος εμπνευστής δημιουργός τούτου του πανέμορφου υγροβιότοπου, ο μεταλλειολόγος Κώστας Μαγκλής, γέννημα Σμύρνης, ερχόμενος στην Κύπρο το 1927, νοίκιασε από την Ιερά Μονή Κύκκου, ένα κομμάτι γης, έκτασης 1.000 σκάλες, στο οποίο καλλιέργησε αμπέλια, για τις αρδευτικές ανάγκες των οποίων, σχεδίασε και κατεύθυνε την εισροή των νερών του ποταμού Πεδιαίου στη λεκάνη της λίμνης, γνωστή σήμερα ως η «λίμνη του Μαγκλή», ένα έργο της φύσης υπέροχο στον καμβά της τσιμεντόστρωτης Λευκωσίας! 

Αποκρουστική εισβάλλει η ασκήμια, όμως, των απορριμμάτων τα οποία πίσω του αφήνει ο επισκέπτης που δεν αγαπά ή/και δεν σέβεται με ευαισθησία ίδια, τη φύση γύρω του, σε μια διαλογή από τενεκεδάκια αναψυκτικών και μπύρας, χαρτιά ή απορρίμματα των κατοικιδίων του. 

Η λίμνη κατάφερε να επιβιώσει στο χρόνο κόντρα στις εισηγήσεις άμεσης κένωσης, αποξήρανσής της ή/και ισοπέδωσης του χώρου, χάρη στους ευαισθητοποιημένους υποστηρικτές της, ενισχύοντας τη θέση τους στην ύπαρξη του Νόμου Περί της Ενιαίας Διαχείρισης Υδάτων του 2010.  

Ένα φυσικό περιμετρικό κυκλικό μονοπάτι έχει ήδη ιχνηλατηθεί από τους περιπατητές, ποδηλάτες, λάτρεις της φύσης, δίχως τούτο να επηρεάζει τη φυσική γύρω βλάστηση, αντίθετα, υπογραμμίζοντας την επιμονή της παρουσίας τους να έλκονται από την ομορφιά του τόπου, ως χώρου ηρεμίας και χαλάρωσης, πτηνοπαρατήρησης, αθλοπαιδιών, βόλτας και μελέτης της φύσης. 

Σε εγκατάλειψη παραπέμπουν, οι γκρεμισμένες πλάκες μπετόν του άλλοτε καναλιού που διοχέτευε το νερό του ποταμού στη λίμνη, όταν χιλιόμετρα μόνο πιο κάτω στην ίδια επαρχία άλλοι δυο υγροβιότοποι της Αθαλάσσας και Γερίου ευημερούν, με οργανωμένο παιγνιδότοπο, περίπτερο, καλάθους για τα άχρηστα ή των σκυλιών τα απορρίμματα, τοποθετημένους ανά τακτά διαστήματα, με εφόδια και σταθμό για πτηνοπαρατήρηση την ίδια στιγμή που η λίμνη του Μαγκλή, πασχίζει με όλο της το οικοσύστημα να κρατηθεί αγέρωχη να επιβιώσει. Τίνος το φταίξιμο καταδικάζει την ομορφιά ετούτη!